ærleg

Norsk

Adjektiv

ærleg (nynorsk)

1. som held seg til sanninga

   Han var ein ærleg mann.

Andre former

• ærlig (bokmål/riksmål)

Etymologi

Av ære + -leg, frå norrønt ærligr og nedertysk

Grammatikk

Samsvarsbøying (regelrett)
Ubestemt				Bestemt
Entall			Flertall
Hankjønn	Hunkjønn	Intetkjønn
ærleg	ærleg	ærleg	ærlege	ærlege	(nynorsk)

Gradbøying (regelrett)
Positiv	Komparativ	Superlativ
ærleg	ærlegare	ærlegast	(nynorsk)

Synonymer

hederlig, rettskaffen, pålitelig

Omsetjingar

som held seg til sanninga

dansk: ærlig da(da) engelsk: honest en(en) finsk: rehellinen fi(fi) fransk: honnête fr(fr) gresk: τίμιος el(el) (tímios) m, έντιμος el(el) (éntimos) m islandsk: heiðarlegur is(is) m, ráðvandur is(is) m, sómakær is(is) m, réttsýnn is(is) m italiensk: onesto it(it) m, onesta it(it) f japansk: 正直 ja(ja) (しょうじき, shōjiki), 誠実 ja(ja) (せいじつ, seijitsu)

kinesisk: mandarin: 正直 cmn(cmn) (zhèngzhí) nederlandsk: eerlijk nl(nl) russisk: честный ru(ru) (čéstnyj) spansk: honesto es(es), sincero es(es) svensk: ärlig sv(sv) tysk: ehrlich de(de), aufrichtig de(de)