Gastón Gaudio

Gastón Gaudio

Biografía
Nacemento	9 de decembro de 1978 (45 anos) Buenos Aires, Arxentina
Residencia	Buenos Aires
Altura	175 cm
Peso	70 kg
Lateralidade	destro
Actividade
Ocupación	tenista (1996–)
Período de actividade	1996 - 2011
Patrimonio estimado	6.066.156 $
Nacionalidade deportiva	Arxentina
Deporte	tenis
Man de xogo	destro
Adestrado por	Franco Davín (pt)
Modalidade Partido de tenis Récord persoal Tenis individual 270–196   Tenis dobres 26–39 ATP Info ATP
Participou en
2000	Xogos Olímpicos de 2000
Páxina web	gaston-gaudio.com

Gastón Norberto Gaudio, nado en Adrogué, Arxentina o 9 de decembro de 1978, é un ex tenista profesional arxentino de orixe galega.

Converteuse en profesional da man do capitán de capitáns Juan Andrushow no club ECA en 1996. Ao gañar o torneo de Roland Garros en 2004, ante o seu compatriota Guillermo Coria, transformouse no terceiro tenista arxentino en obter un Grand Slam individual, despois de Guillermo Vilas e Gabriela Sabatini. Ademais gañou outros 7 torneos ATP, dous deles ATP 500, todos en terra batida, superficie na cal era un especialista. A súa mellor posición na clasificación foi o número 5, en abril de 2005. Retirouse oficialmente en agosto de 2011 aínda que a súa actividade foi moi escasa no tour ATP desde mediados de 2007 en diante.

Traxectoria

Gastón Gaudio naceu o 9 de decembro de 1978 na localidade de Adrogué na contorna da cidade de Buenos Aires. Súa nai, Marisa Canosa Insua, naceu en Fisterra e marchou para a Arxentina aos 7 anos. Alí casou con Norberto Gaudio, descendente de italianos, co que tivo tres fillos: Diego, Julieta e Gastón. Este último comezou a xogar ao tenis á idade de 4 anos.

Aos oito anos de idade federouse, e empezou a participar en torneos entre clubs, Metropolitanos e Nacionais, onde soamente participaban os dous mellores de cada provincia. Gastón sempre estivo nos primeiros postos da clasificación nacional. Á súa vez, combinaba a práctica de tenis xunto co fútbol. Aos 14 anos, participou no Mundial de Menores no Xapón, con Mariano Puerta como compañeiro de equipo. Un ano máis tarde, á idade de 15 tivo que tomar unha difícil decisión, ou tenis ou seguir estudando, xa que levar adiante as dúas cousas con éxito era imposible. Tras longas e reiteradas charlas cos seus pais, decidiron darlle a oportunidade de seguir coa súa carreira tenística.

Así é que con 16 anos recentemente cumpridos, comezou a tomar o tenis como un traballo. Despois de converterse no xogador júnior Nº2 da Arxentina fíxose profesional no ano 1996.

En 1998 conseguiu o seu primeiro título no Future Nº2 de España e gañou os seus dous primeiros challengers en Santa Cruz de la Sierra e Santiago de Chile. En 1999 obtivo consecutivamente os challengers de Niza e Espinho e xogou un bo partido ante o español Àlex Corretja en Roland Garros. Ao longo do ano 2000 comezou a destacarse no circuíto do ATP. Alcanzou a súa primeira final en Stuttgart e chegou ás semifinais do Masters de Montecarlo. Ademais conseguiu o challenger de Braunschweig en Alemaña. Durante 2001 axudou a Arxentina no seu ascenso ao Grupo mundial da Copa Davis cunha marca de 5-0. No circuíto os seus mellores resultados foron a final de Viña del Mar e os cuartos de final do Masters de Miami en superficie dura.

