Voyager (Αυστραλιανό συγκρότημα)
| Voyager | |
|---|---|
 | |
| Βιογραφικό | |
| Καταγωγή | Περθ, Αυστραλία |
| Είδη | Progressive metal[1] |
| Παρουσία | 1999−σήμερα |
| Δισκογραφικές | Season of Mist |
| Συνεργασία | Noctis, Statues, Vesper's Descent, The Floors, Will Stoker and the Embers, Opia. |
| Ιστοσελίδα | www.voyagerau.com |
| Μέλη | |
| Ντάνιελ Έστριν (φωνητικά, πλήκτρα) Σιμόνε Ντόου (κιθάρα) Σκοτ Κέι (κιθάρα) Άσλεϊ Ντουντκόρτι (ντράμς) Άλεξ Κάνιον (μπάσο, φωνητικά) | |
| Πρώην μέλη | |
| Μαρκ Μπόειτζεν (ντράμς) (2005–2011) Κρις Χάνσεν (κιθάρα) (2009–2010) Μαρκ Ντε Βάτιμο (κιθάρα) (1999–2008) Μελίσσα Φιόκο (μπάσο) (2003–2007) Τζέοφ Κάλαγκαν (ντράμς) (2000–2006) Εμανουέλ Ρουντνίκι (κιθάρα) (2000–2006) Τζένα Γκρέγκ (μπάσο) (2001–2003) Μαρκ Μπέικερ (πλήκτρα) (1999–2000) Άνταμ Λόβκις (ντράμς) (1999–2000) | |
Οι Voyager είναι ένα progressive metal συγκρότημα από το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, που δημιουργήθηκε το 1999. Το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει επτά ολοκληρωμένα άλμπουμ. Το έβδομο ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ τους, Colors in the Sun, κυκλοφόρησε παγκοσμίως την 1η Νοεμβρίου 2019 από τη γαλλοαμερικανική δισκογραφική εταιρεία Season of Mist.[2] Εκπροσώπησαν την Αυστραλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2023 με το τραγούδι "Promise".[3]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1999–2003: Σχηματισμός και Element V
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Voyager δημιουργήθηκαν το 1999 στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας από τους Ντάνιελ Έστριν, Μαρκ Μπέικερ και Άνταμ Λόβκις. Το συγκρότημα είδε μερικές αλλαγές στη σύνθεση πριν ηχογραφήσει το άλμπουμ Element V το 2003 με τον Άινταν Μπάρτον στα Sovereign Studios στο Γουίλετον της Δυτικής Αυστραλίας. Το lineup για το Element V αποτελούνταν από τους Ντάνιελ Έστριν (πλήκτρα, φωνητικά), Μαρκ Ντε Βάτιμο (κιθάρα), Τζένα Γκρέγκ (μπάσο), Τζέοφ Κάλαγκαν (ντράμς) και Εμανουέλ Ρουντνίκι (κιθάρα), το 2002.
Το άλμπουμ Element V κυκλοφόρησε στην Αυστραλία το 2003,[4] και στη συνέχεια παρελήφθη από την ολλανδική εταιρεία DVS Records και κυκλοφόρησε στην Ευρώπη το επόμενο έτος.[5] Η ιαπωνική εταιρεία Woodbell/Experience έδωσε άδεια στο άλμπουμ για ιαπωνική διανομή την ίδια χρονιά και το κυκλοφόρησε με ένα μπόνους κομμάτι, "Now and Forever".[6]
Η δημοτικότητα των Voyager αυξήθηκε γρήγορα μετά την ευρωπαϊκή κυκλοφορία του Element V και το συγκρότημα εξασφάλισε την πρώτη του μεγάλη υποστήριξη, ανοίγοντας για τον Στιβ Βάι στο Περθ τον Ιούλιο του 2004.
