Lockheed P-3 Orion
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Lockheed P-3 Orion | ||
|---|---|---|
 P-3 Orion | ||
| Περιγραφή | ||
| Αποστολή | Αεροσκάφος Ναυτικής Συνεργασίας | |
| Πλήρωμα | 11 | |
| Κατασκευαστής | Lockheed | |
| Διαστάσεις | ||
| Μήκος | 116 ft 10 in | 35.6 m |
| Εκπέτασμα | 99 ft 8 in | 30.4 m |
| Ύψος | 33 ft 8.5 in | 10.3 m |
| Επιφάνεια πτέρυγας | 1300 ft² | 120,8m² |
| Βάρος | ||
| Άδειο | 61,500 lb | 27,900 kg |
| Μέγιστο απογείωσης | 139,760 lb | 63,400 kg |
| Πηγή ισχύος | ||
| Κινητήρες | 4× Allison T56-A-14 turboprop | |
| Ισχύς | 4,600 shp | 3,700 kW (Έκαστος) |
| Επιδόσεις | ||
| Μέγιστη ταχύτητα | 466 mph | 745 km/h |
| Αυτονομία | >5,600 μίλια | 9,000 km |
| Μέγιστο ύψος | 28,300 ft | 8,600 m |
| Βαθμός ανόδου | 3,140 ft/min | 16 m/s |
| Οπλικό φορτίο | ||
| Βόμβες | Μέχρι 20,000 lb (9,000 kg) | |
| Πύραυλοι |
AGM-84 Harpoon, AGM-65 Maverick, AGM-84E SLAM | |
| Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος | Τορπίλες MK-46 και MK-50, νάρκες, βόμβες βυθού | |
Το Lockheed P-3 Orion είναι αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) που χρησιμοποιείται από πολλές αεροπορίες σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε ρόλους ναυτικής περιπολίας (maritime patrol), αναγνώρισης (reconnaissance) και ανθυποβρυχιακού πολέμου (anti-submarine warfare).
Σχεδίαση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το P-3 Orion (αρχική ονομασία P3V), βασίζεται στο Lockheed L-188 Electra, το οποίο είχε περιορισμένη επιτυχία σαν turboprop επιβατηγό αεροσκάφος, έχοντας να αντιμετωπίσει τον συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνισμό των αεροσκαφών τζετ. Εισήλθε σε υπηρεσία ως αντικαταστάτης του μεταπολεμικού P-2 Neptune. Οι τέσσερις κινητήρες turboprop του Orion του δίνουν ταχύτητα συγκρίσιμη με αυτή των γρήγορων ελικοφόρων μαχητικών ή ακόμα και κάποιων τουρμποφάν τζετ, όπως του A-10. Τα περισσότερα παρόμοια περιπολικά αεροσκάφη υιοθέτησαν τη σχεδίαση του Orion, συμπεριλαμβανομένου και του αντίστοιχου Σοβιετικού. Ανταγωνιστές του P-3 είναι το Βρετανικό Nimrod, το οποίο βασίζεται στο επιβατηγό Comet, καθώς και το Γαλλικό Breguet Atlantique. Η εμπειρία που αποκομίστηκε από το P-3 βοήθησε στη εξέλιξη του S-3 Viking, ανθυποβρυχιακού αεροσκάφους που επιχειρεί συνήθως από αεροπλανοφόρα.
Το P-3 έχει ένα εσωτερικό χώρο βομβών στο μπροστινό μέρος της ατράκτου, καθώς και πυλώνες στις πτέρυγες που μπορούν να μεταφέρουν πυραύλους όπως ο AGM-84 Harpoon. Η χαρακτηριστική μακριά απόληξη της ουράς περιέχει τον Ανιχνευτή Μαγνητικών Ανωμαλιών (Magnetic Anomaly Detector – MAD). Ηχοσημαντήρες μπορούν να ριφθούν είτε από εξωτερικά αναρτημένους φορείς είτε από το εσωτερικό της ατράκτου.
Η πρώτη έκδοση παραγωγής, με τον κωδικό P3V-1, πέταξε για πρώτη φορά στις 15 Απριλίου 1961, όμως μέχρι τις πρώτες παραγγελίες το 1962 μετονομάστηκε σε P-3. Οι χρωματικές παραλλαγές επίσης άλλαξαν από το μεταπολεμικό μπλε σε άσπρο και γκρι τη δεκαετία του 1960 και χαμηλής ορατότητας γκρι τη δεκαετία του 1980.
Με τα χρόνια εξελίχθηκαν πολλές παραλλαγές του αεροσκάφους. Η τεχνολογία του P-3 είναι παρόμοια με αυτή του μεγαλύτερου, πιο αργού και πολύ επιτυχημένου μεταγωγικού C-130 Hercules. Παρόμοιες εκδόσεις εξελίχθηκαν για παρακολούθηση ανεμοστρόβιλων και εναέρια παρακολούθηση χρησιμοποιώντας το ιπτάμενο ραντάρ του E-2 Hawkeye. Παρότι οι επιδόσεις του ήταν καλύτερες, το P-3 δεν μετατράπηκε σε πλατφόρμα επίθεσης ακριβείας στόχων εδάφους ή αεροσκάφος εναέριου εφοδιασμού, ούτε επιχείρησε προσγείωση σε αεροπλανοφόρο όπως το C-130. Το P-3 Orion χρησιμοποιήθηκε όμως από τη NASA ως υποτροχιακή ερευνητική πλατφόρμα γεω-επιστημών. Γνωστό με την ονομασία NASA 426 το αεροσκάφος επιχειρεί από τις αεροπορικές εγκαταστάσεις Wallops του Goddard Space Flight Center's.
Σε πολλές αποστολές ο ένας κινητήρας συχνά σβήνει (συνήθως ο κινητήρας νούμερο ένα, ο αριστερός εξωτερικός κινητήρας) για να παραταθεί ο χρόνος παραμονής στο θέατρο επιχειρήσεων (και η ακτίνα δράσης σε χαμηλό ύψος) εξοικονομώντας καύσιμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι σβηστοί και οι δύο εξωτερικοί κινητήρες, πάντα σε συνάρτηση με το βάρος του αεροσκάφους, τον καιρό και την ποσότητα καυσίμου. Κάποιες περιπολίες μπορεί να διαρκέσουν και 10 ώρες, και χρησιμοποιούνται περισσότεροι πιλότοι και πλήρωμα. Το ρεκόρ για την μακρύτερη πτήση από αεροσκάφος P-3 είναι 21,5 ώρες, που το κατέχει η 5η μοίρα της Αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας από το 1972.
Το P-3 πρόκειται να αντικατασταθεί μεταξύ του 2010 – 2013 από το P-8 Poseidon, το οποίο βασίζεται στο επιβατηγό Boeing 737, έχοντας συμπληρώσει τουλάχιστον 50 χρόνια υπηρεσίας.
Κατανομή μελών πληρώματος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δέκα με δώδεκα μέλη πλήρωμα (σε Αμερικάνικη υπηρεσία).
- Κυβερνήτης του αεροσκάφους (Aircraft Commander or Patrol Plane Commander - PPC)
- Συγκυβερνήτης (Co-pilot - 2nd P )
- Τρίτος Πιλότος (Third-pilot - 3rd P)
- Ιπτάμενος μηχανικός (Flight Engineer - FE)
- Δεύτερος ιπτάμενος μηχανικός (Second Flight Engineer - 2nd FE)
- Τακτικός συντονιστής (Tactical Coordinator - TACCO)
- Πλοηγός / Ασυρματιστής (Navigator/Communicator - NAV/COM)
- Πρώτος χειριστής ακουστικών αισθητήρων (Acoustic Sensor operator 1 - Sensor 1)
- Δεύτερος χειριστής ακουστικών αισθητήρων (Acoustic Sensor operator 2 - Sensor 2)
- Χειριστής Ραντάρ / Ανιχνευτή Μαγνητικών Ανωμαλιών (Radar/MAD operator - Sensor 3)
- Ιπτάμενος τεχνικός συστημάτων (In-flight Technician - IFT)
Χρήστες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Χρήστες | Τύπος |
|---|---|
 Αργεντινή
|
6 P-3B |
 Αυστραλία
|
19 AP-3C |
 Βραζιλία
|
8 P-3A(BR) από το 2008 |
 Καναδάς
|
18 CP-140, 3 CP-140A |
 Χιλή
|
4 P-3A |
 Γερμανία
|
8 P-3C |
 Ελλάδα
|
6 P-3B |
 Ιράν
|
5 P-3F |
 Ιαπωνία
|
101 P-3C, 5 EP-3, 1 UP-3C, 3 UP-3D |
 Νότια Κορέα
|
8 P-3C, 8 P-3CK |
 Νέα Ζηλανδία
|
6 P-3K |
 Νορβηγία
|
4 P-3C, 2 P-3N |
 Πακιστάν
|
10 P-3C & 3 P-3 AEW |
 Πορτογαλία
|
5 P-3C |
 Ισπανία
|
2 P-3A, 5 P-3B |
 Ταϊλάνδη
|
2 P-3T, 1 VP-3T |
 ΗΠΑ
|
Εκδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- P-3A: Η πρώτη έκδοση παραγωγής.Κατασκευάστηκαν 157.
- P-3A (CS): Τέσσερα αεροσκάφη με καλύτερο ραντάρ, για την Αμερικάνικη τελωνιακή υπηρεσία (United States Customs Service).
- EP-3A: Επτά αεροσκάφη τροποποίημένα για δοκιμές ηλεκτρονικής αναγνώρισης.
- NP-3A: Τρία αεροσκάφη τροποποιημένα για το Αμερικανικό Εργαστήριο Ναυτικών Ερευνών (U.S. Naval Research Laboratory).
- RP-3A: Δύο αεροσκάφη τροποποιημένα για επιστημονική χρήση από την Μοίρα Ωκεανογραφικής εξέλιξης (Oceanographic Development Squadron).
- TP-3A: 12 αεροσκάφη τροποποιημένα για εκπαιδευτική χρήση, δίχως ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό.
- UP-3A: 38 αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν ως μεταγωγικά, ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό.
- VP-3A: Τρία WP-3A και δύο P-3A τροποποιημένα για μεταφορές προσωπικού και VIP.
- WP-3A: Τέσσερα αεροσκάφη τροποποιημένα για μετεωρολογική αναγνώριση.
- P-3B : Η δεύτερη κύρια έκδοση παραγωγής.
- EP-3B : Δύο P-3A τροποποιημένα σε αεροσκάφη ηλεκτρονικών υποκλοπών (ELINT) κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.
- NP-3B : Ένα P-3B τροποποιημένο ως πλατφόρμα δοκιμών το Αμερικανικό Εργαστήριο Ναυτικών Ερευνών (U.S. Naval Research Laboratory).
- P-3BR : Τροποποιημένα P-3A για την πολεμική αεροπορία της Βραζιλίας.
- P-3C : Η τρίτη κύρια έκδοση παραγωγής.
- P-3C Update I : Με νέα και εκσυγχρονισμένα συστήματα, κατασκευάστηκαν 31.
- P-3C Update II : Με σύστημα ανίχνευσης υπέρυθρων, εντοπισμού ηχοσημαντήρων και ικανότητα μεταφοράς πυραύλων κατά στόχων επιφανείας Harpoon, κατασκευάστηκαν 44.
- P-3C Update II.5 : 24 αεροσκάφη με πιο αξιόπιστα συστηματα ναυτιλίας και επικοινωνιών.
- P-3C Update III : 50 αεροσκάφη με νέους ακουστικούς αισθητήρες, δέκτη ηχοσημαντήρων και εξεληγμένη βοηθητική μονάδα παροχής ενέργειας.
- P-3C Update IV: Αναβάθμιση των Αμερικανικών και Νορβηγικών αεροσκαφών.
- EP-3 : Αεροσκάφη ηλεκτρονικών υποκλοπων (ELINT) για το Ιαπωνικό Ναυτικό.
- NP-3C : Ένα P-3C τροποποιημένο ως πλατφόρμα δοκιμών το Αμερικανικό Εργαστήριο Ναυτικών Ερευνών (U.S. Naval Research Laboratory).
- RP-3C : Ένα P-3C τροποποιημένο να αντικαταστήσει το RP-3A.
- OP-3C : 10 P-3C τροποποιημένα σε αναγνωριστικά αεροσκάφη για το Ιαπωνικό Ναυτικό.
- UP-3C : Αεροσκάφη δοκιμών συστημάτων για το Ιαπωνικό Ναυτικό.
- UP-3D : Αεροσκάφη εκπαίδευσης ηλεκτρονικών υποκλοπών (ELINT) για το Ιαπωνικό Ναυτικό.
- RP-3D : Ένα P-3C τροποποιημένο για ατμοσφαιρική έρευνα.
- WP-3D: Δύο P-3C τροποποιημένα για μετεωρολογική έρευνα για την Εθνική Ωκεανογραφική και Ατμοσφαιρική Υπηρεσία (National Oceanic and Atmospheric Administration - NOAA), συμπεριλαμβανομένων και των κυνηγών ανεμοστρόβιλων (Hurricane Hunters).
- EP-3E Aries : 10 P-3A και 2 EP-3B τροποποιημένα σε Αεροσκάφη ηλεκτρονικών υποκλοπων (ELINT).
- EP-3E Aries II : 12 P-3C τροποποιημένα σε Αεροσκάφη ηλεκτρονικών υποκλοπων (ELINT).
- NP-3E : Διάφορα αεροσκάφη - πλατφόρμες δοκιμών.
- P-3F : Έξι P-3C για την Αυτοκρατορική Ιρανική Αεροπορία.
- P-3G : Η πρωτότυπη ονομασία του Lockheed P-7.
