آخری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخَری/

صفت نسبی

آخری

1. (گفتگو): آنکه یا آنچه بعد از همه قرار دارد؛ آخرین. پایانی.

   جملات آخریِ او را نشنیدند. «آل‌حمد»

مترادف‌ها

• آخر، آخرک، آخرین، آخریان، آخری‌ها، آخریت

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: latter extreme unction

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن