Mohamed Fellag

Mohamed Fellag
Algemene informatie
Volledige naam	Mohamed Saïd Fellag
Geboren	31 maart 1950
Land	Algerije
Bijnaam	Mohand Fellag
Werk
Pseudoniem	Fellag
Jaren actief	Sinds 1968
Beroep	Komiek, acteur en toneelschrijver
	Officiële website
	(en) IMDb-profiel
	(mul) TMDb-profiel; (en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Mohamed Fellag (Azeffoun (Kabylië), 31 maart 1950) is een Algerijns komiek, acteur en toneelschrijver.

Levensloop

In 1968 ging hij naar de toneelschool in Algiers en gedurende zijn vierjarige studie trad hij op in verschillende theaters in Algerije. Vanaf 1978 speelde hij in verschillende theaterproducties in Frankrijk en Canada en in 1985 keerde hij naar Algerije terug waar hij begon als komiek voor het Théâtre National Algérien. Hier speelde hij de hoofdrol in L’Art de la Comédie van Eduardo de Filippo en speelde hij in Le Costume Blanc Couleur Glace à la Noix de Coco van Ray Bradbury. In 1987 creëerde hij zijn eerste theaterwerk, Les Aventures de Tchop.

Hij speelde in een aantal films en tv-shows en schreef in 1989 Cocktail Khorotov en in 1990 SOS Labès. Ondertussen had er in 1988 een opstand in het land plaatsgevonden en wonnen de islamisten van het Front Islamique du Salut (FIS) de verkiezingen van 1991, wat uitmondde in de Algerijnse Burgeroorlog tot 2002. Fellag bleef aanvankelijk nog in Algerije en schreef in 1992 Un bateau pour l'Australie-Babor Australia. In september van het jaar erop werd hij benoemd tot directeur van het Théâtre de Béjaïa in Béjaïa (Bougie).

In 1994 ging hij met zijn stuk Un bateau pour l’Australie op tournee in Algerije en Tunesië. Aan het eind van het jaar vestigde hij zich in Tunis en creëerde hij het stuk Delirium dat door het Tunesische volk warm werd onthaald. In 1995 gebeurde uiteindelijk het onvermijdelijke: een bom explodeerde tijdens een van zijn optredens in het damestoilet. Totaal geschokt door deze gebeurtenis vertrok Fellag naar Parijs.

In Frankrijk kon hij zich vrijelijk uiten en werd zijn humor taboedoorbrekend over thema's als kolonialisme, onafhankelijkheid, onderdrukking, bureaucratie, emigratie en hopeloosheid. Deze woorden benoemde hij onomwonden en werden door middel van bandopnames ook in zijn eigen land gehoord. In december 1997 schreef hij mogelijk zijn beroemdste theaterwerk, Djurdjurassique Bled. Het stuk beschrijft verschillende fases in de geschiedenis van zijn geboorteland, de angsten en waanzin ervan en de menselijkheid van zijn volk.

Erkenning

1997/98: Syndicat de la critique 1997-1998 voor zijn werk Djurdjurassique Bled
1999: Grote Prins Claus Prijs, samen met Al Jazeera en Vitral
2003: Raymond Devos-prijs
2003: Prix de la Francophonie, SACD
2012: Genie, voor zijn rol in Monsieur Lazhar

Theaterproducties

1987: Les Aventures de Tchop
1989: Cocktail Khorotov
1990: SOS Labes
1992: Un Bateau pour l'Australie
1994: Delirium
1998: Djurdjurassic Bled
2001: Rue des petites daurades
2002: Le Syndrome de la page 12
2003: Opéra d'Casbah
2003: Che bella la vita !
2004: Le Dernier chameau
2007: L'ère des Ninjas et Djurdjurassic (Les Dinosaures)
2007: L'Allumeur de Rêves Berbères
2009: Tous les Algériens sont des mécaniciens

Filmografie

1983: Liberté, la nuit, door Philippe Garrel
1990: De Hollywood à Tamanrasset
1998: Le Gone du Chaâba, door Christophe Ruggia
2001: Inch'Allah dimanche, door Yamina Benguigui
2002: Fleurs de sang, door Myriam Mézières
2003: Momo mambo, door Laïla Marrakchi
2005: Voisins, voisines, door Malik Chibane
2005: Rue des figuiers, door Yasmina Yahiaoui
2006: Michou d'Auber, door Thomas Gilou
2007: L'Ennemi intime, door Florent Emilio Siri
2009: Les Barons, door Nabil Ben Yadir
2010: Il reste du jambon ?, door Anne De Petrini
2010: Dernier étage, gauche, gauche, door Angelo Cianci
2010: Le Chat du rabbin, door Joann Sfar en Antoine Delesvaux: le Cheikh Sfar (stem)
2011: Monsieur Lazhar, door Philippe Falardeau

Externe link

Prins Claus Fonds, profiel