Edukira joan

Branca de Gonta Colaço

Wikipedia, Entziklopedia askea
Branca de Gonta Colaço

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakBranca Eva Syder Ribeiro
JaiotzaLisboa, 1880ko uztailaren 8a
Herrialdea Portugal
 Portugalgo Erresuma
Lehen hizkuntzaportugesa
HeriotzaLisboa, 1945eko martxoaren 22a (64 urte)
Familia
AitaTomás Ribeiro
Ezkontidea(k)Jorge Colaço (en) Itzuli
Seme-alabak
Hezkuntza
Hizkuntzakportugesa
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakpoeta eta idazlea
Jasotako sariak
Branca de Gonta Colaço, 1920

Branca Eva de Gonta Syder Ribeiro Colaço, Branca de Gonta Colaço izenaz ezagunagoa (Lisboa, 1880ko uztailaren 8a - ib. , 1945eko martxoaren 22a) portugaldar idazle eta errezitatzailea izan zen, eruditoa eta poliglota, batez ere poeta, dramaturgoa eta hizlari ezaguna, Santiago de la Espada Orden miliarreko kondekorazioa zuena.

Ann Charlotte Syder poeta ingelesaren eta Tomás Ribeiro politikari eta idazle portugaldarraren alaba zen. Jorge Rey Colaço zeramikari entzutetsuarekin ezkondu zen, eta bere lana Branca de Gonta Colaço izenarekin argitaratu zuen.[1]

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jaiotza eta familia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Branca Eva Gonta Syder Ribeiro Colaçoren 1880ko uztailaren 8an jaio zen Lisboan. Ann Charlotte Syder poeta ingelesaren eta Tomás Ribeiro politikari eta poeta portugaldarraren alaba zen. Gonta goitizena, bere erregistro askotan agertzen dena, ez zen familiaren abizena, baizik eta Tondelako Parada de Gontatik, aita jaio zen herritik, eratorria.[2]

Portugalgo gizartearen jarduera intelektualean eragin handia izan zuen familietako batean jaio zen, eta, gaztetan, politikaren, letren eta arteen munduko izen nabarmenekin bizi izan zen, hala nola Maria Amália Vaz de Carvalho, António Cândido Gonçalves Crespo, bere aitaren lagun mina zen Camilo Castelo Branco, Maria Archer, Aura Abranches edo Bordalo Pinheiro familia.[3] Ahizpa James Gillmanen seme batekin ezkondu zen; Sacavémen azulejo-fabrikako bazkideetako bat zen, garai hartako garrantzitsuenetako bat.[4]

Ezkontza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

18 urte besterik ez zituela, 1898an, Jorge Rey Colaço pintore eta azulejogilearekin ezkondu zen, José Daniel Colaço diplomatikoaren semearekin eta Alexandre Rey Colaço pianista eta konpositorearen familiakoa. Harrezkero, Branca de Gonta Colaço izena hartu zuen. Lau seme-alaba izan zituzten: Tomás Ribeiro Colaço abokatu, dramaturgo eta idazlea (1899 - 1965), Ana de Gonta Colaço eskultorea (1903 - 1954), María Cristina Raymunda de Gonta Colaço de Aguiar idazlea (1905 - 1996), eta 1902an jaio eta gutxira hil zen lehen alaba.

Literatura ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Txikitatik erakutsi zuen letretarako talentua, eta poeta gisa hasi zen. Bere bizitzan zehar lan handia egin zuen aldizkako argitalpen ugarirekin, batez ere Lisboan banatuak, eta aktiboki lagundu zuen Portugalgo prentsa eta literatura kultura- eta literatura-aberasten. Testuinguru horretan, batez ere Jose Augusto Moreira de Almeidaren egunkarietan argitaratutako olerkiak idatzi zituen: O Dia, O Talassa[5] (1913 - 1915), bere senarrak zuzendutako O Ocidental (1878 - 1909)[6] izeneko umorezko egunkaria eta Alma Feminina (1917 - 1919) aldizkaria, Maria Clara Correia Alves feminista eta editoreak zuzendua, A Arte Musical (1898 - 1915)[7] aldizkarian ere lankidetzan aritu zen, ABC: revista portuguesa (1920 - 1932)[8], Serões (1901 - 1911)[9], Ilustração Portugueza (1903 - 1924)[10], Brasil-Portugal (1839 - 1914)[11] eta Ilustración (1926 - 1939)[12] besteak beste.[13]

Hainbat hizkuntzatan arintasunez aritzeko gai zen. Branca de Gonta Colaçok olerkiak ere idatzi zituen ingelesez, eta zenbait itzulpen egin zituen ingelesetik portugesera.[14]

Hizlari eta poesia-errezitatzaile gisa ere aritu zen 1910eko hamarkadaren erdialdean, aitak sortutako Vasco da Gama institutuan sartu ondoren.[15] Lisboako Zientzien Akademiak,[16] 1918an, bere ekimenez, Maria Amália Vaz de Carvalho idazle eta poetari omenaldia egin zionean, Branca de Gonta Colaço hizlarietako bat izan zen.

