Miles Okazaki
| Miles Okazaki | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Pullman (Washington), 18 december 1974 | |||
| Geboorteplaats | Pullman
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant, componist | |||
| Instrument(en) | gitaar | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Miles Okazaki (Pullman (Washington), 18 december 1974) is een Amerikaanse jazzgitarist en -componist.[1][2][3]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Okazaki groeide op in Port Townsend in het noordwesten van de Verenigde Staten. Vanaf 1997 woonde hij in New York, waar hij studeerde aan de Harvard University, de Manhattan School of Music en de Juilliard School bij onder andere Rodney Jones, Kenny Barron, Manny Albam en Anthony Davis. Sindsdien heeft hij gewerkt in het lokale jazzcicuit o.a. met Stanley Turrentine, Lenny Pickett, Kenny Barron, Steve Coleman, Jonathan Finlayson, Ohad Talmor en Jane Monheit (Taking a Chance on Love, 2004). In 2005 was hij finalist bij de Thelonious Monk Guitar Competition. Vanaf het begin van de jaren 2000 was hij ook actief als componist voor kleinere ensembles. In 2007 nam hij zijn debuutalbum Mirror op (onder andere met Christof Knoche. Generations ontstond in 2008 met een uitgebreide bezetting met David Binney en de zangeres Jen Shyu). In zijn productie Figurations (Sunnyside Records, 2012) speelde hij met Miguel Zenón, Thomas Morgan en Dan Weiss[4]. In 2017 bracht hij het album Trickster (Pi Recordings) uit. Eind 2018 bracht hij een box van 6 cd's uit, waarop hij alle 70 stukken van Thelonious Monk opnam. In 2019 leverde hij een van de meest interessante concerten met een soloprogramma met Monk-titels op het JazzFest Berlin. Medio 2020 kwam het album Trickster’s Dream uit, dat hij opnam met Matt Mitchell, Anthony Tidd en Sean Rickman.
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Hij woont in Brooklyn.
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]Als leader
[bewerken | brontekst bewerken]- 2006: Mirror
- 2008: I Like Too Much met Partipilo, Dan Weiss (Auand)
- 2009: Generations (Sunnyside)
- 2012: Figurations (Sunnyside)
- 2017: Trickster (Pi)
- 2018: Work Volumes 1–6 (The Complete Compositions of Thelonious Monk) (zelf uitgebracht)
Als sideman of gast
[bewerken | brontekst bewerken]Met Steve Coleman
- 2013: Functional Arrhythmias (Pi)
- 2015: Synovial Joints (Pi)
- 2018: Live at the Village Vanguard Vol. I (Pi)
Met Jane Monheit
- 2004: Taking a Chance on Love (Sony Classical, 2004)
- 2005: The Season (Epic, 2005)
- 2007: Surrender (Concord, 2007)
Met anderen
- 2004: Jesse Malin, The Heat (One Little Indian)
- 2004: Tessa Souter, Listen Love (Nara Music)
- 2015: Adam Rudolph, Turning Towards the Light (Cuneiform)
- 2017: John Zorn-Mary Halvorson Quartet, Paimon: Book of Angels Volume 32 (Tzadik)
- 2019: Matt Mitchell, Phalanx Ambassadors (Pi)
- ↑ (en) Miles Okazaki. Pi Recordings. Geraadpleegd op 28-04-2021.
- ↑ (en) Miles Okazaki Archives. My Music Masterclass. Geraadpleegd op 28-04-2021.
- ↑ (en) Audeze LLC, Audeze speaks with guitarist and composer Miles Okazaki. Audeze LLC. Geraadpleegd op 28-04-2021.
- ↑ (en) DAN WEISS/MILES OKAZAKI DUO. BIG FISH. Gearchiveerd op 28-4-2021. Geraadpleegd op 28-04-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Miles Okazaki op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Miles Okazaki op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.