- P-3H : Προτεινόμενη αναβάθμιση για το P-3C.
- EP-3J : Δύο αεροσκάφη P-3A τροποποιημένα για Υποστήριξη Ηλεκτρονικού Πολέμου Στόλου (Fleet Electronic Warfare Support Groupfor - FEWSG).
- P-3K : Πέντε αναβαθμισμένα αεροσκάφη P-3B για τη Νέα Ζηλανδία.
- P-3N : Δύο P-3B τροποποιημένα για την Νορβηγική Ακτοφυλακή.
- P-3P : Έξι αεροσκάφη P-3B της Αυστραλιανής αεροπορίας, τα οποία αναβαθμίστηκαν για την Πορτογαλική αεροπορία.
- P-3T : Δύο P-3A τροποποιημένα για το Ταϊλανδικό Ναυτικό.
- VP-3T : Ένα P-3A τροποποιημένο για το Ταϊλανδικό Ναυτικό σε ρόλο VIP και επιτήρησης.
- P-3W : Ονομασία που χρησιμοποιήθηκε από την Αυστραλιανή αεροπορία για να ξεχωρίσουν τα πρώτα 10 P-3C που αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο P-3C Update 2 (1978-79) από τα επόμενα 10 αεροσκάφη, που αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο Update 2.5 (1982-83).
- AP-3C : Όλα τα αεροσκάφη P-3C/W της Αυστραλιανής αεροπορίας, τα οποία αναβαθμίστηκαν με νέα συστήματα από την L-3 Communications.
- TAP-3: 3 τροποποιημένα P-3B για εκπαιδευτική χρήση από την Αυστραλιανή αεροπορία, δίχως ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό και με επιπλέον θέσεις επιβατών.
- P-3CK: Ονομασία των οκτώ P-3B της Νότιας Κορέας τα οποία αναβαθμίστηκαν από τις Korea Aerospace Industries και L-3 Communications.
- P-3AEW&C : Οκτώ P-3B που μετατράπηκαν σε ιπτάμενα ραντάρ (Airborne Early Warning and Control - AEW&C) για την Αμερικάνικη τελωνιακή υπηρεσία (US Customs Service) και Συνοριοφυλακή (Border Protection).
- CP-140 Aurora : Αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας μακράς ακτίνας δράσης και ανθυποβρυχιακού πολέμου των Καναδικών Ενόπλων Δυνάμεων. Βασίζονται στο P-3 Orion, όμως φέρουν τα πιο προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα του S-3 Viking.
- CP-140A Arcturus : Τρία CP-140 Aurora τροποποιημένα για παράκτια περιπολία.
- Orion 21 : Προτεινόμενη νέα και εξελιγμένη έκδοση για αντικατάσταση του P-3 Orion, η οποία δεν προχώρησε υπέρ του Boeing P-8.
Το P-3 Orion σε Ελληνική υπηρεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό προκειμένου να αντιμετωπίσει τις μειωμένες επιχειρησιακές δυνατότητες των υπέργηρων αεροσκαφών HU -16B Albatross αποφάσισε την αντικατάσταση τους με αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας Lockheed P -3B Orion. Το 1994 η Ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με τις ΗΠΑ για τη προμήθεια έξι P -3B TACNAVMOD για επιχειρησιακή χρησιμοποίηση, τεσσάρων P -3A για υποστήριξη με ανταλλακτικά και ένα πακέτο εκπαιδεύσεως. Η εκπαίδευση άρχισε τον Ιανουάριο του 1996 και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1997. Το πρώτο αεροσκάφος έφθασε στην Ελλάδα το Μάιο του 1996 ενώ η παραλαβή τελικά ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1997 με την άφιξη στην Ελλάδα και του έκτου αεροσκάφους. Και τα έξι αεροσκάφη ανήκουν επιχειρησιακά στην 353 Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας (353 ΜΝΑΣ) που εδρεύει στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του P-3
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόμοια αεροσκάφη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- EADS CASA C-295
- Avro Shackleton
- Boeing P-8 Poseidon
- Breguet Atlantique
- Canadair CP-107 Argus
- EADS CASA C-295 MPA
- Hawker-Siddeley Nimrod
- Ilyushin Il-38
- Shin Meiwa PS-1
- Kawasaki P-1
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- P-3 Orion Research Group (Αγγλικά)
- Navy.mil - P-3C ORION LONG RANGE ASW AIRCRAFT Fact File Αρχειοθετήθηκε 2011-03-16 στο Wayback Machine.
- Το P-3 Orion στο naval-technology.com (Αγγλικά)
- Το P-3 Orion στο Global Security (Αγγλικά)
