estiu

Occitan

Etimologia

Del latin aestīvum, derivat de aestas.

Prononciacion

/esˈtiw/, /esˈtiw/ (lengadocian), /ejˈti/, /ejˈti/, /ejˈtiw/, /ejˈtiw/ (naut lemosin)

França (Bearn) : escotar « estiu »

Sillabas

es | tiu (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
estiu	estius
[esˈtiw]	[esˈtiws]

estiu masculin

1. Una de las quatre sasons de l'annada, entre la prima e la tardor .

   Setembre, temps presat, paire de la tardor,

   Que venes amausar, tebés, la cremadura

   D'agost e tremudar la brosenta natura,

   Quand l'estiu que se mòr refreda son ardor,

   Sul verd de la forèst, ton alen que repaira

   Bufa, d'un metal blos, l'abondància encantaira,

   E del coire e de l'aur espolsa l'esplendor. (Plaser de tardor, poèma de Clovís Ròcas)

Variantas dialectalas

• ostiu

Antonims

• ivèrn

Derivats

estivada estivador estival estivandièr

estivar estivatge estivenc estivet

Traduccions

alemand: Sommer (de) masculin anglés: summer (en) azèri: yay (az) basc: uda (eu) breton: hañv (br) bulgar: лято (bg) catalan: estiu (ca) corean: 여름 (ko) danés: sommer (da) espanhòl: verano (es) masculin esperanto: somero (eo) francés: été (fr) masculin gaelic irlandés: samhradh (ga)

galés: haf (cy) grèc: καλοκαίρι (el) neutre, θέρος (el) neutre islandés: sumar (is) neutre italian: estate (it) femenin ladin: instà (lld) masculin, isté (lld) masculin meglenoromanés: veară (ruq) femenin neerlandés: zomer (nl) ongrés: nyár (hu) polonés: lato (pl) portugués: verão (pt) masculin romanés: vară (ro) femenin turc: yaz (tr) ucraïnian: літо (uk)