rífa

See also: rifa, RIFA, rifá, rifà, and rifa'

Icelandic

Etymology

From Old Norse rífa, from Proto-Germanic *rīfaną. Cognate with the English rive, Danish rive, Norwegian rive.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈriːva/

  Rhymes: -iːva

Verb

rífa (strong verb, third-person singular past indicative reif, third-person plural past indicative rifu, supine rifið)

1. to rip, tear

   Að rífa í sundur.

   To rip apart.

2. to grab or pull at forcefully

Conjugation

rífa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rífa
supine (sagnbót)		rifið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rífandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ríf	við rífum	present (nútíð)	ég rífi	við rífum
	þú rífur	þið rífið		þú rífir	þið rífið
	hann, hún, það rífur	þeir, þær, þau rífa		hann, hún, það rífi	þeir, þær, þau rífi
past (þátíð)	ég reif	við rifum	past (þátíð)	ég rifi	við rifum
	þú reifst	þið rifuð		þú rifir	þið rifuð
	hann, hún, það reif	þeir, þær, þau rifu		hann, hún, það rifi	þeir, þær, þau rifu
imperative (boðháttur)	ríf (þú)	rífið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rífðu	rífiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rífast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rífast
supine (sagnbót)		rifist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rífandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rífst	við rífumst	present (nútíð)	ég rífist	við rífumst
	þú rífst	þið rífist		þú rífist	þið rífist
	hann, hún, það rífst	þeir, þær, þau rífast		hann, hún, það rífist	þeir, þær, þau rífist
past (þátíð)	ég reifst	við rifumst	past (þátíð)	ég rifist	við rifumst
	þú reifst	þið rifust		þú rifist	þið rifust
	hann, hún, það reifst	þeir, þær, þau rifust		hann, hún, það rifist	þeir, þær, þau rifust
imperative (boðháttur)	rífst (þú)	rífist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rífstu	rífisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rifinn	rifin	rifið		rifnir	rifnar	rifin
accusative (þolfall)	rifinn	rifna	rifið		rifna	rifnar	rifin
dative (þágufall)	rifnum	rifinni	rifnu		rifnum	rifnum	rifnum
genitive (eignarfall)	rifins	rifinnar	rifins		rifinna	rifinna	rifinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rifni	rifna	rifna		rifnu	rifnu	rifnu
accusative (þolfall)	rifna	rifnu	rifna		rifnu	rifnu	rifnu
dative (þágufall)	rifna	rifnu	rifna		rifnu	rifnu	rifnu
genitive (eignarfall)	rifna	rifnu	rifna		rifnu	rifnu	rifnu

Derived terms

• rífast

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)