گل

فارسی

ریشه‌شناسی

اسم

خطای اسکریپتی: تابع «template_categorize» وجود ندارد.گل (جمع گل‌ها)

/گُل/

(عامیانه) مطلق گل سرخ، به طور عام هر گیاه علفی گل دار؛ غنچه وا شده، غنچه شکفته.
عضو تولید مثلی و تکثیر گیاهان که از برگ‌های تغییر شکل یافته به وجود آمده‌
(قدیم): برکه، برکه آب، سد مصنوعی که برای ذخیره آب ساخته می‌شد.
(ورزشی): دروازه، در بازی‌هایی مانند فوتبال، جایی که باید توپ داخل آن شود تا امتیاز به دست بیاید.
(ورزشی): امتیازی که پس از عبور توپ از دروازه یا سبد یک تیم به تیم مقابل تعلق گیرد.
اخگر، شعله.
خوب، دوست داشتنی.
محبوب، معشوق.
هر چیز زیبا و محبوب.
نوایی است از موسیقی قدیم.
قسمت مرکزی هندوانه که خوش خوراک‌تر است.
چهره سرخ و خوش آب و رنگ.
اشکال هندسی شش گوشه و هشت گوشه و ده گوشه و دوازده گوشه و غیره که در خاتم سازی به کار می‌رود.

اصطلاح‌ها:
گُل از گُل کسی شکفتن: چهره کسی از شادی درخشیدن. 
گُل سرسبد: نمونه اعلاء؛ نمونه بهترین.
گُل کاشتن: هنرنمایی کردن؛ کار کم‌نظیر/بی‌نظیری انجام دادن.

/گِلْ/

خاک آمیخته با آب، که در گذشته با آن خشت و ساختمان ساخته می‌شد.
از فارسی میانه گل یا گیل، از فارسی باستان vardah به معنی گل رز (مقایسه شود با اوستایی varǝδa سغدی ward ئ پارتی wâr). از نیا هند و اروپایی wr̥dʰo-.

اصطلاح‌ها:
در جایی را گِل گرفتن: جایی را بشکل غیر منتظره تعطیل کردن.

برگردان

گُل
آلمانی: blume ^de ارمنی: ծաղիկ ^hy اسپانیایی: flor ^es اسلواکیایی: kvet ^sk انگلیسی: flower ^en ایتالیایی: fiore ^it پرتغالی: flor ^pt تاجیکی: гул ^tg ترکی استانبولی: çiçek ^tr چکی: květ ^cs روسی: цветок ^ru عبری: ^he פרח (perákh) عربی: وَرْد فرانسوی: fleur ^fr کردی: گول، gul هلندی: bloem ^nl یونانی: άνθος ^el، λουλούδι ^el

گنابادی

فعل

/گَلْ/

ورز دادن گِل با پا؛ چرخاندن؛ دور دادن

اسم

/گَلَ/

دهان

منابع .

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ کوچک زبان پهلوی