Sound+Vision Tour
| Sound+Vision Tour | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
David Bowie tijdens de Sound+Vision Tour op 27 september 1990 in Santiago
| ||||
| Tournee van David Bowie | ||||
| Ter promotie van | Sound + Vision | |||
| Begindatum | 4 maart 1990 | |||
| Beginplaats | Quebec | |||
| Einddatum | 29 september 1990 | |||
| Eindplaats | Buenos Aires | |||
| Concertreeksen | 7 | |||
| Aantal concerten | 108 | |||
| Vorige tournee | Glass Spider Tour (David Bowie) Tin Machine Tour (Tin Machine) | |||
| Volgende tournee | Outside Tour (David Bowie) It's My Life Tour (Tin Machine) | |||
| ||||
De Sound+Vision Tour was een tournee van de Britse muzikant David Bowie, die in 1990 in Europa, Noord- en Zuid-Amerika en Azië gehouden werd. Bowie's idee was om tijdens deze tour voor de laatste keer zijn grootste hits te zingen. Als reden hiervoor gaf hij "omdat ik weet dat ik niet meer op die nummers hoef te vertrouwen, stimuleert mij dat om nieuwe dingen te blijven doen, wat goed is voor een artiest". Lange tijd hield hij zich aan deze belofte, totdat hij tijdens de Heathen Tour en de A Reality Tour zijn grootste hits weer uitvoerde. Omdat er geen nieuw materiaal was opgenomen voorafgaand aan de tournee, gebruikte Bowie zijn nieuwe box set Sound + Vision als de gelegenheid voor deze tour.
Tijdens de tournee kon de setlist voor alle shows deels beïnvloed worden door het publiek. Hierbij moest het nummer 1-900-2-BOWIE-90 gebeld worden. Voor gebieden waar dit niet mogelijk was, werden stembiljetten uitgereikt. De eerste shows in maart 1990 in Canada werden echter al gehouden voordat er een enquête compleet was, waardoor Bowie moest gokken welke nummers het publiek zou willen. In de Verenigde Staten kwamen zo de nummers "Fame", "Let's Dance" en "Changes" aan de top van de lijst, terwijl in Europa gekozen werd voor ""Heroes"" en "Blue Jean". Als antwoord op deze manier van het samenstellen van een setlist lanceerde het tijdschrift NME een nepcampagne waarbij zij wilden dat "The Laughing Gnome" zou worden gespeeld. Bowie overwoog om het nummer "in de stijl van The Velvets ofzo" te spelen, totdat hij ontdekte dat de stemmen beïnvloed waren door het magazine.
Meerdere shows werden opgenomen, maar geen enkel concert werd publiekelijk uitgebracht. Wel werden enkele shows op de TV en radio uitgezonden, waaronder het concert op 5 augustus in Milton Keynes, op 14 september in Lissabon, op 20 september in Rio de Janeiro en op 23 september in São Paulo.
Personeel
[bewerken | brontekst bewerken]- David Bowie: zang, gitaar, saxofoon
- Adrian Belew: gitaar, achtergrondzang
- Erdal Kızılçay: basgitaar, achtergrondzang
- Rick Fox: keyboards, achtergrondzang
- Michael Hodges: drums
Tourdata
[bewerken | brontekst bewerken]- Afgelaste/verplaatste shows
- 1 april 1990 - Dortmund, Duitsland - Westfalenhalle (verplaatst naar 22 april)
- 18 april 1990 - Rome, Italië - Palaeur (afgelast)
Gespeelde nummers
[bewerken | brontekst bewerken]Van David Bowie (1969)
Van Hunky Dory (1971)
- "Changes"
- "Life on Mars?"
- "Queen Bitch"
Van The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972)
Van Aladdin Sane (1973)
Van Diamond Dogs (1974)
Van Young Americans (1975)
- "Young Americans"
- "Fame"
Van Station to Station (1976)
- "Station to Station"
- "Golden Years"
- "TVC 15"
- "Stay"
Van Low (1977)
Van "Heroes" (1977)
- ""Heroes""
Van Scary Monsters (and Super Creeps) (1980)
Van Let's Dance (1983)
- "Modern Love"
- "China Girl" (oorspronkelijk van Iggy Pop)
- "Let's Dance"
Van Tonight (1984)
Overige nummers
- "Alabama Song" (oorspronkelijk van de Bertolt Brecht-opera Rise and Fall of the City of Mahagonny, in 1980 uitgebracht als non-album single)
- "Amsterdam" (oorspronkelijk van Jacques Brel, uitgebracht door Bowie op de B-kant van "Sorrow" in 1973)
- "Baby, Please Don't Go" (oorspronkelijk van Big Joe Williams)
- "Baby What You Want Me to Do" (oorspronkelijk van Jimmy Reed)
- "Fame '90" (nieuwe versie van Bowie's eerdere hit "Fame" uit 1975, uitgebracht als single in 1990)
- "Gloria" (oorspronkelijk van Them)
- "A Hard Rain's a-Gonna Fall" (oorspronkelijk van Bob Dylan)
- "Heartbreak Hotel" (oorspronkelijk van Elvis Presley)
- ""Helden"" (Duitse versie van ""Heroes"", uitgebracht op enkele versies van de single)
- "I'm Waiting for the Man" (oorspronkelijk van The Velvet Underground)
- "John, I'm Only Dancing" (non-album single van Bowie uit 1972)
- "Pretty Pink Rose" (oorspronkelijk van Adrian Belew)
- "White Light/White Heat" (oorspronkelijk van The Velvet Underground)
- "You and I and George" (traditioneel)
· 
· 