Unha operación binaria defínese como aquela operación matemática que precisa dun operador e de dous operandos (argumentos) para que se poida calcular un valor.
Dados tres conxuntos A, B e C, unha operación binaria é unha aplicación que asigna a cada par de valores a de A e b de B un só valor c de C, que podemos representar:
Representando a operación polo signo podemos expresar a operación:
Por exemplo, o operador de suma «+» de números naturais é un operador binario, porque require dous argumentos:
e temos que:
O número de argumentos dunha función denomínase aridade.
Segundo os conxuntos A, B e C podemos diferenciar dous tipos de operacións, as internas nas que A = B = C, e as externas que son tódalas demais.
Se a cada par de valores (a, b) de a operación lle corresponde un valor c de A:
dise que esta operación é interna, e así, por exemplo, dado o conxunto de vectores de tres dimensións , e a suma de vectores, temos:
que a suma de dous vectores de é outro vector de . Por exemplo, dados os vectores:
a súa suma é:
Se a operación non é interna, entón é externa, podéndose presentar os seguintes casos:
- Se a cada par de valores a de A e b de B, asígnaselle un valor c de A,
a esta operación tamén se lle denomina lei de composición externa. Un exemplo sinxelo desta operación é o produto dun vector por un escalar:
así, dado o vector:
o resultado de multiplicalo por un escalar b, será:
- Se a operación é da forma:
na que a cada par de valores a, b de A se lle asigna un c de B, esta operación non se denomina lei de composición. Como exemplo podemos poñer o produto escalar de dous vectores, que da como resultado un número real:
así pois, dados os vectores:
o seu produto escalar será:
- Se a operación lle asigna a cada par de valores a de A e b de B un c de C, sendo A, B e C conxuntos distintos:
é o caso máis xeral, e tampouco se denomina lei de composición. Podemos ver o exemplo da división dun número enteiro entre un número natural para dar como resultado un número racional