Valentin Kozmich Ivanov

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Valentin Ivanov.

Valentin Kozmich Ivanov

Biografía
Nacemento	19 de novembro de 1934 Moscova, Rusia
Morte	8 de novembro de 2011 (76 anos) Moscova, Rusia
Causa da morte	Alzhéimer
Lugar de sepultura	Vagankovo Cemetery (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Unión Soviética Rusia
Educación	Smolensk State University of Sports (en)
Actividade
Ocupación	futbolista , adestrador de fútbol
Lingua	Lingua rusa
Nacionalidade deportiva	Unión Soviética
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Dianteiro
Traxectoria   Equipo 1952-1966 FC Torpedo Moscova 286 (124)   Selección nacional 1955-1965   Selección de fútbol da Unión Soviética 60 (26)
Participou en
xuño de 1964	Eurocopa de Fútbol España 1964
1962	Mundial de Fútbol Chile 1962
xullo de 1960	Eurocopa de Fútbol Francia 1960
xuño de 1958	Mundial de Fútbol Suecia 1958
1956	Xogos Olímpicos de 1956
Familia
Cónxuxe	Lidiya Ivanova
Fillos	Valentin Ivanov (pt)
Premios  Orde da Honra  Medalla ao Traballador Veterano  Adestrador emérito da FIFA  Medal "For Labour Valour" (en)  Orde da Insignia de Honra  Medal "For Distinguished Labour" (en)  Mestre emérito do deporte da Unión Soviética

Valentin Kozmich Ivanov (en ruso: Валентин Козьмич Иванов), nado en Moscova o 19 de novembro de 1934 e finado na mesma cidade o 8 de novembro de 2011, foi un futbolista e adestrador soviético que xogaba como centrocampista. Máximo goleador da historia do Torpedo Moscova, militou durante toda a súa carreira en dito club, co que gañou dúas ligas soviéticas e a Copa da URSS de 1960. Internacional coa selección soviética durante unha década, é o terceiro máximo goleador da súa historia, con 26 tantos, e conquistou con ela a medalla de ouro nos Xogos Olímpicos de 1956 e a Eurocopa de 1960. Disputou ademais a final da Eurocopa de 1964 e dúas Copas do Mundo (Suecia 1958 e Chile 1962), sendo na segunda delas o máximo goleador do torneo.

Tras colgar as botas foi adestrador, traballando case exclusivamente no club da súa vida, o Torpedo, ao que dirixiu ata en seis etapas diferentes, conquistando a liga soviética en 1976 e dúas Copas da URSS.

Traxectoria

Torpedo Moscova

Desenvolveu toda a súa carreira futbolística no Torpedo Moscova, club no que xogou entre 1952 e 1966, disputando 311 partidos e marcando 139 goles, máis que ningún outro futbolista da historia do club. Coincidiu con futbolistas como Eduard Streltsov e conquistou dúas ligas soviéticas, a primeira delas en 1960 e a segunda en 1965, ademais de tres subcampionatos. En 1960 un gol seu na prórroga da final da Copa da URSS ante o Dinamo Tbilisi deulle ao Torpedo o seu terceiro título nesta competición e o segundo título na mesma tempada, xunto co de liga.

Selección soviética

Foi 59 veces internacional coa Unión Soviética, coa que marcou 26 goles. É o terceiro máximo goleador da historia da selección soviética, só por detrás de Oleg Blokhin e Oleg Protasov.

Participou nos Xogos Olímpicos de 1956 en Melbourne, marcando un gol no torneo, no que o seu equipo acabou conquistando a medalla de ouro. Con todo, non puido xogar a final contra Iugoslavia, despois de lesionarse nas semifinais contra Bulgaria. Disputou coa selección dúas Copas do Mundo (Suecia 1958 e Chile 1962), sendo na segunda delas o máximo goleador do torneo (empatado con outros cinco xogadores a catro tantos).

Proclamouse campión da Eurocopa de 1960, marcando dous goles nas semifinais contra Checoslovaquia e derrotando na final a Iugoslavia. Catro anos despois capitaneou a selección soviética na Eurocopa de 1964, disputando de novo a final, pero caendo esta vez ante España, despois do gol do dianteiro galego Marcelino.

Como adestrador

Comezou a súa carreira como adestrador pouco despois de colgar as botas, collendo en agosto de 1967 as rendas do Torpedo Moscova, o único club no que xogou como futbolista e ao que adestraría noutras cinco etapas diferentes. Na súa primeira tempada á fronte do club gañou a Copa da URSS, derrotando na final ao Pakhtakor de Tashkent, e rematou a liga na terceira posición. Deixou o club en 1970, e tras uns anos con peores resultados, o Torpedo volveuno contratar en 1973. Con Ivanov de novo no banco, o equipo volveu aos postos altos da táboa e en 1976 proclamouse campión de liga por terceira vez na súa historia, superando na clasificación ao Dinamo de Kíiv. Xogaban naquel equipo futbolistas como Iurin, Prigoda, Khudiev ou Krulog. Na seguinte campaña acabou a liga no terceiro posto, e en 1978 deixou de novo o cargo.

Regresou ao Torpedo en agosto de 1980 e sentou no banco do equipo durante os seguintes 11 anos. Durante esa época dirixiu a xogadores como Sergei Agashkov, Vladimir Grechnev, Oleg Shirinbekov, Aleksandr Polukarov, Andrei Rudakov, Gennadii Grishin, os xemelgos Iurii e Nikolai Savichev ou o gardameta Dmitrii Kharin. O equipo acadou tres veces o terceiro posto da liga e xogou varias finais da Copa Soviética, conquistando a edición da tempada 1985/86, despois de derrotar na final ao Shakhtar Donetsk.

En 1992 deixou brevemente o país para adestrar o Raja Club de Casablanca na liga marroquí, regresando a continuación a Moscova, onde se puxo á fronte do Asmaral. Durante os seguintes anos volveu adestrar o Torpedo en tres ocasións máis, a última delas no 2003, no entón chamado Torpedo Metallurg.

Vida persoal

Casou coa ximnasta rusa Lidiia Ivanova, dúas veces campioa olímpica en 1956 e 1960. Foi pai de Valentin Ivanov, que tamén foi futbolista e máis tarde árbitro internacional, e chegou a arbitrar partidos na Eurocopa de 2004 e no Mundial de 2006. A súa filla Olga Ivanova foi bailarina principal do Teatro Bolshoi.

Morte

Morreu o 8 de novembro de 2011, pouco antes do seu 77º aniversario, tras unha longa loita contra o Alzhéimer.

Palmarés

Ivanov nun selo ruso de 2016 da serie "Lendas do Fútbol"

Como futbolista

Torpedo Moscova

• Liga Soviética (2): 1960, 1965.
• Copa Soviética (1): 1960.

Selección soviética

• Eurocopa (1): 1960.
• Medalla de ouro dos Xogos Olímpicos (1): 1956.

Como adestrador

Torpedo Moscova

• Liga Soviética (1): 1976.
• Copa Soviética (2): 1968, 1986.