yfirgefa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪːvɪrˌcɛːva/

Verb

yfirgefa

1. (transitive, with accusative) to abandon, to leave, to forsake

Conjugation

yfirgefa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að yfirgefa
supine (sagnbót)		yfirgefið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		yfirgefandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég yfirgef	við yfirgefum	present (nútíð)	ég yfirgefi	við yfirgefum
	þú yfirgefur	þið yfirgefið		þú yfirgefir	þið yfirgefið
	hann, hún, það yfirgefur	þeir, þær, þau yfirgefa		hann, hún, það yfirgefi	þeir, þær, þau yfirgefi
past (þátíð)	ég yfirgaf	við yfirgáfum	past (þátíð)	ég yfirgæfi	við yfirgæfum
	þú yfirgafst	þið yfirgáfuð		þú yfirgæfir	þið yfirgæfuð
	hann, hún, það yfirgaf	þeir, þær, þau yfirgáfu		hann, hún, það yfirgæfi	þeir, þær, þau yfirgæfu
imperative (boðháttur)	yfirgef (þú)	yfirgefið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	yfirgefðu	yfirgefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

yfirgefast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að yfirgefast
supine (sagnbót)		yfirgefist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		yfirgefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég yfirgefst	við yfirgefumst	present (nútíð)	ég yfirgefist	við yfirgefumst
	þú yfirgefst	þið yfirgefist		þú yfirgefist	þið yfirgefist
	hann, hún, það yfirgefst	þeir, þær, þau yfirgefast		hann, hún, það yfirgefist	þeir, þær, þau yfirgefist
past (þátíð)	ég yfirgafst	við yfirgáfumst	past (þátíð)	ég yfirgæfist	við yfirgæfumst
	þú yfirgafst	þið yfirgáfust		þú yfirgæfist	þið yfirgæfust
	hann, hún, það yfirgafst	þeir, þær, þau yfirgáfust		hann, hún, það yfirgæfist	þeir, þær, þau yfirgæfust
imperative (boðháttur)	yfirgefst (þú)	yfirgefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	yfirgefstu	yfirgefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

yfirgefinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	yfirgefinn	yfirgefin	yfirgefið		yfirgefnir	yfirgefnar	yfirgefin
accusative (þolfall)	yfirgefinn	yfirgefna	yfirgefið		yfirgefna	yfirgefnar	yfirgefin
dative (þágufall)	yfirgefnum	yfirgefinni	yfirgefnu		yfirgefnum	yfirgefnum	yfirgefnum
genitive (eignarfall)	yfirgefins	yfirgefinnar	yfirgefins		yfirgefinna	yfirgefinna	yfirgefinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	yfirgefni	yfirgefna	yfirgefna		yfirgefnu	yfirgefnu	yfirgefnu
accusative (þolfall)	yfirgefna	yfirgefnu	yfirgefna		yfirgefnu	yfirgefnu	yfirgefnu
dative (þágufall)	yfirgefna	yfirgefnu	yfirgefna		yfirgefnu	yfirgefnu	yfirgefnu
genitive (eignarfall)	yfirgefna	yfirgefnu	yfirgefna		yfirgefnu	yfirgefnu	yfirgefnu

Further reading

• “yfirgefa” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Old Norse

Etymology

From yfir- +‎ gefa.

Verb

yfirgefa (singular past indicative yfirgaf, plural past indicative yfirgáfu, past participle yfirgefinn)

1. (transitive) to forsake, abandon

Conjugation

Conjugation of yfirgefa — active (strong class 5)

infinitive	yfirgefa
present participle	yfirgefandi
past participle	yfirgefinn
indicative	present	past
1st-person singular	yfirgef	yfirgaf
2nd-person singular	yfirgefr	yfirgaft
3rd-person singular	yfirgefr	yfirgaf
1st-person plural	yfirgefum	yfirgáfum
2nd-person plural	yfirgefið	yfirgáfuð
3rd-person plural	yfirgefa	yfirgáfu
subjunctive	present	past
1st-person singular	yfirgefa	yfirgæfa
2nd-person singular	yfirgefir	yfirgæfir
3rd-person singular	yfirgefi	yfirgæfi
1st-person plural	yfirgefim	yfirgæfim
2nd-person plural	yfirgefið	yfirgæfið
3rd-person plural	yfirgefi	yfirgæfi
imperative	present
2nd-person singular	yfirgef
1st-person plural	yfirgefum
2nd-person plural	yfirgefið

Conjugation of yfirgefa — mediopassive (strong class 5)

infinitive	yfirgefask
present participle	yfirgefandisk
past participle	yfirgefizk
indicative	present	past
1st-person singular	yfirgefumk	yfirgáfumk
2nd-person singular	yfirgefsk	yfirgafzk
3rd-person singular	yfirgefsk	yfirgafsk
1st-person plural	yfirgefumsk	yfirgáfumsk
2nd-person plural	yfirgefizk	yfirgáfuzk
3rd-person plural	yfirgefask	yfirgáfusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	yfirgefumk	yfirgæfumk
2nd-person singular	yfirgefisk	yfirgæfisk
3rd-person singular	yfirgefisk	yfirgæfisk
1st-person plural	yfirgefimsk	yfirgæfimsk
2nd-person plural	yfirgefizk	yfirgæfizk
3rd-person plural	yfirgefisk	yfirgæfisk
imperative	present
2nd-person singular	yfirgefsk
1st-person plural	yfirgefumsk
2nd-person plural	yfirgefizk

Descendants

• Icelandic: yfirgefa
• Norwegian Nynorsk: overgi, overgje, overgjeva, overgjeve
• Norwegian Bokmål: overgi

References

• “yfirgefa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press