Saltar ao contido

Lepus (subxénero)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Lepus othus

Lepus é un subxénero de mamíferos lagomorfos da familia dos lepóridos pertencente ao xénero homónimo Lepus, que comprende tres especies de lebres.

Características

[editar | editar a fonte]

As tres especies incluídas no subxénero caracterízanse polo seu tamaño grande (duns 60 cm de lonxitude e 5 kg de peso de media), a súa constitución repoluda, con patas curtas e cubertas con pelo incluso nas plantas do pé e provistas de uñas fortes, orellas pequenas e curtas, pero, sobre todo, pola característica de teneren dúas pelaxes, unha branca en inverno (coa punta das orellas e da cola negra), e outra de verán, de cor parda.

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

O subxénero foi descrito por Linneo en 1758,[1][2] na páxina 57 do volume 1º do seu Systema Naturae.[1]

Neste subxénero recoñécense na actualidade as tres especies seguintes:[1][2]

  • Subxénero Lepus Linnaeus, 1758
    • Lepus arcticus Ross, 1819 – Lebre ártica ou lebre do Ártico
    • Lepus othus Merriam, 1900 – Lebre de Alasca ou lebre de Bering
    • Lepus timidus Linnaeus, 1758 – Lebre de montaña ou lebre de Eurasia

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]