Bere lan polifazetikoan hainbat genero landu zituen, hala nola antzerkia, antzerki-lana, oroimen kronikak , poesia eta bere garaiko Portugalgo elite sozial eta intelektualen erretratu baliotsua eman zuen, haiekin bizi izan baitzen eta parte hartzen baitzuen. In Memoriam lanerako bertso batzuk egin zituen: Júlio de Castilho (1920an Diário de Noticias enpresaren inprimategiak argitaratua), Gustavo de Matos Sequeira, Xavier da Cunha, António Baião, Anselmo Braamcamp Freire, Sabugosa kondea, João Franco Monteiro, Tomás Maria de Almeida Manuel de Vilhena eta Tomás de Mello Breynerrekin batera.[17][18]

Feminismoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ideologia monarkikokoa, Branca de Gonta Colaço ez zen inoiz errepublikanismora bihurtu. Hala ere, emakumeek Portugalgo gizartean zeregin aktiboagoa izan behar zutela eta hezkuntzarako aukera librea izan behar zutela uste zuenez, Portugalgo Emakumeen Kontseilu Nazionalarekin (CNMP) bat egin zuen. Erakunde feminista horrek 1914an, sortu zen urtean, genero-berdintasuna sustatu eta eskatu zuen.[19] [20] Erakundearen barruan gogor lan egin zuen, Adelaide Cabete ekintzaile errepublikano eta feministarekin batera, eta Portugalen emakumearen aintzatespen profesionalaren eta balorazioaren bila egindako aktibismoagatik nabarmendu zen. Bake sekzioen buru izan zen zenbait urtez (1928 - 1934), Artea (1936 - 1937), eta ekintzaile hauekin batera jardun zuen: Beatriz Arnut, Sara Beirão, Eduarda Lapa, Angelica Porto, Maria Lamas, Aurora Teixeira de Castro eta Abigail Cruz de Paiva.[21]

Heriotza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Branca de Gonta Colaço Lisboan hil zen 1945eko martxoaren 22an, 64 urte zituela.

Aintzatespenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Portugalen, Brasilen, Frantzian eta Espainian ezaguna zen obra batekin, Branca de Gonta Colaço hainbat elkarte zientifiko eta literario portugaldar eta atzerritarrek saritu zuten, eta Portugalgo Gobernuak 1931ko urriaren 5ean Santiago de la Espadako ordena militarreko ofizial izendatu zuen.[22]
  • 1949an, hil eta lau urtera, Lisboako Udalak omenaldia egin zion idazleari, Alvaladeko Avenida da Igreja inguruko kale bati izena emanez. Hurrengo urteetan, haren izena Almada, Sesimbra, Cascais eta Tondela udalerrietako kale eta plaza batzuen toponimian ere sartu zen, zehazki, Gonta geralekuan, hau da, bere aita-familiaren jaioterrian.

Lanak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Branca de Gonta Colaçok literatura-ondare handia utzi zuen, zati handi batean sakabanatua aldizkako argitalpenetan, eta, besteak beste, lan hauek egin zituen:

