Gregory Chaitin
Gregory John Chaitin (1947 - ) is een Amerikaans wiskundige en informaticus.
Leven en werk
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf de late jaren 1960 heeft Chaitin bijdragen geleverd aan de algoritmische informatie theorie en de metawiskunde, in het bijzonder in de vorm van een nieuwe onvolledigheidsstelling in reactie op de onvolledigheidsstellingen van Gödel. Hij studeerde aan de Bronx High School voor Natuurwetenschap en aan het City College van New York, waar hij (nog in zijn tienerjaren) theorieën ontwikkelde, die leidde tot zijn onafhankelijke ontdekking van de Kolmogorov-complexiteit.[1]
Chaitin heeft de Chaitin-constante Ω gedefinieerd, een reëel getal, waarvan de cijfers gelijkverdeeld zijn en een getal dat soms informeel wordt beschreven als een uitdrukking van de kans dat een willekeurig programma zal stoppen. Ω heeft de wiskundige eigenschap dat het een definieerbaar, maar geen berekenbaar getal is.
Chaitins vroege werk op het gebied van de algoritmische informatietheorie verliep parallel aan het vroegere werk van Andrej Kolmogorov op dit gebied.
Chaitin schrijft ook over filosofie, met name over metafysica en filosofie van de wiskunde (met name over epistemologische zaken in de wiskunde). In de metafysica beweert Chaitin dat de algoritmische informatietheorie de sleutel is voor het oplossen van problemen in de gebieden van de biologie (het verkrijgen van een formele definitie van 'leven', de oorsprong en evolution van het leven) en de neurowetenschappen (het probleem van het bewustzijn en de studie van de geest). In recente geschriften verdedigt Chaitin een standpunt dat bekendstaat als de digitale filosofie. In de epistemologie van de wiskunde beweert hij dat zijn vondsten in de wiskundige logica en de algoritmische informatietheorie laten zien dat er "wiskundige feiten" bestaan "die waar zijn zonder dat er een reden is, ze zijn per ongeluk waar. Het zijn willekeurige wiskundige feiten". Chaitin stelt dat wiskundigen hun hoop moeten laten varen deze wiskundige feiten te kunnen bewijzen en moeten kiezen voor een quasi-empirische methodologie.
Chaitin is ook de initiatiefnemer van het gebruik van grafiekinkleuring bij het alloceren van registers in het compilatieproces, een proces dat bekendstaat als het algoritme van Chaitin.
In 1995 verkreeg hij een eredoctoraat in de natuurwetenschappen van de Universiteit van Maine. In 2002 werd hem de titel van erehoogleraar verleend door de Universiteit van Buenos Aires in Argentinië, waar zijn ouders zijn geboren en waar Chaitin een deel van zijn jeugd doorbracht. Hij is een emeritus onderzoeker bij het Thomas J. Watson Research Center van IBM en tevens gastdocent aan de faculteit computerwetenschappen van de Universiteit van Auckland en maakt deel uit van het internationale comité van het Valparaíso Complex Systemen Instituut.
Kritiek
[bewerken | brontekst bewerken]Sommige filosofen en logici zijn het sterk oneens met de filosofische conclusies die Chaitin uit zijn stellingen heeft getrokken[2]. De logicus Torkel Franzén[3] bekritiseert Chaitins interpretatie van de onvolledigheidsstellingen van Gödel en de aangevoerde verklaring daarvoor in Chaitins werk.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Algorithmic Information Theory, (Cambridge University Press, 1987) online,
- (en) Information, Randomness & Incompleteness, (World Scientific, 1987),
- (en) Information-Theoretic Incompleteness, (World Scientific, 1992) online,
- (en) The Limits of Mathematics, (Springer-Verlag 1998),
- (en) The Unknowable, (Springer-Verlag 1999),
- (en) Exploring Randomness, (Springer-Verlag 2001),
- (en) Conversations with a Mathematician, (Springer-Verlag 2002),
- (en) From Philosophy to Program Size, (Tallinn Cybernetics Institute 2003),
- (en) Meta Math!: The Quest for Omega, (Pantheon Books 2005),
- (en) Thinking about Gödel & Turing, (World Scientific, 2007).
Voetnoten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Li en Vitanyi, An Introduction to Kolmogorov Complexity and its Applications, pagina 86: G J Chaitin was afgestudeerd aan de Bronx High School van natuurrwetenschappen en was een 18-jarige undergraduate student aan het City College van de City University van New York, toen hij twee artikelen iniende [...] In zijn [tweede] artikel, Chaitin voert de notie van Kolmogorov-complexiteit op [...]"
- ↑ Panu Raatikainen "Exploring Randomness and The Unknowable" (en) Notices of the American Mathematical Society Book Review October 2001. Gearchiveerd op 14 mei 2023.
- ↑ Torkel Franzén Gödel's Theorem: An Incomplete Guide to its Use and Abuse (De stelling van Gödel: een onvolledige gids voor gebruik en misbruik). Wellesley, Massachusetts: A K Peters, Ltd., 2005. x + 172 pp. ISBN 1-56881-238-8.
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- (it) Ugo Pagallo, Introduzione alla filosofia digitale. Da Leibniz a Chaitin, ([1], 2005) ISBN 88-348-5635-X
- (en) Cristian S. Calude (ed.), Randomness and Complexity. From Leibniz to Chaitin, (World Scientific, 2007) ISBN 978-981-277-082-0