Μπρούνο Τάουτ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: ξένα ονόματα, εσωτερικοί σύνδεσμοι, μορφή Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Μπρούνο Τάουτ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Bruno Taut (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 4 Μαΐου 1880[1][2][3] Κούνιχσμπεργκ[4] |
| Θάνατος | 24 Δεκεμβρίου 1938[1][5][2] Κωνσταντινούπολη[6] |
| Τόπος ταφής | στρατιωτικό νεκροταφείο του Εντιρνέ Καπού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανικό Ράιχ Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[7] Γερμανικά[7][8] |
| Σπουδές | Kneiphof Gymnasium (έως 1897) Baugewerkschule, Königsberg |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[9] πολεοδόμος[10][9] καθηγητής[9] |
| Εργοδότης | Πολυτεχνείο του Βερολίνου |
| Αξιοσημείωτο έργο | Glass Pavilion |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Max Taut[11] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπρούνο Τάουτ (Bruno Julius Florian Taut), ήταν αρχιτέκτων και θεωρητικός της αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ού αιώνα. Θεωρείται κυρίαρχος εκπρόσωπος του κινήματος του εξπρεσιονισμού στην αρχιτεκτονική.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τάουτ γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1880 στην Καινιξβέργη στη Γερμανία. Αποφοίτησε το 1902 από τη Baugewerbeschule της Καινιξβέργης και στη συνέχεια εργάστηκε στο Βερολίνο κοντά στον αρχιτέκτονα Μπρούνο Μέρινγκ (Bruno Mehring) και στη Στουτγκάρδη στο γραφείο του καθηγητή Τέοντορ Φίσερ (Theodor Fischer). Το 1906 πραγματοποίησε το πρώτο του αρχιτεκτονικό έργο, την ανακαίνιση μιας εκκλησίας στο χωριό Ουντερρίξινγκεν (Unterriexingen). Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Χέντβιχ Φόλγκααστ (Hedwig Wollgast) με την οποία αργότερα απέκτησε δύο παιδιά. Επέστρεψε στο Βερολίνο το 1908 για να πάρει μαθήματα ιστορίας της Τέχνης και αστικού σχεδιασμού στην Technische Hochschule του Σαρλότενμπουργκ.
To 1909 ιδρύει με τον Φραντς Χόφμαν (Franz Hoffmann) και τον αδελφό του Μαξ Τάουτ το αρχιτεκτονικό γραφείο Hoffmann & Taut με το οποίο ανέλαβαν και υλοποίησαν πολλά έργα στο Βερολίνο αλλά και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας. Το 1918 οργανώνει με τον Άντολφ Μπένε (Adolf Behne) το "Arbeitsrat für Kunst" (Εργατικό Συμβούλιο για την Τέχνη) μέσω του οποίου φιλοδοξούν να μεταφέρουν στην τέχνη τα ιδεώδη της επανάστασης του Νοεμβρίου του 1918 στη Γερμανία, δηλαδή να δημιουργήσουν καθολικά έργα τέχνης με την ενεργητική συμμετοχή του λαού, υπό την προστασία μιας μεγαλειώδους αρχιτεκτονικής. Παράλληλα το 1919 ξεκινά μια κρυφή αλληλογραφία, την επονομαζόμενη "Γυάλινη Αλυσίδα" ή "Ουτοπική Αλληλογραφία" στην οποία συμμετέχουν αρχιτέκτονες όπως ο Βάλτερ Γκρόπιους και ο Χανς Μπέρναρντ Σάρουν. Αποσπάσματα αυτής της αλληλογραφίας δημοσιεύει στο περιοδικό "Frühlicht", που εκδίδει ο ίδιος στο διάστημα 1920-22. Από το 1930 και μετά ο Τάουτ είναι ομότιμος καθηγητής στην Technische Hochschule του Βερολίνου. Το 1932 ταξιδεύει στη Σοβιετική Ένωση όπου ιδρύει για το Δημοτικό Συμβούλιο της Μόσχας ένα γραφείο για νέες κατασκευές. Επιστρέφει το 1933 αλλά φεύγει αμέσως καθώς έχει θεωρηθεί από τους ναζί "καλλιτεχνικός μπολσεβικιστής" και καταφεύγει μέσω Ελβετίας στη Ιαπωνία ως το 1936. Τότε μεταναστεύει στην Τουρκία και εκεί εργάζεται ως καθηγητής στη σχολή Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης και ως προϊστάμενος στο τμήμα κατασκευών του Υπουργείου Παιδείας μέχρι το θάνατο του στις 24 Δεκεμβρίου του 1938 στην Κωνσταντινούπολη.
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το έργο του Μπρούνο Τάουτ είναι τόσο θεωρητικό όσο και πρακτικό.
