Sigmund Freud
| Paleta psicologia | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| Articles màgers | |||||||||
| Motivacion | |||||||||
| Psicologia | |||||||||
| Psicanalisi | |||||||||
| Psicoterapia | |||||||||
| Metapsicologia | |||||||||
| L'article del mes | |||||||||
| Categorias ligadas | |||||||||
| Fobia | |||||||||
| Autisme | |||||||||
| Psiquiatria | |||||||||
| Psicologia | |||||||||
| Psicometria | |||||||||
| Psicanalisi | |||||||||
| Tèxt de psicologia | |||||||||
| Trebolicis de l'enfància | |||||||||
| Espitals psiquiatrics | |||||||||
| Libre de psicanalisi | |||||||||
| Los grands autors | |||||||||
| Sigmund Freud | |||||||||
| Joseph Breuer | |||||||||
| Sándor Ferenczi | |||||||||
| Anna Freud | |||||||||
| Carl Gustav Jung | |||||||||
| Karl Abraham | |||||||||
| Mélanie Klein | |||||||||
| Donald Winnicott | |||||||||
| Jacques Lacan | |||||||||
| Françoise Dolto | |||||||||
| Ivan Pavlov | |||||||||
| Kurt Lewin | |||||||||
| Stanley Milgram | |||||||||
| Classificacions | |||||||||
| DSM | |||||||||
| CIM | |||||||||
| CFTMEA | |||||||||
| Projècte Psicologia | |||||||||
 | |||||||||
Sigmund Freud, nascut Sigismund Schlomo Freud lo 6 de mai de 1856 e mòrt lo 23 de setembre de 1939, foguèt un psiquiatre austriac. Es considerat lo paire de la psicanalisi. Comencèt de s'interessar a l'ipnòsi e a son utilizacion per ajudar los malauts mentals. Pus tard abandonèt l'ipnòsi en favor de l'associacion liura e l'analisi dels sòmis per desvolopar la "terapia del parlar". Aqueles elements foguèron lo ponch de partença de la psicanalisi. Freud s'interessèt especialament a l'isteria (apelada actualament tresvirament de conversion, segon lo DSM-IV) e dins la neuròsi (reclassificada actualament en afeccions psicosomaticas, neuròsi e psicòsi, segon la nosologia psicanalitica).
Las teorias de Freud e lo tractament que donava a sos pacients causèron d'agitacion granda a Viena al sègle XIX e lo debat contunha uèi. Sas idèas son sovent discutidas e de còps criticadas coma de trabalhs de literatura e de cultura generala, al delà del debat sus l'importància scientifica de sos tractaments terapeutics. I a de partisans que lo considerèron un scientific grand de la medecina que descobriguèt de vertats importantas sus la psicologia umana, mentre qu'uns autres lo considèran un filosòf visionari que repausèt la natura umana en l'ajudar a se desliurar dels tabós.
Vida
[modificar | Modificar lo còdi]Sigismund Schlomo Freud nasquèt a Freiberg (Příbor), en Moràvia, Chequia. Mainatge, sa familha se desplacèt a Viena per causa dels disturbis antisemitas. En 1877 abreugèt son nom de Sigismund Schlomo Freud a Sigmund Freud. Los primièrs ans de Freud son pauc coneguts pr'amor que destrusiguèt sos escriches personals per dos còps (en 1885 e en 1907). Al delà, sos escriches posteriors foguèron emparats dins los Archius de Sigmund Freud, que solament i avián accès Ernest Jones (son biograf oficial) e mantun membre del cercle prèp de la psicanalisi. Lo trabalh de Jeffrey Moussaieff Masson portèt de lutz sus la natura del material amagat.
En 1938, après l'annexion d'Àustria, partiguèt a Londres (Reialme Unit) ont se refugièt del Nazisme. Aquel exili e las repercusions e la politica de Hitler, afectèron fòrça subre l'estat d'arma e subre sas darrièras òbras e i moriguèt.