  • Camillo Castello Brancok Thomaz Ribeirori idatzitako gutunak, Branca de Gonta Colaço-ren hitzaurrearekin, Portugal, Lisboa, 1922; Tondelako Udalak berrargitaratua, 2001.[23]
  • Memórias de la Marqueza de Rio Maior, Branca de Gonta Colaçol bildutakoa, António Maria Pereira Elkartea, Lisboa, 1930
  • Memórias da linha de Cascais, Maria Archerrekin batera (1899-1982), António Maria Pereiraren lankidetza, Lisboa, 1943; Oeiras Udalerriak berrargitaratua, 1999 (ISBN 972-637-066-3)[24]
  • Ecos do atentado (poemak) in Brasil-Portugal, 219. zk., Lisboa, 1908
  • Sua Alteza edo Príncipe Real (Luis Felipe Bragantzaren oroimenari eskainitako poema), Brasil-Portugal, 219. zk., Lisboa, 1908
  • Maior Rioko emakume-markesaren Oroimenak: Bemposta – Subserra, aur. Maria Filomena Mónica, António Maria Pereira elkartea, Lisboa, 2005 (ISBN 972-8645-25-2)[25]
  • Matinas, 1907 (poesia)
  • Cançγes do Meio Dia, 1912 (poesia)[26]
  • Siesta Time, 1918 (poesia)[27]
  • Last Songs, 1926 (poesia)[28]
  • Auto dos faroleiros, 1921 (antzerkia, Antzoki Nazionalean antzeztua)[29]
  • Comédia da Vida (antzerkia, Aura Abranchesekin lankidetzan)
  • SIM… (antzerkia)
  • Onteneko poetak, Itsas Ligaren egoitzan 1914ko maiatzaren 22ko arratsaldean egindako konferentzia (prosa)[30]
  • À Margem das Crónicas, 1917 (prosa)[31]
  • Últimos Cançγes, 1926
  • Abençoada a Hora em que Nasci (hil ondoren argitaratua), António Maria Pereira elkartea, Lisboa, 1945.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ (Portugesez) Cardoso, Nuno Catharino. (1917). Poetisas portuguesas: antologia contendo dados bibliograficos e biograficos àcêrca de cento e seis poetisas. Edição e propriedade do auctor (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  2. ↑ (Portugesez) Costa, Joaquim. (1928). A expressão literária e a aprendizagem do estilo. Livraria Chardron (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  3. ↑ (Portugesez) Faces de Eva. Edicões Colibri 2002 (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  4. ↑ «Jorge Rey Colaço, o rei da pintura sobre azulejo» Jornal SOL.
  5. ↑ «O Thalassa [1913-1915»] Hemeroteca Digital de Lisboa.
  6. ↑ (Portugesez) Ocidente: Número especial. Ocidente 1974 (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  7. ↑ Rita Correia. (2017). Ficha histórica:A Arte Musical (1898-1915). Hemeroteca Municipal de Lisboa.
  8. ↑ Seroes : revista mensal ilustrada [1901-1911. ] Hemeroteca Digital de Lisboa.
  9. ↑ «Seroes : revista mensal ilustrada [1901-1911»] hemerotecadigital.cm-lisboa.pt (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  10. ↑ (Portugesez) Illustração portugueza. 1921 (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  11. ↑ Rita Correia. (2009). Ficha histórica: Ilustração (1926-). Hemeroteca Municipal de Lisboa.
  12. ↑ Rita Correia (2009): Ilustração (1926-)». Hemeroteca Municipal de Lisboa.. .
  13. ↑ (Portugesez) Antología das mulheres poetas portuguesas. Delfos 1962 (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  14. ↑ (Portugesez) Lisboa, Eugénio; Rocha, Ilídio. (1985). Dicionário cronológico de autores portugueses. Publicações Europa-América ISBN 978-972-1-03185-2. (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  15. ↑ (Portugesez) Boletim do Instituto Vasco da Gama. O Instituto 1944 (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  16. ↑ (Portugesez) letras, Academia das Ciências de Lisboa Classe de sciencias moraes, politicas e bellas. (1922). Boletim da segunda classe. (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  17. ↑ Tipografia da Empresa Diário de Notícias. In memoriam: Júlio de Castilho, índice, pág. 193. Hemeroteca Digital de Lisboa.
  18. ↑ «In Memoriam: Júlio de Castilho» Rede de Bibliotecas de Lisboa.
  19. ↑ (Portugesez) Cova, Anne; Ramos, Natália; Joaquim, Teresa. (2004). Desafios da comparação: família, mulheres e género em Portugal e no Brasil. Celta Editora ISBN 978-972-774-197-7. (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  20. ↑ (Gaztelaniaz) García, Rosa María Ballesteros. (2001). El movimiento feminista portugués: del despertar republicano a la exclusión salazarista, 1909-1947. Universidad de Málaga ISBN 978-84-7496-867-5. (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  21. ↑ Esteves, João. (2010). «Branca de Gonta Colaço (I)» Silêncios e Memórias.
  22. ↑ Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas. Presidência da República Portuguesa.
  23. ↑ (Portugesez) Branco, Camilo Castelo. (1965). Memórias de Camilo. Editorial D. Barreira (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  24. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta; Archer, Maria. (2013). Memórias da linha de Cascais. Câmara municipal de Cascais ISBN 978-972-8645-76-2. (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  25. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (2005). Memórias da Marquesa de Rio Maior: Bemposta - Subserra. Parceria A.M. Pereira ISBN 978-972-8645-25-0. (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  26. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (1912). Canções do meio dia. Typ. do Annuario commercial (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  27. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (1918). Hora da sésta: (versos). Tipografia "A editora L.da (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  28. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (1926). Ultimas canções. Ottosgrafica (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  29. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (1921). Auto dos pharoleiros. Typografhia do Annuario Commercial (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  30. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (1915). Poetas d'hontem: conferencia realisada na sede da Liga naval, na tarde de 22 de maio de 1914. Typographia Castro irmão (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).
  31. ↑ (Portugesez) Colaço, Branca de Gonta. (1917). A margem das chronicas. Castro (Noiz kontsultatua: 2022-06-09).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Branca_de_Gonta_Colaço&oldid=9935543"(e)tik eskuratuta