Fratres Karamazov
Fratres Karamazov[1] (Russice Братья Карамазовы, Brat'ja Karamazovy) est ultima Theodori Dostoevskij auctoris Russici mythistoria, anno 1879 scripta et primum anno 1880 edita. Qui liber, vitae existentialistae indagandae dicatus, de libero arbitrio, moralitate apud homicidium, et viribus animoque Dei penitus loquens, saepe magnum opus litterarum Russicarum putatur.
Fabula
[recensere | fontem recensere]Cum quidam Demetrius adulescentiam attigisset, a Theodoro Karamazov patre hereditatem matris petit, sed petitio derisui habetur. Demetrius et Theodorus non solum propter hereditatem, sed etiam de Agrippina (Grushen'ka), quadam muliere, contendunt. Ut pax restituatur, familia Karamazoviana ad monasterium proficiscitur, ut auxilium a Patre Zosima petat. In monasterio, contentio inter Demetrium et patrem eius crescit, et Pater Zosima pedes Demetrii osculatur. Smerdiakov, alius Theodori filius, servus Theodori est, et epilepticus. Quidam Alexius, cum Catharina, sponsa Demetrii, loquendo, eum adiuvare conatur, sed frustra. Ioannes, de Smerdiakov theoriis homicidii curat[latinizanda], et Smerdiakov confitetur se Theodorum occidisse. Ioannes sensu culpae ad insaniam ducitur, et Smerdiakov se interficit. Demetrius pro homicidio Theodori iudicatur et condemnatur. Alexius, contra fratres suos, spem per amorem et amicitiam nuntiat.[2]
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Terras, Victor. 1981. A Karamazov Companion: Commentary on the Genesis, Language, and Style of Dostoevsky's Novel. Madisoniae: University of Wisconsin Press.