Cazón
| Cazón (Galeorhinus galeus) | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Galeorhinus galeus | |||||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||||
 Vulnerable | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| Galeorhinus galeus Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||||||
 Distribución mundial do cazón (Galeorhinus galeus)
| |||||||||||||||||||||
O cazón ou tollo[1] (Galeorhinus galeus) é unha especie de elasmobranquio carcarriniforme da familia dos triáquidos (Triakidae) amplamente distribuída nas augas temperadas de todos os mares e océanos.[2]
Sen espiñas diante das aletas dorsais, pode chegar a medir até 2 m e pesar até 45 kg. É unha especie demersal (é dicir, nadadora), pero de vida ligada ao fondo, habitando en fondos de entre os 40 e os 100 m.
Distribución
[editar | editar a fonte]Amplamente distribuído en augas temperadas. Encóntrase no Atlántico en Venezuela, o sur do Brasil, Uruguai, Arxentina; e de Islandia a Suráfrica, incluíndo o Mediterráneo; no Pacífico, en Australia e Nova Zelandia, Hawai e da Columbia Británica até Chile, pasando por California, golfo de California, o sur de Baixa California e o Perú.
Usos
[editar | editar a fonte]Na cociña das provincias de Cádiz, Sevilla, Málaga e Huelva adoita cociñarse en adobo. Nas Canarias tamén se cociña, recibindo alí o nome de "tollo".
Na Arxentina adoita secarse até adquirir o aspecto do bacallau seco, e prepáranse guisos e outros pratos que son principalmente consumidos durante a Semana Santa, aínda por quen non son cristiáns, debido ao tradicional, nutritivo e apetecíbel.
Tamén se consome na zona do golfo de México, moi particularmente na baía de Campeche. A gastronomía campechana é famosa en México por un prato denominado "pan de cazón", consistente en capas sucesivas de tortillas (de millo) untadas de feixóns refritos, e recheas de cazón desmiuzado e cuberto todo cunha salsa de tomate, e acompañado de rebandas de aguacate.
En Venezuela, o cazón utilízase para moitos pratos de comida, sendo o máis típico a empanada de cazón e/ou arepas, con cazón fervido e aliñado con cebola, pemento moído, pemento picante etc; faise un guiso e con isto prepárase un moitas comidas. Consómese maiormente na illa de Margarita e en todo o oriente do país. Con el prepárase unha torta chamada nesa rexión torta de cazón, que se acompaña con rebandas de plátano frito. Tamén é moi coñecido o chamado pabellón margariteño, no que se substitúe a carne mechada do tradicional pabellón criollo polo mencionado guiso.
Consumo sustentábel
[editar | editar a fonte]En 2010, Greenpeace España engadiu o cazón á súa lista vermella de peixes. Esta lista vermella de especies pesqueiras inclúe quince especies vendidas nos supermercados españois que poden proceder dunha pesca ou acuicultura non sustantábeis.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para tollo.
- ↑ Ranier Froese e Daniel Pauly, eds. (2010): Galeorhinus galeus en FishBase. Versión 7 de xaneiro de 2010. (en inglés) Consultada o 10/12/2012.
- ↑ Lista vermella de especies pesqueiras de Greenpeace para España Arquivado 12 de decembro de 2012 en Wayback Machine..
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cazón  |
 |
Vexa a entrada do Galizionario acerca de Cazón |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Compagno, Leonard; Marc Dando & Sarah Fowler (2005): Sharks of the World. New Jersey: Princeton University Press. ISBN 0-691-12072-2.
- Nelson, Joseph S. (2006): Fishes of the World. John Wiley & Sons. ISBN 0-471-25031-7.
- Rodríguez Solórzano, Manuel; Sergio Devesa Regueiro e Lidia Soutullo Garrido (1983): Guía dos peixes de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-7154-433-4.
- Rodríguez Villanueva, X. L. e Xavier Vázquez (1992): Peixes do mar de Galicia. (I) Lampreas raias e tiburóns. Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 84-7507-654-8.
- Solórzano, Manuel R[odríguez]; José L. Rodríguez, José Iglesias, Francisco X, Pereira e Federico Álvarez (1988): Inventario dos peixes do litoral galego (Pisces: Cyclostomata, Chondrichthyes, Osteichthyes). O Castro-Sada, A Coruña: Cadernos da Área de Ciencias Biolóxicas (Inventarios). Seminario de Estudos Galegos, vol. IV. ISBN 84-7492-370-0.
