anís

D'anis.

De granas d'anis.

Occitan

Etimologia

Del latin anisum del grèc ancian ἄνισον.

Prononciacion

/aˈnis/, /aˈnis/

escotar « anís »

Sillabas

a|nís

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
anís	anisses
[aˈnis]	[aˈnises]

anís masculin

1. Bot. Planta odorosa de la familha de las ombellifèras, que pòrta una grana del meteis nom, qu'òm utiliza en medecina o per aromatizar de plats, lecariás, de bevendas, etc. Planta de l'espècia Pimpinella anisum L. (Apiaceae).
2. (per extension) La grana de Pimpinella anisum.
3. (color) Verd clar jaunenc.

Sinonims

• fenolh (lengadocian)

Derivats

anisar anisat

aniseta anisic

Compausats

• anís estelat

Traduccions

alemand: Anis (de) anglés: anise (en), sweet cumin (en), aniseed (en) catalan: anís (ca) esperanto: anizo (eo) espanhòl: anís (es) francés: anis (fr)

galician: anís (gl) italian: anice (it) ongrés: ánizs (hu), ánizsmag (hu) portugués: anis (pt) romanés: anason (ro) suedés: anis (sv) turc: anason (tr)

Catalan

Etimologia

Del latin anisum del grèc ancian ἄνισον.

Prononciacion

oriental /əˈnis/, /əˈnis/, occidental /aˈnis/, /aˈnis/

Sillabas

a|nís

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
anís	anissos

anís masculin

1. anís ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin anisum del grèc ancian ἄνισον.

Prononciacion

/aˈnis/, /aˈnis/

Sillabas

a|nís

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
anís	anises
[aˈnis]	[aˈnises]

anís masculin

1. anís ^(oc)

Galician

Etimologia

Del latin anisum del grèc ancian ἄνισον.

Prononciacion

/aˈnis/, /aˈnis/

Sillabas

a|nís

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
anís	anises
[aˈnis]	[aˈnises]

anís masculin

1. anís ^(oc)