En 2002 gañou os seus dous primeiros títulos ATP en Barcelona, o famoso Conde de Godó onde venceu ao número 1 do mundo Lleyton Hewitt e en Mallorca. En Copa Davis liderou ao equipo arxentino até as semifinais cunha marca de 4-1, perdendo un polémico encontro ante Yevgeny Kafelnikov en Moscova. En 2003 alcanzou por primeira vez o Top 20 da clasificación mundial, xogando 4 semifinais e 3 cuartos de final. Superou ao número 2 do mundo Juan Carlos Ferrero en Cincinnati.

En setembro dese ano viviu un dos momentos máis difíciles da súa carreira cando perdeu categoricamente ante Juan Carlos Ferrero e Carlos Moyá na Copa Davis, sendo acusado moi duramente pola prensa pola súa presunta falta de actitude. O mesmo presidente da Asociación Arxentina de Tenis, Enrique Morea, declarou: "Así non se pode xogar ao tenis".

No Roland Garros de 2004, a pesar de que o favorito era Guillermo Coria, converteuse no terceiro arxentino na historia en gañar un torneo de Grand Slam en individuais, sumándose a Guillermo Vilas e Gabriela Sabatini. Despois da fazaña, alcanzou tres finais consecutivas en Båstad, Stuttgart e Kitzbühel, que lle permitiron terminar o ano no posto número 10 da clasificación mundial participando da Tennis Masters Cup pero perdendo o seu tres partidos. En 2005 clasificouse por segunda vez consecutiva á Tennis Masters Cup, finalizou novamente no posto número 10 da clasificación mundial, e chegou a ocupar a quinta posición a mediados de ano. Durante ese período obtivo 5 títulos: Viña del Mar, Buenos Aires, Estoril, Gstaad e Kitzbühel. Ademais chegou á final de Stuttgart, aos cuartos de final dos Masters Series de Montecarlo, Montreal e París, e ás semifinais da Tennis Masters Cup. Na súa defensa do título en Roland Garros chegou até os oitavos de final.

En 2006, mantívose até metade de tempada dentro dos dez primeiros da clasificación mundial e os seus mellores resultados foron semifinais en Acapulco e no Masters Series de Montecarlo. Na segunda metade do ano estivo lonxe do seu mellor rendemento. Durante todo o 2007 falouse sobre un posible retiro debido aos constantes malos resultados e a falta de confianza. O seu mellor resultado foi unha semifinal no challenger de Todi, en Italia. Finalizou a tempada no posto 182 da clasificación mundial.

En 2008 presentouse nun challenger en Miami e no ATP de Viña del Mar, quedando eliminado en senllas primeiras roldas. O 22 de setembro deixou de aparecer na clasificación mundial. Volveu á competición cunha derrota no Masters da Copa Petrobras, en Santiago de Chile. Xogou a Copa Peugeot Arxentina onde lle gañou a José Acasuso, en cuartos de final, en dous sets. En semifinais gañoulle a Feliciano López. Perdeu a final con Juan Mónaco nun axustado 7-6, 7-6.

O 21 de xaneiro de 2009 logo de 16 meses sen vitorias, pola primeira roda do Challenger de Iquique (po de ladrillo), Gastón derrotou ao italiano Alessio Dei Mauro, por 6-0, 5-7 e 6-2.

O campión de Roland Garros 2004, no seu momento atrasado no posto 762° da clasificación mundial, coa súa vitoria no Challenger de Tunes logrou escalar ao posto 400°. Participou na primeira rolda do ATP de Estoril caendo 6-3 e 6-4 ante o italiano Fabio Fognini. Gaudio chegou aos cuartos de final do Challenger de Bordeus logo de deixar no camiño a xogadores como Fabrice Santoro pero caeu ante o local Laurent Recouderc por 2-6, 6-4 e 6-4. Tamén chegou aos cuartos de final do Challenger de Iquique e a Oitavos de Final no Challenger de Santiago.

A principios de maio recibiu unha invitación para participar en Roland Garros o 24 de maio de 2009 onde foi vencido polo Radek Stepanek, número 19 do mundo por 6-3, 6-4 e 6-1.

