Naar inhoud springen

Yolande van Aragón

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yolande van Aragón
11 augustus 1381 – 14 november 1442
Glas in lood van Yolande van Aragón
Glas in lood van Yolande van Aragón
Regentes van Anjou
Periode 2 december 1400 – 29 april 1417
Geboren Zaragoza, Koninkrijk Aragon
Overleden Chateau de Tuce-de-Saumur, Koninkrijk Frankrijk
Vader Johan I van Aragón
Moeder Yolande van Bar
Dynastie Huis Barcelona
Huis Valois-Anjou
Partner Lodewijk II van Anjou
Kinderen Lodewijk, Maria, René I van Anjou, Yolande, Karel IV van Maine
Portaal  Portaalicoon   Middeleeuwen

Yolande van Aragón (Zaragoza, 11 augustus 1381Saumur, 14 november 1442) was een dochter van Johan I van Aragón en Yolande van Bar. Zij speelde een belangrijke rol in de Franse politiek in de eerste helft van de vijftiende eeuw.

Als enige overlevende kind van haar vader had ze een claim op de troon van Aragón. De kroon ging bij haar vaders dood echter naar diens jongere broer Martinus I van Aragón, omdat in Aragón de claims van mannelijke verwanten als superieur werden gezien aan die van naastere vrouwelijke verwanten.

Zij trouwde in 1400 met Lodewijk II van Anjou. Zowel het Huis Aragón als dat van Anjou hadden claims op de tronen van Sicilië en Napels en het huwelijk was bedoeld om het conflict op te lossen. Yolandes man was vaak van huis om te vechten voor zijn claim op Napels. Yolande verbleef met haar hof in Angers en Saumur. Met Lodewijk had zij zes kinderen.

Na de Slag bij Azincourt in 1415 werd Anjou bedreigd door de Engelse troepen. Lodewijk liet zijn vrouw en kinderen hierop vertrekken naar de Provence. Met hen mee ging ook prins Karel, die na de dood van zijn twee oudere broers dauphin werd. Karels moeder Isabella van Beieren, die inmiddels banden met de Engelsen had, gebood haar zoon weer aan het hof te komen. Yolande wierp zich nu op als zijn beschermster en zou als antwoord hierop gegeven hebben, wij hebben hem niet gevoed en liefgehad opdat u hem als zijn broers laat sterven, gek laat worden als zijn vader, of om hem Engels te laten worden als u. Ik hou hem bij mij. Kom en neem hem weg, als u durft.

Bij de dood van haar man in 1417, was hun oudste zoon Lodewijk nog te jong om het gezag op te nemen en werd Yolande regentes van Anjou, Maine en Provence.

In 1419 had zij een audiëntie bij Karel VI, de mentaal instabiele vader van de dauphin, die zij overhaalde om de dauphin tot 'luitenant-generaal van het Koninkrijk' te benoemen. Dit om Isabella's claim als regentes van Frankrijk[1] te ondermijnen.

Bij het Verdrag van Troyes in 1420 werd besloten dat Hendrik V van Engeland de opvolger werd van Karel VI in Frankrijk. Het Franse koningspaar Karel VI en Isabella onterfden hiermee hun zoon van de kroon. De dauphin zou een bastaard zijn en de enige steun waar hij in deze periode nog op kon rekenen was die van het Huis Anjou en van Armagnac. Karel VI was tevens omringd door adviseurs van Anjou.

Onverwachts stierven op enkele maanden tijd Hendrik V en Karel VI (1422). Hierdoor werd Hendriks nog geen jaar oude zoon Hendrik VI koning van Engeland. In hetzelfde jaar trouwde de dauphin met een van Yolandes dochters, Maria.

Yolande zorgde ervoor dat hertog Jan V van Bretagne zijn bondgenootschap met Engeland verbrak en dat een familielid van de hertog, de latere Arthur III van Bretagne, connétable van Frankrijk werd.

In 1427 trachtte Jan van Bedford, de Engelse regent van Frankrijk, Anjou in te nemen. Yolande smeedde hierop huwelijks-overeenkomsten met verschillende adellijke huizen, waardoor dit tot niets kwam.

Yolande was een van de eersten die Jeanne d'Arc steunde en had de leiding over een van de examineringen van Jeanne. Zij liet enkele van Karels adviseurs van het hof verwijderen met steun van de connétable. Tevens had zij een netwerk van knappe vrouwen die voor haar spioneerden.

Haar oudste zoon Lodewijk stierf in 1434. Haar tweede zoon René volgde hem op als hertog van Anjou.

Kinderen van Yolande van Aragón

[bewerken | brontekst bewerken]

Kwartierstaat (voorouders)

[bewerken | brontekst bewerken]

Alfons IV van Aragón
(1299-1336)

Theresia van Entenza
(ca. 1300-1327))
 

Peter II van Sicilië
(1304-1342)

Elisabeth van Karinthië
(1289-1352)
 

Hendrik IV van Bar
(ca. 1315/1320-1344)

Yolande van Dampierre
(1326-1395)
 

Jan II van Frankrijk
(1319-1364)

Bonne van Luxemburg
(1315-1349)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Peter IV van Aragón
(1319-1387)
 
 
 

Eleonora van Sicilië
(1325-1374)
 
 
 
 
 

Robert I van Bar
(1344-1411)
 
 
 

Maria van Frankrijk
(1344-1404)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Johan I van Aragón
(1350-1396)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Yolande van Bar
(ca. 1365-1431)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Yolande van Aragón
(1381-1442)
 

Jacobus van Aragón
(1382-1388)
 

Ferdinand van Aragón
(1388-1389)
 

Antonia van Aragón
(1391-1392)
 

Eleonora van Aragón
(1393-1393)
 

Peter van Aragón
(1394-1394)
 

Johanna van Aragón
(1396-1396)
Zie de categorie Yolande of Aragon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.