Μετά την κυκλοφορία του Element V, η Μελίσσα Φιόκο αντικατέστησε την Τζένα Γκρέγκ στο μπάσο. Οι Voyager εμφανίστηκαν στο Melbourne's Corner Hotel στα τέλη του 2005 ως μέρος μιας συναυλίας ραδιοφώνου Screaming Symphony, παίζοντας για πρώτη φορά από την πολιτεία καταγωγής τους, τη Δυτική Αυστραλία. Προς τα τέλη του 2006, ο Εμανουέλ Ρουντνίκι και ο Τζέοφ Κάλαγκαν αποχώρησαν από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκαν από τους Σιμόνε Ντόου και Μαρκ Μπόειτζεν αντίστοιχα, λίγο πριν από την ηχογράφηση του επόμενου άλμπουμ, uniVers.
2006–2007: UniVers και ProgPower Europe
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις αρχές του 2006, οι Voyager μπήκαν στα στούντιο Sovereign για να ηχογραφήσουν το "uniVers", με τους Μπόειτζεν και Ντόου ως σταθερά μέλη του συγκροτήματος. Οι Voyager γύρισαν ένα βίντεο κλιπ στη ραδιοφωνική έκδοση του τραγουδιού "Sober" και το κυκλοφόρησαν ως περιορισμένη έκδοση το 2006.
Το συγκρότημα εμφανίστηκε στο ProgPower Europe Festival στην Ολλανδία το 2006 και έλαβε θετικές απαντήσεις από τα μέσα ενημέρωσης.[7][8] Ως αποτέλεσμα αυτής της παράστασης, οι Voyager προσκλήθηκαν στο ProgPower UK το 2008. Στα τέλη του 2006, οι Voyager επρόκειτο να εμφανιστούν με το Nevermore, του οποίου το σκέλος της παράστασης στο Περθ ακυρώθηκε τελικά. Οι Voyager επρόκειτο επίσης να υποστηρίξουν τον Ίνγκβεϊ Μάλμστην μετά την επιστροφή τους από την πρώτη ευρωπαϊκή περιοδεία, αλλά χτυπήθηκαν από το σόου την τελευταία στιγμή επειδή ο Μάλμστην δεν ήθελε καμία υποστήριξη για την περιοδεία του στην Αυστραλία.
Στις αρχές του 2007, η DVS Records ανακοίνωσε το κλείσιμό της και οι Voyager δεν είχαν καμία εταιρεία για να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ τους uniVers, το οποίο ηχογραφήθηκε πλήρως σε εκείνο το στάδιο.[9]
Τον Οκτώβριο του 2007, το συγκρότημα υπέγραψε με τη γερμανική εταιρεία Dockyard 1 Records στο Αμβούργο, η οποία κυκλοφόρησε το uniVers παγκοσμίως,[10] με τις ΗΠΑ να λαμβάνουν το άλμπουμ για διανομή τον Ιανουάριο του 2008 μέσω της Locomotive Records. Το uniVers κέρδισε την αποδοχή των κριτικών σε όλο τον κόσμο, καθώς ψηφίστηκε άλμπουμ του μήνα από το βελγικό περιοδικό Mindview και άλμπουμ της εβδομάδας στο περιοδικό Imperiumi της Φινλανδίας.[11] Ονομάστηκε ως #7 των άλμπουμ Full Metal Racket του 2007 από τον εθνικό σταθμό εναλλακτικής μετάδοσης της Αυστραλίας Triple J.[12] Το συγκρότημα ήταν υποψήφιο στο Top 10 των MusicOz Awards.[13]
Το συγκρότημα χώρισε τους δρόμους του με την μπασίστα Μελίσσα Φιόκο λίγο μετά την κυκλοφορία του uniVers, ένας χωρισμός που δεν ήταν χωρίς διαμάχες. Η Φιόκο αντικαταστάθηκε από τον Άλεξ Κάνιον, ο οποίος ήταν 18 ετών. Λίγο μετά την πρώτη εμφάνιση του Κάνιον με τους Voyager στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, το συγκρότημα ξεκίνησε μια μίνι περιοδεία στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη με τους συνεργάτες του Eyefear, για να προωθήσει το uniVers.[10]
Τον Ιανουάριο του 2008, οι Voyager εμφανίστηκαν με τους Nightwish στο Περθ. Η προγραμματισμένη περιοδεία του συγκροτήματος στην Αυστραλία με τους Toto τον Μάρτιο του 2008 ακυρώθηκε, προφανώς λόγω των σκηνικών απαιτήσεων των Toto. Στα τέλη Φεβρουαρίου 2008, το ProgPower UK ακυρώθηκε επίσης λόγω κακών πωλήσεων εισιτηρίων.[14]
Οι Voyager ανέφεραν ότι θα συνεχίσουν την ευρωπαϊκή περιοδεία τους στη Δανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ελβετία παρά την ακύρωση. Η περιοδεία τους περιελάμβανε μια παράσταση με το συγκρότημα αρένα ροκ της δεκαετίας του 1980, House of Lords, στο Ballroom Hamburg.
