eitil

Faroese

Etymology

From Old Norse eitill (“nodule”), from Proto-Germanic *aitǭ (“swelling”) (compare Old High German eiz (“abscess”), Dutch etter (“pus”), Saterland Frisian eitel (“fast, raging”), English oats), from Proto-Indo-European *h₁eid- (“to swell”) (compare Latin aemidus (“swollen, protuberant”), Old Church Slavonic ꙗдъ (jadŭ, “poison”), Ancient Greek οἰδέω (oidéō, “to swell”), Old Armenian այտնում (aytnum, “to swell”), այտ (ayt, “cheek”), Sanskrit इन्दु (índu, “water drop”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaiːjtɪl/
• Rhymes: -aiːjtɪl

Noun

eitil m (genitive singular eitils, plural eitlar)

1. (anatomy, immunology) lymph node

Declension

Declension of eitil
m21	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	eitil	eitilin	eitlar	eitlarnir
accusative	eitil	eitilin	eitlar	eitlarnar
dative	eitli	eitlinum	eitlum	eitlunum
genitive	eitils	eitilsins	eitla	eitlanna

Derived terms

• eitlabruni
• eitlagørn
• eitlasjúka
• eitlaspik
• eitlatroti
• eitlaválgari
• eitlutur

 

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛtʲɪlʲ/

Etymology 1

From Middle Irish etelaigid, etellaigidir (“to fly”), from etel, etell f (“flight”).

Verb

eitil (present analytic eitlíonn, future analytic eitleoidh, verbal noun eitilt, past participle eitilte)

1. (intransitive) fly, flutter
2. (intransitive, of flame) flicker

Conjugation

conjugation of eitil (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	eitlím	eitlíonn tú; eitlír†	eitlíonn sé, sí	eitlímid; eitlíonn muid	eitlíonn sibh	eitlíonn siad; eitlíd†	a eitlíonn; a eitlíos / a n-eitlíonn*	eitlítear
	past	d'eitil mé; d'eitlíos / eitil mé‡; eitlíos‡	d'eitil tú; d'eitlís / eitil tú‡; eitlís‡	d'eitil sé, sí / eitil sé, sí‡	d'eitlíomar; d'eitil muid / eitlíomar‡; eitil muid‡	d'eitil sibh; d'eitlíobhair / eitil sibh‡; eitlíobhair‡	d'eitil siad; d'eitlíodar / eitil siad‡; eitlíodar‡	a d'eitil / ar eitil*	eitlíodh; heitlíodh†
	past habitual	d'eitlínn / eitlínn‡; n-eitlínn‡‡	d'eitlíteá / eitlíteá‡; n-eitlíteᇇ	d'eitlíodh sé, sí / eitlíodh sé, sí‡; n-eitlíodh sé, s퇇	d'eitlímis; d'eitlíodh muid / eitlímis‡; eitlíodh muid‡; n-eitlímis‡‡; n-eitlíodh muid‡‡	d'eitlíodh sibh / eitlíodh sibh‡; n-eitlíodh sibh‡‡	d'eitlídís; d'eitlíodh siad / eitlídís; eitlíodh siad‡; n-eitlídís‡‡; n-eitlíodh siad‡‡	a d'eitlíodh / a n-eitlíodh*	d'eitlítí / eitlítí‡; n-eitlít퇇
future		eitleoidh mé; eitleod; eitleochaidh mé†	eitleoidh tú; eitleoir†; eitleochaidh tú†	eitleoidh sé, sí; eitleochaidh sé, sí†	eitleoimid; eitleoidh muid; eitleochaimid†; eitleochaidh muid†	eitleoidh sibh; eitleochaidh sibh†	eitleoidh siad; eitleoid†; eitleochaidh siad†	a eitleoidh; a eitleos; a eitleochaidh†; a eitleochas† / a n-eitleoidh*; a n-eitleochaidh*†	eitleofar; eitleochar†
conditional		d'eitleoinn; d'eitleochainn† / eitleoinn‡; eitleochainn†‡; n-eitleoinn‡‡; n-eitleochainn†‡‡	d'eitleofá; d'eitleochthᆠ/ eitleofá‡; eitleochthᆇ; n-eitleofᇇ; n-eitleochthᆇ‡	d'eitleodh sé, sí; d'eitleochadh sé, s토/ eitleodh sé, sí‡; eitleochadh sé, s톇; n-eitleodh sé, s퇇; n-eitleochadh sé, s톇‡	d'eitleoimis; d'eitleodh muid; d'eitleochaimis†; d'eitleochadh muid† / eitleoimis‡; eitleodh muid‡; eitleochaimis†‡; eitleochadh muid†‡; n-eitleoimis‡‡; n-eitleodh muid‡‡; n-eitleochaimis†‡‡; n-eitleochadh muid†‡‡	d'eitleodh sibh; d'eitleochadh sibh† / eitleodh sibh‡; eitleochadh sibh†‡; n-eitleodh sibh‡‡; n-eitleochadh sibh†‡‡	d'eitleoidís; d'eitleodh siad; d'eitleochadh siad† / eitleoidís‡; eitleodh siad‡; eitleochadh siad†‡; n-eitleoidís‡‡; n-eitleodh siad‡‡; n-eitleochadh siad†‡‡	a d'eitleodh; a d'eitleochadh† / a n-eitleodh*; a n-eitleochadh*†	d'eitleofaí; d'eitleochtha토/ eitleofaí‡; eitleochtha톇; n-eitleofa퇇; n-eitleochtha톇‡
subjunctive	present	go n-eitlí mé; go n-eitlíod†	go n-eitlí tú; go n-eitlír†	go n-eitlí sé, sí	go n-eitlímid; go n-eitlí muid	go n-eitlí sibh	go n-eitlí siad; go n-eitlíd†	—	go n-eitlítear
	past	dá n-eitlínn	dá n-eitlíteá	dá n-eitlíodh sé, sí	dá n-eitlímis; dá n-eitlíodh muid	dá n-eitlíodh sibh	dá n-eitlídís; dá n-eitlíodh siad	—	dá n-eitlítí
imperative		eitlím	eitil	eitlíodh sé, sí	eitlímis	eitlígí; eitlídh†	eitlídís	—	eitlítear
verbal noun		eitilt
past participle		eitilte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Derived terms

• eitleach
• eitleán
• eitleog
• eitleoir
• eitlíocht

 

Etymology 2

Borrowed from English ethyl, from German Ethyl.

Noun

eitil f (genitive singular eitile)

1. (chemistry) ethyl

Declension

Declension of eitil

Second declension

Bare forms (no plural form of this noun) Case Singular Nominative eitil Vocative a eitil Genitive eitile Dative eitil

Forms with the definite article Case Singular Nominative an eitil Genitive na heitile Dative leis an eitil don eitil

Derived terms

• eitileach
• eitiléin

 

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
eitil	n-eitil	heitil	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “eitil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “etel(l)aigid(ir)”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language