Anna Freud, sa filha, foguèt tanben una psicanalista importanta, particularament dins lo camp dels mainatges e del desvolopament psicologic. Sigmund Freud es lo grand del pintor Lucian Freud e de l'actor e escrivan Clement Freud, e rèiregrand de la jornalista Emma Freud, de la dessenhaira de mòda Bella Freud e de "relacions publicas" Matthew Freud.
Innovacions de Freud
[modificar | Modificar lo còdi]Freud faguèt d'innovacions sus dos camps: desvolopèt simultanèament una teoria de la ment e la conducha umana, e una tecnica terapeutica per tal d'ajudar los malauts mentals.
Conscient e inconscient
[modificar | Modificar lo còdi]Probablament la contribucion pus significativa a la pensada modèrna per Freud es son concèpte de l'inconscient. Al sègle XIX, la pensada predominanta en Occident foguèt lo positivisme, qu'afirmava que las personas podián, a travèrs la rason, se contrarotlar e contrarotlar lo mond. Freud crei qu'aquò èra fals, pr'amor que sèm pas totalament conscients de totas nòstras pensadas, e agissèm sovent per de rasons qu'an pas res de veire amb çò que pensam. Lo concèpte d'inconscient foguèt revolucionari e prepausava que la ment es devesida en jaces o nivèls e que i aviá de pensadas que circulavan «jos la superfícia». Los sòmis, apelats «lo camin a l'inconscient», fornissián l'exemple melhor de nòstra vida inconscienta, e dins lo libre "L'interpretacion dels sòmis" Freud explica l'existéncia de l'inconscient e, tanben, desvolopèt un metòde per tal de i accedir.
Lo preconscient foguèt descrich coma lo jaç entre lo conscient e l'inconscient, que i podèm accedir amb un pauc d'esfòrç. Lo tèrme de subconscient es uèi popularament utilizat, mas fa pas actualament partida de la terminologia psicanalitica.
Los positivistas e racionalistas, inclús fòrça dels que refusavan mantun elements del trabalh de Freud, accèptan que la ment es inconscienta, e que las personas sovent agisson per de de rasons inconscientas.
La repression a una importància granda dins la coneissença de l'inconscient. Segon Freud, las personas experimentan sovent de pensadas o sentiments que son tan doloroses que los pòdon pas sosténer. Aquelas pensadas e sentiments - e lors remembres ligats- pòdon pas, segon Freud, èsser expulsats de la ment, mas pòdon èsser expulsats del conscient. Fan alavetz partida de l'inconscient.
Encara que pus tard Freud ensagèt de trapar de patrons de repression entre sos pacients per tal de far un modèl general de la ment, observèt que divèrses pacients reprimissián de faches diferents. Al delà, Freud observèt que lo procèssus de la repression es un acte non conscient (que arribava pas a travèrs l'intencion de las pensadas o sentiments conscients). Freud supausèt que las repressions de las personas èran determinadas en partida per lor inconscient, doncas l'inconscient èra a l'encòp la causa e l'efièch de la repression.
Freud cerquèt una explicacion de l'accion de l'inconscient e prepausèt qu'aviá una estructura particulara. Prepausèt que l'inconscient èra dividit en tres partidas: l'Aquò, lo Ieu e lo Subre-Ieu.
- L'Aquò representa los procèssus primigènis de la pensada; es la fòrça originària o instintiva destinada a la subrevivença. Pretend d'aténher çò que volèm ara e aquí, e e moguda pel principi de plaser (qu'es de natura libidinosa e agressiva). I a pas de nòrma sul ben e sul mal).
- Lo Ieu es lo principi de realitat, e demòra entre l'Aquò e lo Subre-Ieu en alternant nòstres besonhs primitius e nòstras cresenças eticas e moralas.
