traça
Occitan
Etimologia
Desverbal del latin classic trahere (latin popular tractiare), « tirar, traïnar ».
Prononciacion
- /'tra.so̞/ lengadocian
- /'tʀa.so̞/ provençau
Sillabas
tra | ça (2)
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| traça | traças |
| ['tra.so̞] | [tra.so̞s] |
Nom comun
traça femenin
- Marca daissada segon çò que passèt: pesada ; patada ; detada ; rodal ;
- La traça de las ròdas dins la nèu o dins la fanga.
- Seguir q.q. a la traça seguir sas pesadas.
- vestigi
- Trobam pas traça d'aquela batalha.
- Çò que demora en fèbla quantitat o en mendre proporcion.
- L'analisi revelèt de traças de mercuri
- (espacialament) (entalha que fan los roquièrs dins lo ròc ; aplech de roquièr / de traçaire
- (Per extension) Marca que resulta d’una accion.
- (Figura) (Per analogia) Impression daissada per un eveniment.
- Aquela aventura daissèt de traças prigondas dins ma ment.
Traduccions
Forma de vèrb
traça
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de traçar
- Segonda persona del singlar de l'imperatiu afirmatiu de traçar
Forma d'adjectiu
traça
- Femenin singular de trace
Francés
Etimologia
Desverbal del latin classic trahere (latin popular tractiare), « tirar, traïnar ».
Prononciacion
- /tʁa.'sa/
Sillabas
tra | ça (2)
Forma de vèrb
traça
- Tresena persona del singular del preterit de tracer
Portugués
Etimologia
Desverbal del latin classic trahere (latin popular tractiare), « tirar, traïnar ».
Prononciacion
Sillabas
tra | ça (2)
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| traça | traças |
Nom comun 1
traça femenin
Nom comun 2
traça femenin
- nom vernacular d'insèctes pertusant en manjant lo papèl, teissuts, fusta, granas de cerealas
- (Brasil) insècte manjaire de celulòsi, subretot lo papèl, de forma larval que s'abriga dins una capsula tubulara que ten una sortida per cade tèrma opausts, e que en forma adulta es de còrs argentat.
Forma de vèrb
traça