Τον Ιούνιο του 2008, ο κιθαρίστας Μαρκ Ντε Βάτιμο εγκατέλειψε τους Voyager λόγω προσωπικών και μουσικών διαφορών.
Οι Voyager εμφανίστηκαν μαζί με τους Queensrÿche τον Αύγουστο του 2009 και με τους Deathstars από τη Σουηδία τον Σεπτέμβριο του 2009.
2009–2011: I Am the Revolution
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφού ηχογράφησαν νέα τραγούδια με τον Άνταμ Ράουντ στα Kingdom Studios στο Μέιλαντς της Δυτικής Αυστραλίας και έκαναν mastering τα κομμάτια από το Sterling Sound στη Νέα Υόρκη, οι Voyager κυκλοφόρησαν το άλμπουμ τους I Am the ReVolution στις 20 Σεπτεμβρίου 2009 μέσω της Dockyard 1 Records στη Γερμανία και της Riot Entertainment στο Αυστραλία. Το άλμπουμ έγινε αμέσως δεκτό με κριτικούς,[15][16] συμπεριλαμβανομένου του δημοφιλούς ιστότοπου Vampster,[17] αν και ορισμένοι κριτικοί ήταν δύσπιστοι σχετικά με τις έντονες μελωδικές επιρροές του συγκροτήματος και τον "ποπ" ήχο τους.[18]
Το άλμπουμ ονομάστηκε άλμπουμ της εβδομάδας από τον ιστότοπο MetalFan της Ρουμανίας[19] και το τραγούδι "Total Existence Failure" κέρδισε το Τραγούδι της Χρονιάς από τα Βραβεία Μουσικής Βιομηχανίας της Δυτικής Αυστραλίας.[20]
Οι Voyager κυκλοφόρησαν ένα νέο βίντεο για το τραγούδι "The Devil in Me" τον Οκτώβριο του 2009.
Το 2010, οι Voyager προτάθηκαν τρεις φορές ως φιναλίστ των κορυφαίων 10 στα Australian MusicOz Awards για τα "Lost", "The Devil in Me" και το βίντεο για το τελευταίο.[21] Το συγκρότημα πήρε επίσης μια υποψηφιότητα για το WAMI 2010 ως "Καλύτερη σκληρή ροκ/μέταλ παράσταση" που παρουσιάστηκε από τη Δυτική Αυστραλιανή Μουσική Βιομηχανία.[22]
Ο Κρις Χάνσεν και οι Voyager χώρισαν τους δρόμους τους το 2010, με τον Σκοτ Κέι να αναλαμβάνει χρέη κιθάρας. Η πρώτη περιοδεία του Κέι ήταν με το σκωτσέζικο πειρατικό μέταλ συγκρότημα Alestorm τον Μάιο του 2011, κατά τη διάρκεια του οποίου το συγκρότημα κέρδισε την αναγνώριση των κριτικών.[23]
2011–2013: The Meaning of I
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την ηχογράφηση νέων τραγουδιών τον Απρίλιο/Μάιο του 2011, οι Voyager υπέγραψαν συμφωνία με την εταιρεία Sensory με έδρα το Νιου Τζέρσεϊ. Τον Οκτώβριο του 2011 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το The Meaning of I.[24] Το άλμπουμ είναι το πρώτο με τον νέο κιθαρίστα Σκοτ Κέι και το τελευταίο με τον Μαρκ Μπόειτζεν στα ντραμς, ο οποίος έφυγε λίγο μετά την ηχογράφηση για να επικεντρωθεί στην οικογένειά του. Το άλμπουμ περιλαμβάνει guest φωνητικές ερμηνείες από τους DC Cooper (Royal Hunt) και Daniel Tompkins (Tesseract, πρώην Skyharbor). Κυκλοφόρησε παγκοσμίως στις 11 Οκτωβρίου 2011, αλλά κυκλοφόρησε νωρίς στις ΗΠΑ στο φεστιβάλ ProgPower τον Σεπτέμβριο του 2011.[24]
Οι Voyager ανακοινώθηκαν επίσης για μια παράσταση με το Creation's End στο Μπρούκλιν στις 11 Σεπτεμβρίου 2011.[24] Μετά την επιστροφή από τις ΗΠΑ, οι Voyager έκαναν περιοδεία με το δημοφιλές φινλανδικό μέταλ συγκρότημα Children of Bodom.[25]
Οι Voyager ήταν ένα από τα αρχικά συγκροτήματα για τους Epica όταν έπαιξαν στο Περθ στις 23 Απριλίου 2013.
