խառը

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ˈχɑrə]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•ռը 

Ածական

1. ոչ պարզ, ոչ միատարր, տարբեր նյութերից՝ տարրերից՝ տեսակներից բաղադրված՝ կազմված ◆ Խառն

կանաչի՝ նյութեր՝ հեղուկներ։ ◆ Խառն ազգաբնակչություն։

1. իր մեջ այլ տարրեր՝ մարմիններ՝ նյութեր պարունակող, հետը ուրիշ բաներ խառնված, ոչ զուտ, ոչ մաքուր ◆ Խառն մետաղ։ ◆ Թեփի հետ խառն ալյուր։
2. տարբեր կազմակերպությունների՝ ընկերությունների՝ մարմինների ևն միավորումով կազմված, միացյալ ◆ Խառն նիստ՝ ժողով։
3. շփոթ վիճակ ներկայացնող, ոչ ներդաշնակ, խառնաշփոթ ◆ Խառն աղմուկ։ ◆ Խառն մտքեր։
4. փոփոխական (եղանակի մասին)
5. կարգը խախտված, անկարգ, անկանոն ◆ Խառն շարքեր։
6. անորոշ, անպարզ ◆ Խառն դրություն
7. անկարգ, չհարդարված, կարգի չբերված ◆ Խառն մազեր։
8. խռովության վիճակ ներկայացնող, ոչ խաղաղ ◆ Երգը զենքի պես զգույշ գործածիր, երբ խառն է դարը Գուրգեն Մահարի
9. (հնց․) իրար կից, իրար միացած ◆ Խառն սահման։
10. (հնց․) ոչ ողջախոհ, պղծված ◆ Խառն անկողին։

Մակբայ

բացի նախորդ իմաստների մակբայական կիրառություններից նշանակում է նաև՝

1. միասին, իրար հետ ◆ Աշակերտները և ուսուցիչները խառը գնացին։
2. անխտիր, առանց ընտրության, առանց ջոկելու ◆ Մեծ ու փոքր խառը կշռեց։
3. առանց որոշակի կարգի ◆ Աղջիկ ու տղա խառը նստած էին։

Հոմանիշներ

1. խառնակ, անզուտ, անմիատարր
2. միացյալ
3. տե՛ս խառնաշփոթ, խառնիճաղանջ
4. փոփոխական (եղանակ)
5. տե՛ս անորոշ
6. տե՛ս անկարգ
7. տե՛ս անխտիր

Արտահայտություններ

1. խառն ամուսնություն (հնց․) - տարբեր ազգությունների պատկանող տղամարդու և կնոջ ամուսնություն
2. խառն անտառ - սաղարթավոր և փշատերև խառերի անտառ
3. խառը թիվ - տարբեր միավորներից ցույց տվող թվերից կազմված (օր. 2 տարի, 4 ամիս, 5 օր)
4. խառը լինել - մասնակից լինել մի բանի
5. խառը կոտարակ - կոտորակ, որ ունի նաև ամբողջ թիվ( օր 4 1/5)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։