Limnology
Limnology (fan it Grykske limnè, mar; logos, stúdzje) is de wittenskip dy't him rjochtet op it bestudearjen fan binnenwetters. It is in dielmêd fan sawol de ierdwittenskippen as de ekology. De limnology makket stúdzje fan de biologyske, skiekundige, fysyskee, geologyske en ekologyske komponinten en karakteristiken fan binnenwetters (natuerlike en oanleine). De lânskipslimnology, in tige besibbe fakgebiet, bestudearet hoe't wetterrinnen en ekosystemen om dy wetters hinne behâlden wurde kinne en in funksje yn it behâld fan it lânskip hawwe kinne.
Yn de limnology wurdt der ûnderskied makke tusken:
- Lotyskee systemen: dit slacht op beweegjend wetter sa as rivieren, beken en grûnwetter.
- Lentyskee systemen: dit slacht op stilsteand wetter: sompen, marren, fennen en fivers.
Koarte skiednis
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]De term limnology waard betocht troch François-Alphonse Forel (1841–1912), de heit fan it mêd troch syn stúdzje fan it Mar fan Genêve. Niget oan dizze nije wittenskip boaske rillgau oan, en yn 1922 stiften August Thienemann (in Dútsk zoölogist) en Einar Naumann (in Sweedsk botanikus) de International Society of Limnology (SIL, nei de oarspronklike namme Societas Internationalis Limnologiae). Forel syn definysje fan limnology wie yn it earstoan, "de oseanografy fan marren", mar omfiemed no de stúdzje fan alle binnenwetter.
Foaroansteande iere Amerikaanske limnologisten wienen G. Evelyn Hutchinson, Ed Deevey, E. A. Birge, en C. Juday.[1]
Sjoch ek
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|