2013–2019: V και Ghost Mile
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα τέλη του 2013, οι Voyager αποκάλυψαν μια καμπάνια crowdfunding για το άλμπουμ τους V και αποκάλυψαν κλιπ από ηχογραφήσεις πριν από την παραγωγή νέων τραγουδιών. Ο στόχος της καμπάνιας επιτεύχθηκε εντός τριών ημερών από την έναρξή της. Το "Breaking Down" ήταν το πρώτο σινγκλ από το άλμπουμ.
Τον Μάιο του 2015, οι Voyager έκαναν περιοδεία σε εθνικό επίπεδο, με την υποστήριξη του γαλλικού progressive rock συγκροτήματος Klone. Επέστρεψαν στη Βόρεια Αμερική τον Σεπτέμβριο για την αμερικανική εκδήλωση ProgPower και μια εθνική περιοδεία.
Το Ghost Mile κυκλοφόρησε στις 12 Μαΐου 2017.
2019–σήμερα: Colors in the Sun και Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 οι Voyager εμφανίστηκαν στο o2 Indigo στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο ως μέρος της έκθεσης/συναυλίας Space Rocks της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, δίνοντάς τους την ευκαιρία να παίξουν τα "Colors" και "Brightstar" από το επερχόμενο άλμπουμ. Έπαιξαν επίσης στο 229 το επόμενο βράδυ ως μέρος μιας σύντομης ευρωπαϊκής περιοδείας επτά ημερομηνιών.[26]
Οι Voyager προκρίθηκαν για να εκπροσωπήσουν την Αυστραλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2020 με το "Runaway", αλλά τελικά δεν επιλέχθηκαν ως ένας από τις δέκα συμματέχοντες που θα διαγωνιστούν στον τελικό της επιλογής.[27][28][29]
Το συγκρότημα επιλέχθηκε για να λάβει μέρος στην εθνική επιλογή της Αυστραλίας για τη Eurovision 2022, Eurovision - Australia Decides, το 2022.[30] Βγήκαν στη δεύτερη θέση με το "Dreamer". Μετά την εμφάνισή τους στο Eurovision - Australia Decides, το τραγούδι έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο 6 στο Αυστραλιανό Independent Label Singles chart.[31]
Στις 21 Φεβρουαρίου 2023, ανακοινώθηκε ότι οι Voyager επιλέχθηκαν εσωτερικά για να εκπροσωπήσουν την Αυστραλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2023 με το τραγούδι "Promise".[3]
Μέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Timeline
Εγκρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα ακόλουθα μέλη του Voyager έχουν επί του παρόντος εγκρίσεις οργάνων:
- Ντάνιελ Έστριν – KORG/Musiclink Australia, Ιμάντες DSL (γεν. 28 Νοεμβρίου 1986)
- Σιμόνι Ντόου – Mesa Boogie, Music Man Guitars, Ernie Ball έγχορδα (γεν. 13 Δεκεμβρίου 1988)
- Σκοτ Κέι – Mayones κιθάρες, έγχορδα Ernie Ball (γεν. 4 Ιουνίου 1989)
- Άλεξ Κάνιον – ενισχυτές David Eden, έγχορδα Ernie Ball, κιθάρες μπάσο Mayones (γεν. 18 Οκτωβρίου 1985)[32]
- Άσλεϊ Ντουντκόρτι – Τύμπανα Tama, κύμβαλα Sabian (γεν. 30 Μαρτίου 1990)
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στούντιο άλμπουμ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Τίτλος | Λεπτομέρειες |
|---|---|
| Element V |
|
| UniVers |
|
| I Am the Revolution |
|
| The Meaning of I |
|
| V |
|
| Ghost Mile |
|
| Colours in the Sun |
|
Promise
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| "Promise" | ||||
|---|---|---|---|---|
| Single από Voyager | ||||
| Κυκλοφορία | 21 Φεβρουαρίου 2023 | |||
| Διάρκεια | 3:03 | |||
| Δισκογραφική | Ανεξάρτητο | |||