- Lo Subre-Ieu es la partida de nòstre psiquisme que contraresta l'Aquò amb de pensadas moralas e eticas, e sorgís de l'interiorizacion de la nòrma (ben - mal).
L'Aquò
[modificar | Modificar lo còdi]Segon la concepcion freudiana de l'estructura de la personalitat, l'Aquò es l'element mai primitiu d'aquela. Quand una persona nais, es solament dotada d'Aquò, qu'es totalament inconscient e irracional e qu'es lo luòc ont se trapan nòstras pulsions, una *poussée [fr] pontuala e motritz que *vise [fr] a una satisfaccion e qu'es lo mejan inicial d'aquela satisfaccion. Freud crei qu'aquelas pulsions motivan lo comportament uman, e dins una primèra teoria pulsionala las dividís en doas pulsions:
- Pulsions d'autoconservacion: son las encargadas de preservar la vida individuala. Serián aquelas pulsions que nos impulsan de cercar de noiridura, d'aiga...
- Pulsions sexualas: son aquelas que presèrvan la vida de l'espècia, e tanben las que donan de plaser; l'energia d'aquelas s'apèla libido.
Pus tard Freud fa una modificacion d'aquela teoria, en ajustant sa cresença que cadun a l'idèa inconscienta de morir pr'amor que d'aquela manièra lo còrs es pas de suportar mai de tension. Unifica son primièr classament en una (Eros) e ajusta un tipe novèl de pulsion (Thanatos). La primièra dona la vida, lo besonh d'amar, mentre que la segonda se dirigís cap a la mòrt, la destructivitat.
Lo fach que l'Aquò siá irracional fa qu'aquel vòlga satisfar immediatament sos besonhs e preservar lo principi de plaser, donc, procurar lo plaser e defugir lo desplaser, en redusissent las tensions creadas. Autra caracteristica de l'Aquò es que se trapa defòra la morala, e per aquò sap pas diferenciar entre pulsions acceptablas e inacceeptablas.
Lo Ieu
[modificar | Modificar lo còdi]Un element segond es lo Ieu, que sorgís de la modificacion parciala de l'Aquò, jos las influéncias e estimulacions que recep del mond exterior. A mesura que la persona creis, lo Ieu va en s'enriquissent amb las experiéncias e los aprendissatges que va en acumulant, e que li permeton de s'adaptar al mond. lo Ieu es lo responsable de controtlar las pulsions que provenon de l'Aquò, a travèrs lo principi de realitat, que estipula que l'obtencion del plaser serà determinada per las condicions extèrnas, en lo posposant se cal.
Lo Ieu ensaja sempre de satisfar las demandas de l'Aquò, mas se trapa pressionat per las restriccions que l'impausa lo Subre-Ieu. L'Aquò manda una pulsion cap al Ieu, mas aquela es de passar pel filtre del Subre-Ieu. S'aquel la considèra acceptabla, la daissarà passar, mas se non, agirà de barrièra e la deissarà pas passar. Arriba un moment que lo Ieu se trapa tan pressionat, tant per l'Aquò coma pel Subre-Ieu, que s'es de defendre en bèla sorta. Aquò se fa a travèrs los apelats "mecanismes de defensa", que son los mejans qu'utiliza lo Ieu per tal de donar sortida a las pulsions inacceptablas e d'evitar atal l'angoissa. Bloqueja inconscientament aquelas pulsions o las distorsiona per que siagan mens amenaçantas.
Mantun exemples d'aqueles mecanismes de defensa son:
- Sublimacion: consistís a canalizar los desirs (pulsions fachas conscientas) que se considèran inacceptablas cap a activitats que se considèran sublimas, doncas que recebon un reconeissement grand. Per exemple, una persona vòl tuar son fraire, çò que canaliza en escrivent un roman ont lo personatge tua son fraire.
- Racionalizacion: consistís a ensajar de trapar una explicacion racionala e argumentada de nòstres desirs o actes.
