tiens

Niet te verwarren met: Tiens

Nederlands

Uitspraak

• [tussenwerpsel]:
  • Geluid:  tiens    (hulp, bestand)
  • IPA: / cɛ̃ / (1 lettergreep)
• [zelfstandig naamwoord]:
  • Geluid:  tiens    (hulp, bestand)
  • IPA: / tins / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• tiens

Woordherkomst en -opbouw

• [tussenwerpsel] van Frans tiens
• [zelfstandig naamwoord] van Middelnederlands tins, mogelijk onder invloed van tiend

Tussenwerpsel

tiens

1. uitroep die verbazing uitdrukt

   • Op een zondagmiddag maakt een man met enkele vrienden een uitstapje naar zee. Ze zijn afkomstig uit een ingeslapen provinciestadje ergens in Frans-Vlaanderen. Op een bepaald moment constateert de man: ‘Tiens, je kunt Engeland zien!’. 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	tiens	tiensen tienzen
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

de tiens m

1. (verouderd) periodieke betaling aan de eigenaar om roerende of onroerende zaken te mogen gebruiken

   • De boeren die dan 'thuys verblijven om te saeyen,
     Betalen hem den tiens van allen 'tgeen sy maeyen. 

Synoniemen

• tijns
• pacht

Gangbaarheid

• Het woord tiens staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "tiens" herkend door:

26 %	van de Nederlanders;
77 %	van de Vlamingen.

Frans

Uitspraak

• Geluid:  tiens    (hulp, bestand)
• IPA: /tjɛ̃/

Woordafbreking

• tiens

Woordherkomst en -opbouw

• imperatief van tenir

Tussenwerpsel

tiens

1. uitroep die twijfel uitdrukt
2. uitroep die verbazing uitdrukt

Werkwoord

vervoeging van
tenir

tiens

1. enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van tenir

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /tins/ (Etsbergs)

Persoonlijk voornaamwoord

tiens

1. gemuteerde genitief van doe