| Τραγουδοποιός | Voyager | |||
| Παραγωγός |
| |||
| Χρονολογία των single | ||||
| ||||
| Μουσικό βίντεο | ||||
| "Promise" στο YouTube | ||||
| Συμμετοχή της Eurovision 2023 | ||||
| Χώρα | Αυστραλία | |||
| Καλλιτέχνης | Voyager | |||
| Γλώσσα | ||||
| Απόδοση σε τελικούς | ||||
| Απ. ημιτελ. | 1η | |||
| Βαθ. ημιτελ. | 149 | |||
| Απ. τελικού | 9η | |||
| Βαθ. τελικού | 151 | |||
| Χρονολογία εμφάνισης | ||||
| ◄ "Not the Same" (2022) | ||||
Το "Promise" είναι ένα τραγούδι του αυστραλιανού ροκ συγκροτήματος Voyager, που κυκλοφόρησε στις 21 Φεβρουαρίου 2023.[33] Το τραγούδι έχει προγραμματιστεί να εκπροσωπήσει την Αυστραλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2023, αφού το συγκρότημα επιλέχτηκε εσωτερικά από το Special Broadcasting Service (SBS), τον φορέα εκπομπής της Αυστραλίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.[34]
Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εσωτερική επιλογή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 14 Νοεμβρίου 2022, το Special Broadcasting Service (SBS) ανακοίνωσε ότι θα επέλεγε εσωτερικά την Αυστραλιανή συμμετοχή για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2023, πριν από την εκπομπή επιλογής Eurovision – Australia Decides που είχε διοργανώσει ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας από το 2019.[35]
Στις 20 Φεβρουαρίου 2023, το SBS ετοίμασε μια πρεμιέρα για την επίσημη κυκλοφορία του τραγουδιού και του μουσικού βίντεο την επόμενη μέρα, μαζί με την αποκάλυψη του καλλιτέχνη, η οποία αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι ήταν οι Voyager με το "Promise".[36]
Στη Eurovision
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τους κανόνες της Eurovision, όλες οι συμμετέχουσες χώρες, εκτός από τη διοργανώτρια χώρα και τις "Μεγάλες Πέντε", που αποτελούνται από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, έπρεπε να προκριθούν σε έναν από τους δύο ημιτελικούς για να διαγωνιστούν για τον τελικό, με τις 10 πρώτες χώρες από τους αντίστοιχους ημιτελικούς τους να προκρίνονται στον τελικό.[37] Πριν από την κλήρωση κατανομής των ημιτελικών, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) χώρισε τις διαγωνιζόμενες χώρες σε έξι διαφορετικά δοχεία με βάση τα μοτίβα ψηφοφορίας από προηγούμενους διαγωνισμούς, όπως καθορίστηκαν από τον συνεργάτη τηλεψηφοφορίας του διαγωνισμού Digame, με στόχο τη μείωση της πιθανότητας ψηφοφορίας από γειτονικές χώρες, ενώ παράλληλα να αυξήσει το σασπένς κατά τη διαδικασία ψηφοφορίας.[38] Στις 31 Ιανουαρίου 2023, πραγματοποιήθηκε η κλήρωση κατανομής στο St George's Hall στο Λίβερπουλ που έβαλε κάθε έθνος σε έναν από τους δύο ημιτελικούς και καθόρισε σε ποιο μισό της παράστασης θα έπαιζε.[38] Εκεί, ανακοινώθηκε ότι η Αυστραλία θα εμφανιζόταν στο δεύτερο μισό του δεύτερου ημιτελικού του διαγωνισμού, που διεξήχθη στις 11 Μαΐου 2023.[39] Προκρίθηκε στον τελικό, όπου κατέλαβε την 9η θέση με 151 βαθμούς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «AusMetalGuide: Voyager». ausmetalguide. Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Voyager (News, biography, albums, line-up, tour dates) | Official Season of Mist band».
