Ioannes a Cruce
| Sanctus Ioannes a Cruce | |
|---|---|
 | |
| Sacerdos, Doctor Ecclesiae | |
| Natus | 1542 |
| Mortuus | 1591 |
 Index Sanctorum
| |
Sanctus Ioannes a Cruce[1] (Hispanice San Juan de la Cruz) natus est Fontiberi in Hispania prope Abulam, 24 Iunii, anno 1542; mortuus Ubedae, 14 Decembris aut 15 Decembris, anno 1591. Fuit maximus Carmelitarum theologiae mysticus et poeta Saeculi Aurei Hispanici.
Vita
[recensere | fontem recensere]Natus est in sinu familiae nobilis sed pauperis. Laboravit iuvenis in valetudinario, et scholam Iesuitam frequentavit Metimnae Duellis (vulgo Medina del Campo). Anno 1564, coepit studia artium philosophiaeque in Universitate Salmantina, ubi Sanctam Teresiam Abulensem cognovit anno 1567, cum qua novos ordines duos Carmelitarum constituere statuit. Ordo reformatus Carmelitarum Discalceatarum eorum offendit in hostilitate Carmelitarum Calceatarum, sed Ioannes pluribus potuit muneribus fungi.
Docuit primum in schola tironum in oppido Mancerae, deinde constituit scholam propriam in oppido Complutense et confessor factus est conventus Sanctae Teresiae. Anno 1577 Carmelitarum Calceatarum machinationes triumphaverunt et Ioannes in carcerem coniectus est in Toleti monasterio per menses octo. Carbulam (vulgo Almodovar) fugit et refugit. Vitam egit vicarius provincialis usque ad mortem in Baetica.
Anno 1591, iterum offendi et munera religiosa perdidit. Propositum erat sibi in Americam migrare, sed praemature vitam terminavit Ubedae anno 1591. Postea reliquiae reptae et in Segoviam ductae sunt. Additus est in Sanctorum numero anno 1726 et proclamatus Doctorem Ecclesiae anno 1926.
Opera poetica
[recensere | fontem recensere]Ioannis a Cruce poemata quamvis pauca eum collocant maiores inter Hispanos poetas aetatis suae et inter maximos poetas mysticos omnium temporum. "Nocte obscura," "Canticum spiritualis," et "Flamma amoris viva" sunt opera summa, quae Ioannes explicat in singulis operis prosis causa difficultatis eos interpretandi. Poesis eius Cantici Canticorum immiscet imagines cum formulis Petrarchae, theologia Thomistica et mystica Germanica Mediaevale. Poesis eius pulcherrima et plena affecto.
Doctrina
[recensere | fontem recensere]Doctrina tota fidei eius gyrat circum metaphoram obscurae noctis, quae iam mysticis notatur sed ei Ioannes formam dedit novam. Nox, ambitus rerum tollens, symbolum est Ioanni negationis animi sensibilibus et symbolum quoque absoluti vacui spiritualis. Secundum Ioannem, de nocte, animus experitur terribilem solitudinem et tentationes terribiles. Obscuram noctem vocat quoque Ioannes probationes terribiles quas homini Deus mittit ad eum purgandum. De noctibus duabus loquitur: ea quae sensus est (in fine viae purgativae) et ea quae spiritus est (in fine viae illustrativae), post quas vias via coniunctiva, quae extremum desiderium animae cruciatae causa separatione a Deo stat.
Operæ
[recensere | fontem recensere]Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Benedictus PP. XVI, "Litterae apostolicae quibus S. Ioannes de Avila, presbyter dioecesanus, Doctor Ecclesiae Universalis renuntiatur" (2012).