En setembro de 2009 volveu ás pistas e estivo presente na Copa Petrobras que se disputou no Club Vilas de Buenos Aires con moi boas actuacións chegando á final do torneo, o que lle permitiu escalar 68 lugares e acceder ao posto 228º o 5 de outubro de 2009. No seguinte torneo da Copa Petrobras (en Montevideo), alcanzou a semifinal, fase na que perdeu co uruguaio Pablo Cuevas. Isto elevouno ao posto 201º.

En 2010, gañou o Challenger de San Remo, vencendo ao arxentino Martin Vassallo Argüello. Ese mesmo ano obtivo o Premio Konex - Diploma ao Mérito como un dos 5 mellores tenistas da década na Arxentina.

Anunciou oficialmente o seu retiro do tenis profesional o 30 de agosto de 2011, aínda que non xogaba desde o 2 de agosto do 2010 no ATP de Kitzbuhel ante o español Pablo Andújar.

Terminou a súa carreira o 18 de decembro de 2011 nun partido de exhibición fronte ao seu amigo e compatriota Mariano Zabaleta, logo de derrotalo 7-6 nun único set.

Torneos de Grand Slam

Campión Individuais (1)

Ano	Campionato	Superficie	Opoñente na final	Resultado en final
2004	Roland Garros	Terra batida	Guillermo Coria	0-6 3-6 6-4 6-1 8-6

Torneos ATP (11; 8+3)

Individuais (8)

Títulos

N.º	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1.	22 de abril de 2002	Barcelona	Terra batida	Albert Costa	6-4 6-0 6-2
2.	29 de abril de 2002	Mallorca	Terra batida	Jarkko Nieminen	6-2 6-3
3.	6 de xuño de 2004	Roland Garros	Terra batida	Guillermo Coria	0-6 3-6 6-4 6-1 8-6
4.	31 de xaneiro de 2005	Viña del Mar	Terra batida	Fernando González	6-3 6-4
5.	7 de febreiro de 2005	Buenos Aires	Terra batida	Mariano Puerta	6-4 6-4
6.	1 de maio de 2005	Estoril	Terra batida	Tommy Robredo	6-1 2-6 6-1
7.	4 de xullo de 2005	Gstaad	Terra batida	Stanislas Wawrinka	6-4 6-4
8.	25 de xullo de 2005	Kitzbühel	Terra batida	Fernando Verdasco	2-6 6-2 6-4 6-4

Finalista (8)

Lenda

Grand Slam (1)

Tennis Masters Cup / ATP World Tour Finals (0)

Xogos Olímpicos (0)

ATP Masters Series / ATP World Tour Masters 1000 (0)

ATP International Series Gold / ATP World Tour 500 Series (5)

ATP International Series / ATP World Tour 250 Series (3)

N.º	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1	17 de xullo de 2000	Stuttgart	Terra batida	Franco Squillari	2-6 6-3 6-4 4-6 2-6
2	12 de febreiro de 2001	Viña del Mar	Terra batida	Guillermo Coria	6-4 2-6 5-7
3	8 de xullo de 2002	Gstaad	Terra batida	Àlex Corretja	3-6 6-7(3) 6-7(3)
4	26 de abril de 2004	Barcelona	Terra batida	Tommy Robredo	3-6 6-4 2-6 6-3 3-6
5	5 de xullo de 2004	Båstad	Terra batida	Mariano Zabaleta	1-6 6-4 6-7(4)
6	12 de xullo de 2004	Stuttgart	Terra batida	Guillermo Canas	7-5 2-6 0-6 6-1 3-6
7	19 de xullo de 2004	Kitzbühel	Terra batida	Nicolás Massú	6-7(3) 4-6
8	24 de xullo de 2005	Stuttgart	Terra batida	Rafael Nadal	3-6 3-6 4-6

