Man'yōgana

Sider frå *Genryaku kōbon Man'yōshū* frå 1000-talet.

Man'yōgana (万葉仮名) er eit gammalt skriftsystem for japansk som nytter kinesiske teikn til å uttrykka dei ulike språklydane. Dette var det første kanasystemet ein brukte til å skriva japansk, og er opphavet til dei moderne skriftsystema hiragana og katakana. Nøyaktig kva tid systemet blei utvikla er ukjend, men det var i bruk på midten av 600-talet. Namnet man'yōgana er avleidd frå Man'yōshū, ein diktantologi frå Nara-perioden skriven med man'yōgana.

Sjølv om tekstar som nytta dette systemet også kunne bruka kinesiske teikn som vanlege logogram, viser man'yōgana berre til bruken av kinesiske teikn med fonetiske verdiar. Desse verdiane kom frå dåtidas kinesiske uttale, eller i nokre høve japansk uttale av teikna. Til dørmes kunne teiknet 木 (som logografisk tyder 'tre') bli lese som lyden /mo/ (basert på mellomkinesisk [məwk]) eller /ko/ eller /kwi/ (som har tydinga 'tre' på gammaljapansk).^[1]

Forenkla versjonar av man'yōgana danna grunnlaget for dei to forskjellige moderne skriftsystema hiragana og katakana, som blir brukt til å skriva moderne japansk.^[2]

Katakana med dei tilsvarande teikna i *man'yōgana*. (Delane av *man'yōgana*-teikna som blei til katakana-teikn er markerte.

Kjelder

Denne artikkelen bygger på «Man'yōgana» frå Wikipedia på engelsk, den 14. mai 2019.

↑ Bjarke Frellesvig (29 July 2010). A History of the Japanese Language. Cambridge University Press. s. 14–15. ISBN 978-1-139-48880-8.
↑ Peter T. Daniels (1996). The World's Writing Systems. Oxford University Press. s. 212. ISBN 978-0-19-507993-7.

[Frellesvig2010-1] Bjarke Frellesvig (29 July 2010). A History of the Japanese Language. Cambridge University Press. s. 14–15. ISBN 978-1-139-48880-8.

[Daniels1996-2] Peter T. Daniels (1996). The World's Writing Systems. Oxford University Press. s. 212. ISBN 978-0-19-507993-7.

[1]

[2]