polissa
Occitan
Etimologia
De latin polizza (« certificat, attestacion, polissa d'assurança »), manlèu del grèc bizantin ἀπόδειξις, apodeixis (« demonstracion, publicacion ») del vèrb ἀποδείκνυμι apodeíknumi (« far veire, far paréisser »)
Prononciacion
/pu'li.sɔ/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| polissa | polissas |
| [pu'li.sɔ] | [pu'li.sɔs] |
polissa
- Contracte per que una companhiá d’asseguranças s’engatja, contra pagament d'una soma convenguda, nomenada prima, de reparar unas pèrdas o domatges que qualqu'un ne patiguèt.
- (Tipografia) Lista de totes los caractèrs compausant une fonta, amb lor nombre (eventualament al pes).
- (Per extension) (Cartografia) (Tipografia) Ensemble de caractèrs omogenèus constituissent un alfabet complèt existissent normalament en diferents còrs.