- Negacion: consistís a negar d'experiéncias desagradivas o pron dolorosas per tal de poder concórrer amb elas.
Lo Subre-Ieu
[modificar | Modificar lo còdi]Lo Subre-Ieu es un element integrant de la personalitat comparable amb lo ròtle desvolopat per la societat subre las personas. Es lo responsable de reprimir e controtlar las pulsions, e es lo fruch de la pression sociala impausada subre las personas. Se forma a travèrs l'educacion de la persona, inclusent l'aquisicion de modèls de conducha, de costumas, de contraròtle individual... Son ròtle fondamental es de decidir çò acceptable e çò inacceptable per tal que l'individú s'adapte a la societat que viu. Lo Subre-Ieu se pòt dividir en doas partidas:
- Consciéncia morala: correspond a la partida qu'internaliza las costumas, los castigs, las restriccions moralas...
- Ideal del Ieu: correspond a un modèl de persona, doncas a la recèrca de la perfeccion. Quand una persona ensaja de seguir aquel ideal es satisfacha amb ela meteissa, mas se fa mantuna causa incompatibla amb el se sent copabla.
Freud cresiá que la gent viu en societat per interès, çò que provòca que las personas ajan de restrénher lors pulsions per que senon la convivéncia seriá impossibla. Per aquò dins son libre Lo malestar dins la cultura ditz que "lo sentiment de culpabilitat es lo prètz de la cultura e lo d'èsser civilizats".
Un Ieu saludable fornís l'abiletat per nòstra adaptacion a la realitat e a l'interaccion amb lo mond exterior d'una manièra confortabla per l'Aquò e lo Subre-Ieu. L'afirmacion que la ment es pas una causa monolitica e omogenèa a generalament una influéncia granda sus la gent d'autres camps scientifics. Malgrat tot aquò, fòrça an questionat o refusat aquela teoria qu'afirma que la ment se devesís en tres componentas. Freud èra especialament interessat al ligam dinamic entre aquelas tres partidas de la ment. Argumentèt qu'aquel ligam es influenciat per de factors o energias innadas, qu'apelèt pulsions. Mas expliquèt tanben lors cambiaments segon lo contèxt social. Mantun cercaires an criticat Freud per donar una importància diferenta a aqueles factors, e fòrça dels partisans de Freud se son solament centrats sus un d'eles.
Los tres estats de la sexualitat infantila
[modificar | Modificar lo còdi]- L'estat oral: pendent aquel periòde (la primièra annada), la zòna erogèna privilegiada es la boca, notadament a travèrs l'accion de l'alachament. Lo nenon pren plaser a popar sa maire. Es lo plaser de manjar e d'èsser manjat.
- L'estat anal: l'enfant se focaliza entre 1 e 3 ans sus la region rectala, lo plaser es generat pel fach de reténer las matèrias fecalas (retencion) o de las expulsar (defecacion). Es tanben dins aqueste moment que l'enfant entra en oposicion constanta, çò que de còps a donat a aquel estat lo nom d'estat sadic-anal.
- L'estat fallic : vejatz "complèxe d'Edip" çai-jos.
Complèxe d’Edip
[modificar | Modificar lo còdi]Per Freud, l'estructura de nòstra personalitat se cràa a respècte del complèxe d’Edip (o d’Electra) e a la foncion paternala. Lo complèxe d’Edip interven al moment de l'estat fallic. Aquel periòde se termina per lo ligam de la recerca del plaser a una persona exteriora, la maire. Lo paire ven alavetz rival e l’enfant crenh d’èsser punit de son desir de la maire per la castracion pel paire. Lo mainatge reprimís donc sos desirs e complèta son Subre-Ieu amb lo concèpte de pudor entre autres.
Freud vesiá dins l'omosexualitat una fixacion (libido fixat dins un estadi de l'evolucion de l'òme e que provòca de simptòmas e de perversions) en l'Edip.
