Boumschėer
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
En Boumschėer, Boumschier, udder Aßschnigger bruch mer em Jaade för de Böüm, udder em Bösch, udder em Forß, un_em Wald] för zem Trimme. Dat ess_en lang Schėer, woh me Äß met schnigge kann, di beß aach Zantimeeter deck sin künne. Se hät zwei lang Jreff, ov Stiile für se aanzepakke. Di sen fö jewööhnlej uß Holz un sellder us Ieser odder Allu, un minßdens ene joode hallve Meter lang. Dä Boumschėer ier Klinge sen etwa jeforremp, wi ene Zeijvėnger un ene Duume fun ejne Hand, di Shpetz op Shpetz zosammekumme. Dozwesche kütt dä Aß erin, un dann af domet!
Et jidd_er Boumschiere, woh mer der eine Jreff länger maache kann. Do weet jet draanjeshtek, aanjeschruuv, odder drövver jeschovve, udder et es en Teleskop-Shtang. Di jon bes op vier, fönnef Meeter en de Hüh. Met däm verlängerte Jreff kam_mer on_noch Äß huh bovve äreishe. Domet mer ävver och schnigge kann, wam_mer en dä Hühde ene Aß jepack hät, es aan dänne Boumschiere ene Sielzoch aanjebraat, met dämm di Schier zohklappe deiht. Janz sellde nur weet dä tiräk vun enem Minsch unger em Boum jetrokke. En de allermiehzte Fäll rötsch dä eine Jreff bovve en enem Rühr erop un eraf, weet met ene Fedder jehallde, di de Schier oplöht. Beß dann, wann de Scheer alld öm ene Aß jejreffe hät, der Minsch plötzlesch de Shtang noh onge trik, domet övver dat Siel de Schėer zohmäät, un dä Aß, woh se jraad noch draan jehange hät, jenou aan dä Shtell jekap weed.
Boumschiere nozze sesch af, wie jeedeß Wërkzüsch zom Schnigge. Dröm moß mer se drüsch hallde, rejemäßesch souber maache, ööhle, un[schärf maache. Dat Schärpe es ävver nor fun de Uußesigge müjjelėsch. Doför moß me de Blädder för et Schnigge, eez usseneijn schruuve, un jeedes ejn för sesch scharf maache. Bei manshe Modelle eß ein Sigg, de jeboore, di wi ene Halfmohnd ußsüüht, selfß-schärfend, un mer moß nor de dönne Jäjesigk schärref maache, di dann och jet jeboore eß, bloß andeßeröm.