آن

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• عان

ریشه‌ لغت

• اکدی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ آن دارد

آوایش

• /آن/

ضمیر

آن

1. اشاره به دور را می‌رساند، مقابل این.
2. ضمیر اشاره به دور مفرد.

   وقتی با اسمی همراه باشد، صفت است، در غیر اینصورت ضمیر است، و وقتی ضمیر باشد، جمع نیز بسته می‌شود مانند آنها، آنان.

3. از مصطلحات صوفیانه‌است و آن نوعی حسن و زیبایی است که قابل درک اما توصیف ناپذیر،

   بنده طلعت آن باش که آنی دارد.

حرف

1. آنچه، چیزی‌که، هرچیز.

اسم

1. (بهاری): سوگند، قسم که گاهی به صورت آند مسموع میگردد

اسم

1. (اکدی): اصطلاح خاص اکدی قدیم (ān یا on) که از روی اسامی خدایان مأخوذ است و در اکثر زبان‌های رایج مفاهیم بسیار گسترده دارد.
2. پسوند صفتی و مکانی مانند ایران، توران یا با پیشوند، آنو.

اسم

1. (عربی): در یک آن، در یک لحظه، در یک دم. مفردِ آنات.

جستارهای وابسته

1. پسوند دال بر زمان: بامدادان، ناگاهان.
2. پسوند دال بر مکان و موطن: گیلان، یونان، ایران، دیلمان.
3. پسوند حاصل مصدر است در آخر ریشة فعل: چادردران کردن، راه جامه دران.
4. پسوند دال بر کثرت و استمرار در آخر اسم فاعل (مرخم.)
5. درم - ریزان، گلریزان.
6. پسوند صفت فاعلی در آخر ریشة فعل مفرد امر حاضر: خرامان، روان، نگران.
7. پسوند دال بر نسبت بنوت و فرزندی: اردشیر بابکان (اردشیر پسر بابک)
8. خسرو قبادان (خسرو پسر قباد)
9. پسوند دال بر جشن و آذین و شادمانی و سوگ: آشتی کنان، آینه بندان.
10. گاه به آخر صفات پیوندد و تغییری در معنی و نوع کلمه نمی‌دهد: شادان، آبادان.
11. پسوند جمع: یکی از دو علامت جمع پارسی است و آن در موارد ذیل به کار رود: الف: جانداران (انسان و حیوان)
12. و نام اقوام و ملل به «ان» نیز جمع بسته شوند: مردان، اسبان، ترکان. ب: بعضی اعضای بدن (که زوج و متعدد باشند)
13. علاوه بر «ها» به «ان» نیز جمع بسته شوند: چشمان، ابروان. ج: کلمات ذیل دال بر زمان: علاوه بر «ها» به «ان» جمع بسته شوند: روزگاران، روزان، شبان.

واژه‌های مشتق شده

• آنا، آنها، آنان، آنات، آنچه

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس