پرش به محتوا

جنگ اول کشمیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ هند و پاکستان ۱۹۴۷-۱۹۴۸
بخشی از مناقشه کشمیر

سربازان هندی (بالا) و پاکستانی (پایین) در جریان جنگ ۱۹۴۷
تاریخ۲۲ اکتبر ۱۹۴۷ – ۵ ژانویه ۱۹۴۹
(۱ سال، ۲ ماه و ۲ هفته)
موقعیت
نتایج

آتش‌بس فوری توسط سازمان ملل

تغییرات
قلمرو
پاکستان کنترل مناطق کشمیر آزاد و گلگت-بلتستان را بدست آورد در حالیکه هند بقیه مناطق (دره کشمیر، جامو و لداخ) را بدست آورد.[۸]
طرف‌های درگیر

هند هندوستان

پاکستان پاکستان

فرماندهان و رهبران
هند جواهر لعل نهرو
لرد لوئیس مونتباتن
هند کوداندیرا کاریپا
هری سینگ
شیخ عبدالله
راجندر سینگ
کشمیر سینگ[۹]
محمد علی جناح
لیاقت علی خان
پاکستان خورشید انور[۱۰]
پاکستان اسلم خان
کشمیر آزاد سردار ابراهیم خان
میرزا محمود احمد
محمد فرید خان
تلفات و خسارات
۱،۱۰۴ کشته[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴]
۳،۱۵۰ زخمی[۱۱][۱۵]
۶،۰۰۰ کشته[۱۵][۱۶][۱۷]
~۱۴،۰۰۰ زخمی[۱۵]
درگیری زمانی آغاز شد که قبایل پشتون و تانولی از پاکستان به ایالت شاهزاده نشین جامو و کشمیر حمله کردند و ارتش هند و پاکستان را وادار کرد که اندکی بعد درگیر شوند.

جنگ هند و پاکستان در سال ۱۹۴۷–۱۹۴۸ یا جنگ اول کشمیر[۱۸] درگیری مسلحانه‌ای بود که بین هند و پاکستان بر سر تصرف ایالت جامو و کشمیر در سال ۱۹۴۷ آغاز و در ۱۹۴۸ با میانجی‌گری سازمان ملل پایان یافت. این اولین جنگ از چهار جنگ هند و پاکستان بود که بین دو ملت تازه استقلال یافته وقوع یافت و مشهور به مناقشه کشمیر شد. چند هفته پس از جدایی هند از پاکستان، پاکستان با به راه انداختن لشکر شبه نظامیان در وزیرستان، در تلاش برای تسخیر کشمیر، جنگ را برافروخت. نتیجه آن هنوز ژئوپلیتیک هر دو کشور را تحت تأثیر قرار می‌دهد.[۱۹]

هری سینگ، شاهزاده جامو و کشمیر، با شورش رعایای مسلمان خود در پونچ روبرو شده و کنترل مناطق غربی پادشاهی خود را از دست داد. در ۲۲ اکتبر ۱۹۴۷، شبه نظامیان قبیله‌ای پشتون پاکستان از مرزهای این کشور عبور کردند تا پایتخت هری سینگ، سرینگر را تصرف کنند، اما با رسیدن به بارامولا، دست به غارت برده و متوقف شدند. شاهزاده هری سینگ از هند درخواست کمک کرد؛ هند کمک را می‌پذیرفت اما منوط به امضای سند الحاق به هند بود.

این جنگ در ابتدا توسط نیروهای ایالتی جامو[۲۰] و کشمیر[۲۱] و شبه نظامیان قبایل سرحدی متصل به ولایات شمال غربی انجام شد.[۲۲] پس از پیوستن این ایالت به هندوستان در ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷، نیروهای هندی با هواپیما به سریناگر، پایتخت ایالت منتقل شدند. افسران فرمانده انگلیس در ابتدا با اشاره به پیوستن این کشور به هند، از ورود نیروهای پاکستانی به درگیری خودداری کردند. با این حال، بعداً در سال ۱۹۴۸، آنها تسلیم شدند و اندکی بعد ارتشهای پاکستان وارد جنگ شدند. جبهه ها به تدریج در امتداد آنچه بعداً به عنوان خط کنترل شناخته شد، محکم شدند. آتش بس رسمی از ۱ ژانویه ۱۹۴۹ اعلام شد.[۲۳] نتیجه جنگ بی ثمر بود. با این حال بیشتر ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که هند پیروز جنگ بود[۲۴] زیرا توانست با موفقیت از حدود دو سوم ایالت شاهنشاهی گذشته، از جمله دره کشمیر، جامو و لداخ دفاع کند.[۲۵][۲۶][۲۷][۲۸]

