داعی
داعی (به عربی: داعي) به‌طور کلی کسی است که از مردم دعوت کند به اسلام روی آورند.[۱] این عنوان ابتدا به‌طور خاص توسط شیعیان زیدی در زمان علویان طبرستان و سپس توسط شیعیان اسماعیلی در الموت و دیگر قلاع دیلم استفاده می‌شد.
در عصر خلافت فاطمیان در میان اسماعیلی‌ها اصطلاح داعی برای اشاره به رهبری مذهبی غیر موروثی و جدا از ائمه استفاده شد. بعدها عبارت داعی مطلق برای رهبران شاخه‌های خاصی از جوامع اسماعیلی استفاده شد.[۲]
برخی از بزرگترین داعیان علوی (زیدی) اینان هستند:
- حسن بن زید (داعی کبیر)
- محمد بن زید (داعی الی الحق)
- حسن بن القاسم (داعی صغیر)
برخی از بزرگترین داعیان اسماعیلی اینان هستند:
- مؤید فی الدین الشیرازی (۱۰۰۰–۱۰۷۸)
- ادریس عمادالدین القریشی (درگذشته در حدود ۱۴۶۰) یکی از مهم‌ترین داعیان در منابع فاطمی.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Oxford Islamic Studies Online". Oxfordislamicstudies.com. 2008-05-06. Archived from the original on 18 June 2013. Retrieved 2012-09-19.
- ↑ List of Dawoodi Bohra Da'is بایگانی‌شده در ژوئیه ۱۶, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine