vertekenen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ tekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈteːkənə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧te‧ke‧nen

Verb

vertekenen

1. to distort

   Systematische fouten vertekenen de resultaten. ― Systematic mistakes distort the results.

Conjugation

Conjugation of vertekenen (weak, prefixed)
infinitive	vertekenen
past singular	vertekende
past participle	vertekend
infinitive	vertekenen
gerund	vertekenen n
	present tense	past tense
1st person singular	verteken	vertekende
2nd person sing. (jij)	vertekent, verteken2	vertekende
2nd person sing. (u)	vertekent	vertekende
2nd person sing. (gij)	vertekent	vertekende
3rd person singular	vertekent	vertekende
plural	vertekenen	vertekenden
subjunctive sing.1	vertekene	vertekende
subjunctive plur.1	vertekenen	vertekenden
imperative sing.	verteken
imperative plur.1	vertekent
participles	vertekenend	vertekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vertekening