منابع

[ویرایش]
  1. (مسی ۲۰۰۵، ص. ۹۷)
  2. (Barua 2005، ص. 192)
  3. (Gordon 1990، ص. 369)
  4. «تاج محمدخانزاده. مامور تدارکات جنگ». اسامبلی پنجاب، لاهور، پاکستان. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۰۷-۱۱-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۰۷-۰۹-۱۹.
  5. جمال، جنگ سابه 2009, p. 49.
  6. والنتاین، سایمون راس (۲۰۰۸). اسلام و جماعت احمدیه: پیشینه، اعتقادات، اعمال. انتشارات هرست. ص. ۲۰۴. شابک ۹۷۸-۱۸۵۰۶۵۹۱۶۷.
  7. «نیروهای فرقان». Persecution.org. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۴ مارس ۲۰۱۲.
  8. «بی‌بی‌سی در جنگ ۱۹۴۷-۱۹۴۸». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۵.
  9. Bhattacharya, What Price Freedom 2013, p. 30.
  10. Nawaz, The First Kashmir War Revisited 2008, p. 120.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ملک، و.پ. (۲۰۱۰). کارگیل از سورپرایز تا پیروزی (ویراست پیپربک). انتشارات هارپر کولینز هند. ص. ۳۴۳. شابک ۹۷۸۹۳۵۰۲۹۳۱۳۳.
  12. یک نبرد باورنکردنی: نیروهای هوای هند در جنگ کشمیر، ۱۹۴۷-۱۹۴۸، توسط بهارات کومار، مرکز مطالعات هوایی هند
  13. By B. Chakravorty, "Stories of Heroism, Volume 1", p. 5
  14. By Sanjay Badri-Maharaj "The Armageddon Factor: Nuclear Weapons in the India-Pakistan Context", p. 18
  15. ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ سینگ، دگرجنرال جاگجیت (۲۰۰۰با احترام و سرخوشی: نبرد های که هند آنرا جنگید؛ ۱۹۴۷-۱۹۹۹، لانسر، صص. ۱۸–، شابک ۹۷۸-۸۱-۷۰۶۲-۱۰۹-۶ کاراکتر line feed character در |title= در موقعیت 26 (کمک)
  16. صابرشاه (۱۰ اکتبر ۲۰۱۴). «تشنج ارتش هند از سال ۱۹۴۷ بدینسو». نیوز انترنشنال. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۵.
  17. کریشنا، آشوک (۱۹۹۸نیروهای مسلح هند: پنجاه سال جنگ و صلح، لانسر، صص. ۱۶۰–، شابک ۹۷۸-۱-۸۹۷۸۲۹-۴۷-۹
  18. نواز، شجاع (مه ۲۰۰۸)، «The جنگ اول کشمیر آغاز یافت»، اندیا ریفیو، ۷ (۲): ۱۱۵–۱۵۴، doi:10.1080/14736480802055455
  19. «عملیات‌های پوششی پاکستان» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۴.
  20. Schofield, Kashmir in Conflict 2003, p. 80.
  21. لیون، پیتر (۱ ژانویه ۲۰۰۸). جنگ بین هند و پاکستان: دانشنامه. ABC-CLIO. صص. ۸۰. شابک ۹۷۸۱۵۷۶۰۷۷۱۲۲.
  22. Kashmir بایگانی‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine در دانشنامه بریتانیکا (۲۰۱۱)، ویرایش آنلاین
  23. Prasad & Pal, Operations in Jammu & Kashmir 1987, p. 371.
  24. کولک، هرمان؛ روترموند، دایتمر (۲۰۰۴تاریخی از هندوستان (ویراست چهارم)، روتلج، ص. ۳۲۴، شابک ۹۷۸۰۴۱۵۳۲۹۱۹۴، ارتش هندوستان از کشمیر در مقابل پاکستان دفاع کرد
  25. ویلکاکس، واین آیرس (۱۹۶۳پاکستان: جنگ یک ملت، دانشگاه کلمبیا، ص. ۶۶، شابک ۹۷۸-۰-۲۳۱-۰۲۵۸۹-۸، جنگ این ایالت‌ها به پیروزی هند ختم نمی‌شد بلکه رهبران آنرا اعتماد به نفس بیشتر داد
  26. زیلاند جدید چهار در چهار دفاع می‌کند، موضوعات ۲۴-۲۹. وزارت دفاع زیلاندجدید. ۱۹۹۹. دریافت‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۶. هند پیروز شد، و توانست از دو سوم کشمیر دفاع کند که درجنگ ۱۹۶۵ بسیار موثر واقع شد
  27. بروزک، جیسون (۲۰۰۸). شکم جنگ: رابطه حیاتی بین عزم راسخ و مخاطبان داخلی. دانشگاه ویسکانسین. ص. ۱۴۲. شابک ۹۷۸-۱۱۰۹۰۴۴۷۵۱. دریافت‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۶. اولین جنگ کشمیر در سال ۱۹۴۷ را هند برد[پیوند مرده]