- ↑ 3,0 3,1 «Voyager will journey to Liverpool for Australia». Eurovision.tv. EBU. 21 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «VOYAGER Element V». Discogs.
- ↑ «Tower records catalogue». Tower Records. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «Experience catalogue». The Peco Records. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «ProgPower Europe review» (PDF). ProgPower Europe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «ProgPower Europe review». John Tucker. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «DVS announces closure». DVS records. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ 10,0 10,1 «Voyager sign to Dockyard 1 and hit East Coast». Faster Louder. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Imperiumi - Voyager universe». Imperiumi. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «The dwarf Voyager review». The dwarf. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «2010 MusicOz Finalists». MusicOz. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «ProgPower UK Cancelled». Metal Underground. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Voyager I am the ReVolution». Terrorverlag. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Voyager I am the ReVolution». Music Reviews. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Voyager I am the ReVolution». Vampster. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Voyager I am the ReVolution». Stormbringer Austria. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «Voyager I am the ReVolution». Metalfan Romania. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.
- ↑ «2009 WAM SOTY». Seen and Heard. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «2010 MusicOz Finalists». MusicOz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «WAMI 2010 nominations». West Australian Music Industry Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ «ALESTORM/VOYAGER in Adelaide». Faster Louder. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 24,0 24,1 24,2 «Australia's VOYAGER Signs With SENSORY RECORDS». Roadrunner Records Blabbermouth. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011.
- ↑ «Children of Bodom touring nationally with Voyager». Metal Obsession. 9 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011.
- ↑ «Voyager to Tour UK in September • TotalRock». 24 Ιουλίου 2019.
- ↑ «VOYAGER's "Runaway" Gets Shortlisted for "Eurovision - Australia Decides"». 11 Φεβρουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Munropublished, Scott (10 Φεβρουαρίου 2020). «Voyager just miss out on representing Australia at Eurovision 2020». louder (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Oztix | News | This is How Close Aussie Band Voyager Came to Competing in Eurovision».
- ↑ «Australia: Final Four Artists Announced, New Twist Means #YOU Could Compete at This Year's 'Australia Decides'». 14 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Singles Chart (Independent Labels) 7 March 2022». Australian Independent Record Labels Association. 7 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Mayones on Antipodes with Voyager». Mayones Poland. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011.
- ↑ Adams, Oliver (21 Φεβρουαρίου 2023). «Voyager will sing "Promise" for Australia at Eurovision 2023». Wiwibloggs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Voyager will journey to Liverpool for Australia». Eurovision Song Contest (στα Αγγλικά). 21 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Diaz, Sebastian (14 Νοεμβρίου 2023). «Australia Decides no more: SBS opts for an internal selection in 2023». Wiwibloggs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Grace, Emily (21 Φεβρουαρίου 2023). «Tonight: 🇦🇺 Australia Reveals Eurovision Entry & 🇸🇲 Una Voce per San Marino Semi-Final Two». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Rules–Eurovision Song Contest». European Broadcasting Union (EBU). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2022.
- ↑ 38,0 38,1 «Semi-Final Allocation Draw: Pots, Palaces and Participants». European Broadcasting Union (EBU). 18 Ιανουαρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2022.
- ↑ «Eurovision 2023: Allocation Draw results». Eurovision.tv. EBU. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Official Voyager page Αρχειοθετήθηκε 2012-03-02 στο Wayback Machine.
 Συμμετοχή της Αυστραλίας στη Eurovision | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||