Από τα γνωστότερα θεωρητικά έργα του είναι το "Alpine Architektur" (αρχιτεκτονική των Άλπεων) και "Auflösung der Städte"(διάλυση των πόλεων), δύο βιβλία που πραγματεύονται το θέμα της συγχώνευσης της Αρχιτεκτονικής με τη Φύση. Το πρώτο είναι μία σειρά από σκίτσα γυάλινων ναών πάνω στις Άλπεις, προερχόμενα από τη φαντασία του αρχιτέκτονα. Το δεύτερο παρουσιάζει απόψεις του αρχιτέκτονα σχετικά με την διοχέτευση του αστικού πληθυσμού στην εξοχή, σε μία προσπάθεια επανασύνδεσης με τη φύση, τη χειρωνακτική εργασία και την καλλιέργεια της γης. Προτείνονται μάλιστα μοντέλα οργάνωσης της ζωής σε κοινότητες που θα ελέγχονται όμως από τις παραδοσιακές μορφές εξουσίας και την μορφωμένη ελίτ. Οι απόψεις αυτές του Τάουτ εν μέρει απηχούν ιδεώδη του αναρχικού σοσιαλισμού και έχουν προκαλέσει τον χαρακτηρισμό του από ορισμένους μελετητές ως ακτιβιστή αρχιτέκτονα (*βλ. βιβλιογραφία).
Άλλα συγγραφικά έργα του είναι: "Die Stadtkrone" 1917, "Die neue Wohnung. Die Frau als Schöpferin" 1923, "Architekturlehre", "Das japanische Haus und sein Leben" 1937 κ.α.
Το έργο που χάρισε στον Μπρούνο Τάουτ διεθνή αναγνώριση ήταν το γυάλινο περίπτερο στην έκθεση της Werkbund στην Κολωνία το 1914. Αποτελείτο από μια πολύπλευρη βάση από υαλότουβλα, πάνω στην οποία εδραζόταν ένας γυάλινος χρωματιστός θόλος σε σχήμα που θυμίζει ανανά, αποτελούμενος από πολλά ρομβοειδή πρίσματα. Στο εσωτερικό υπήρχε ένας καταρράκτης νερού και ένα καλειδοσκόπιο που παιχνίδιζε με το φως. Μέσα από το γυάλινο περίπτερο ο Taut έκτισε μια θεωρία σχετικά με το γυαλί και τις ευεργετικές του επιδράσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου και την κοινωνία. Υπήρχαν μάλιστα επιγραφές πάνω στο έργο που ανέφεραν ρητά όπως "το χρωματιστό γυαλί καταστρέφει το μίσος" κ.λπ.
Στο υπόλοιπο έργο του συγκαταλέγεται μεγάλος αριθμός κατοικιών, οι πιο γνωστές και επιτυχημένες από τις οποίες είναι η Waldsiedlung (κατοικίες στο δάσος) στο Τσέλεντορφ (Zehlendorf) και η Hufeisensiedlung στο Μπριτς (Britz). Αέρας, ήλιος και πράσινο είναι τα στοιχεία που υπάρχουν σε αφθονία στα σχέδια του Τάουτ. Όμοια και στο Gartensiedlungen (συγκρότημα κατοικιών σε κήπο), κάθε κατοικία είχε νοτιοδυτικό προσανατολισμό και επιδιωκόταν μέγιστος φωτισμός και αερισμός. Στα σχέδια των συγκεκριμένων κατοικιών ο Τάουτ εισήγαγε νέες κατασκευαστικές μεθόδους που αποτέλεσαν τη γέννηση του Neues Bauen.
Το 1921 ανέλαβε τα σχέδια ενός οικισμού στην πόλη Μαγδεβούργο και παράλληλα πρότεινε χρωματισμούς για τις προσόψεις των υπαρχόντων κτιρίων, από τους οποίους υλοποιήθηκαν οι 80 και σε αυτούς οφείλεται ο χαρακτηρισμός της πόλης ως "η πολύχρωμη πόλη Μαγδεβούργο". Οι παρεμβάσεις αυτές δεν έτυχαν καλής υποδοχής από τους κατοίκους τότε, ωστόσο διατηρούνται ως σήμερα.
Τέλος, ελλείψει άλλων εργασιών δούλεψε και ως σκηνογράφος το 1921 για το δράμα του Σίλερ "Die Jugendfrau von Orleans" στο Berliner Deutsche Theater.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Iain Boyd Whyte*, "Bruno Taut and the Architecture of Activism"
- Ulrich Conrads, "Programme und Manifeste zur Architektur des 20. Jahrhunderts (Bauwelt Fundamente)"
- Kurt Junghanns, "Bruno Taut, 1880-1938: Architektur und socialer Gedanke"
- Kenneth Frampton, "Μοντέρνα Αρχιτεκτονική, Ιστορία και Κριτική"
- Bruno Taut, "Eine Folge für die Verwirklichung des neuen Baugedankens"
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12130770b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Bruno Taut». (Ολλανδικά) RKDartists. 211847.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 7,0 7,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12130770b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 167557219.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /96805. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 15 Δεκεμβρίου 2016. 500029660. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 15 Δεκεμβρίου 2016. 500029660. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.