myrða

See also: myrda

Faroese

Etymology

From Old Norse myrða, from Proto-Germanic *murþijaną.

Verb

myrða (third person singular past indicative myrdi, third person plural past indicative myrdu, supine myrt)

1. to murder

Conjugation

Conjugation of myrða (group v-6)
infinitive	myrða
supine	myrt
participle (a7)1	myrðandi	myrdur
	present	past
first singular	myrði	myrdi
second singular	myrðir	myrdi
third singular	myrðir	myrdi
plural	myrða	myrdu
	imperative
singular	myrð!
plural	myrðið!
1Only the past participle being declined.

See also

• myrðir, myrdi, myrdu, myrt, myrdur

Icelandic

Etymology

From Old Norse myrða, from Proto-Germanic *murþijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɪrða/

  Rhymes: -ɪrða

Verb

myrða (weak verb, third-person singular past indicative myrti, supine myrt)

1. to murder

Conjugation

myrða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að myrða
supine (sagnbót)		myrt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		myrðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég myrði	við myrðum	present (nútíð)	ég myrði	við myrðum
	þú myrðir	þið myrðið		þú myrðir	þið myrðið
	hann, hún, það myrðir	þeir, þær, þau myrða		hann, hún, það myrði	þeir, þær, þau myrði
past (þátíð)	ég myrti	við myrtum	past (þátíð)	ég myrti	við myrtum
	þú myrtir	þið myrtuð		þú myrtir	þið myrtuð
	hann, hún, það myrti	þeir, þær, þau myrtu		hann, hún, það myrti	þeir, þær, þau myrtu
imperative (boðháttur)	myrð (þú)	myrðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	myrtu	myrðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

myrðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að myrðast
supine (sagnbót)		myrst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		myrðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég myrðist	við myrðumst	present (nútíð)	ég myrðist	við myrðumst
	þú myrðist	þið myrðist		þú myrðist	þið myrðist
	hann, hún, það myrðist	þeir, þær, þau myrðast		hann, hún, það myrðist	þeir, þær, þau myrðist
past (þátíð)	ég myrtist	við myrtumst	past (þátíð)	ég myrtist	við myrtumst
	þú myrtist	þið myrtust		þú myrtist	þið myrtust
	hann, hún, það myrtist	þeir, þær, þau myrtust		hann, hún, það myrtist	þeir, þær, þau myrtust
imperative (boðháttur)	myrst (þú)	myrðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	myrstu	myrðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

myrtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	myrtur	myrt	myrt		myrtir	myrtar	myrt
accusative (þolfall)	myrtan	myrta	myrt		myrta	myrtar	myrt
dative (þágufall)	myrtum	myrtri	myrtu		myrtum	myrtum	myrtum
genitive (eignarfall)	myrts	myrtrar	myrts		myrtra	myrtra	myrtra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	myrti	myrta	myrta		myrtu	myrtu	myrtu
accusative (þolfall)	myrta	myrtu	myrta		myrtu	myrtu	myrtu
dative (þágufall)	myrta	myrtu	myrta		myrtu	myrtu	myrtu
genitive (eignarfall)	myrta	myrtu	myrta		myrtu	myrtu	myrtu

Related terms

• morð n
• morðingi m