Clasificación en torneos do Grand Slam

Torneo	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	Sr	G-P
Aberto de Australia	A	A	A	1R	1R	3R	2R	2R	3R	3R	1R	A	A	0 / 8	8–8
Roland Garros	A	A	3R	2R	1R	4R	3R	G	4R	4R	A	1R	Q2	1 / 10	22–9
Wimbledon	Q1	Q1	1R	1R	1R	2R	1R	A	A	2R	A	A	A	0 / 6	2–6
Aberto dos Estados Unidos	A	A	1R	1R	1R	3R	1R	2R	1R	3R	A	A	Q1	0 / 8	5–8
Gañados–Perdidos	0–0	0–0	2–3	1–4	0–4	8–4	3–4	9–2	5–3	8–4	1–2	0–0	0–1	1 / 32	37–31

Dobres (3)

Títulos

Lenda

Grand Slam (0)

Tennis Masters Cup (0)

ATP Masters Series (0)

ATP World Tour (3)

N.º	Data	Torneo	Superficie	Parella	Opoñentes na final	Resultado
1.	9 de febreiro de 2004	Viña del Mar	Terra batida	Juan Ignacio Chela	Nicolás Lapentti Gómez Martín Rodríguez	7-6(2) 7-6(3)
2.	12 de abril de 2004	Estoril	Terra batida	Juan Ignacio Chela	František Čermák Leoš Friedl	6-2 6-1
3.	17 de xullo de 2006	Stuttgart	Terra batida	Max Mirnyi	Yves Allegro Robert Lindstedt	7-5 6-7(4) 12-10

Torneos Challenger (7; 7+0)

Individuais (7)

Títulos

N.º	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1.	31 de agosto de 1998	Challenger de Santa Cruz de la Sierra	Terra batida	Luís Adrián Morejón	6-2 6-3
2.	7 de decembro de 1998	Challenger de Santiago	Terra batida	Karim Alami	6-2 3-6 6-4
3.	12 de abril de 1999	Challenger de Niza	Terra batida	Jacobo Díaz	6-2 6-3
4.	26 de abril de 1999	Challenger de Espinho	Terra batida	Markus Hipfl	6-4 6-1
5.	19 de xuño de 2000	Challenger de Brunswick	Terra batida	Franco Squillari	6-4 6-7(2) 6-4
6.	3 de maio de 2009	Challenger de Tunisia	Terra batida	Frederico Gil	6-2 1-6 6-3
7.	9 de maio de 2010	Challenger de San Remo	Terra batida	Martín Vassallo Argüello	7-5 6-0

Finalista (2)

N.º	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1.	10 de agosto de 1998	Challenger de Belo Horizonte	Cemento	Francisco Costa	6-4 2-6 4-6
2.	28 de setembro de 2009	Challenger de Buenos Aires	Terra batida	Horacio Zeballos	2-6 6-3 3-6

Torneos de Exhibición

Títulos

N.º	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1	20 de decembro de 2004	Copa arxentina de tenis	Cemento	David Nalbandian	4-6, 6-4, 6-2

• Campión Copa Santa Cruz Fashion Show: 2012
• Campión Copa Aniversario Cipolletti: 2010
• Campión copa Adecco Tenis Open (Mza.): 2008
• Campión Copa Solidariedade Salta: 2008

Finalista (1)

N.º	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1	14 de decembro de 2008	Copa arxentina de tenis	Cemento	Juan Mónaco	6-7(5-7), 6-7(3-7)

Récords

• Terceiro arxentino en conquistar un torneo de Grand Slam despois de Guillermo Vilas e Gabriela Sabatini.
• Sexto home na historia da Era Aberta en remontar unha desvantaxe de 2 sets a 0 nunha final de Grand Slam.
• Primeiro home na historia en levantar dúas match-points nunha final de Grand Slam.
• Segundo xogador de menor clasificación (44º) en gañar Roland Garros (despois de Gustavo Kuerten).
• Primeiro home na historia en gañar unha final de Grand Slam tras perder un set por 6-0.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Perfil ATP (en inglés)
• Perfil, resultados e estatísticas (en inglés)