Saltar ao contido

Perpetua e Felicidade

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaPerpetua e Felicidade

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Grupodupla (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Felicity (en) Traducir (século I - Cartago, 7 de marzo de 203). Memorialista. Santa (7 de marzo)
Perpétua de Cartago (pt) Traducir (década de 180 - Cartago (município) (pt) Traducir, 7 de marzo de 203). Escritora. Santa (6 de marzo) Editar o valor en Wikidata
Período de tempoImperio Romano Editar o valor en Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa7 de marzo Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteA Paixão das Santas Perpétua e Felicidade (pt) Traducir
Dictionary of African Biography,
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata

Santa Perpetua e santa Felicidade son dúas santas que sufriron martirio en Cartago no ano 203.

Biografía

[editar | editar a fonte]

O seu martirio relátase na Passio Perpetuae et Felicitatis. No ano 203, durante a persecución do emperador Septimio Severo, unha moza rica de 22 anos, chamada Perpetua, foi arrestada e acusada de profesar o cristianismo, xunto coa súa escrava Felicidade (tamén coñecida como Felícitas), e outro tres acodes máis. Ante a súa negativa a adorar os deuses pagáns, foron condenadas á morte no anfiteatro.

Perpetua pertencía a unha rica e influente familia de Cartago que se iniciou na relixión cristiá por medio dun diácono chamado Sáturo. Con ela convertéronse tamén os seus escravos: Felicidade, Revocato, Saturnino e Segundo.

No ano 203 o emperador Septimio Severo ordenou unha dura persecución contra os cristiáns. A familia de Perpetua, incluída ela, foi arrestada. Os xuíces tentaron convencer a familia para que volvesen ao paganismo, pero ante a súa negativa decidiron deixalos en prisión ata que se organizasen os Xogos. Usaron o dereito dos condenados a unha cea de despedida (a chamada cea libre) á que deron un cariz de ágape cristián. Os tres escravos foron guindados aos leóns xunto co diácono, que lograra converter ao cristianismo a un dos carceleiros; mentres que as mulleres foron decapitadas.

A historia do seu martirio foi inmensamente popular nos séculos IV e V: Santo Agostiño di que a Passio se lía frecuentemente nas igrexas e reunións, para gran proveito dos crentes.

As súas vidas foron obxecto de dúas novelas históricas: Perpetua: Unha noiva, unha mártir, unha paixón escrita por Amy Peterson e A escaleira de bronce de Malcolm Lyon.