Ενλίλ
| Ενλίλ | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Νινχουρσάγκ Νινλίλ Ερεσκιγκάλ Damgalnuna |
| Τέκνα | Νινούρτα Σιν Αντάντ Pabilsaĝ Νεργκάλ Nusku Ναμτάρ |
| Γονείς | Άνου |
| Αδέλφια | Ένκι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ενλίλ, στους αρχαίους σουμεριακούς και βαβυλωνιακούς μύθους, είναι ο θεός των ανέμων και των καταιγίδων. Ο Ενλίλ είναι ο επιφανέστερος του πάνθεου των λαών της Μεσοποταμίας και μερικές φορές αναφέρεται ως Κουρ-Γκαλ, που σημαίνει μεγάλο βουνό. Γεννήθηκε από την ένωση του ουρανού και της γης, του Άνου και της Κι. Έτσι τους χώρισε μεταξύ τους κι απέκτησε το δικό του κομμάτι, τη γη.[1][2]
Σύζυγός του είναι η Νινλίλ, με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, τον Νάννα, τον Νεργκάλ, τον Νινούρτα (ή Νινγκίρσου), την Νισάμπα και άλλα. Ο Ενλίλ έχει στην κατοχή του τις Πινακίδες του Πεπρωμένου, έχοντας έτσι εξουσία σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάποιες φορές είναι στοργικός προς την ανθρωπότητα, αλλά μπορεί να γίνει μοχθηρός και να τιμωρήσει τους ανθρώπους, όπως τότε που έστειλε το μεγάλο κατακλυσμό που αφάνισε όλους τους ανθρώπους από προσώπου γης, εκτός από τον Ουτναπιστίμ.[2][3][4]
Ο Ενλίλ απεικονίζεται να φοράει ένα στέμμα με κέρατα, σύμβολο της εξουσίας του, ενώ ο πιο μεγαλοπρεπής ναός του βρισκόταν στην πόλη Νιππούρ, της οποίας ήταν και προστάτης θεός.[2][1]
Το κυριότερο ιερό του είναι το Ι-κούρ (E-kur) στην πόλη Νιππούρ. Υπήρχαν όμως και άλλοι σημαντικοί ναοί στους οποίους λατρευόταν, όπως στην Ασσούρ, στην Βαβυλώνα και στην Ούρουκ. Το Κουρ-Γκαλ, που ήταν ένα από τα επίθετα που τον συνόδευαν, του προσδίδει ιδιότητες θεού του καιρού τις οποίες είχε και ο πατέρας του, Άνου, για αυτό τον ονομάζουν και θεό της καταιγίδας.[2]
Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Ανζού, που ήταν μία τερατόμορφη φτερωτή θεότητα με σώμα αετού και κεφαλή λιονταριού, ξεγέλασε τον Ενλίλ και του έκλεψε τις Πινακίδες του Πεπρωμένου. Ο γιος του Ενλίλ, ο Νινουρτά, ήταν αυτός που κυνήγησε τον Ανζού για να πάρει πίσω τις κλεμμένες πινακίδες.[4][2]
Επίσης, οι Μεσοποτάμιοι πίστευαν πως ο Ενλίλ εφηύρε την αξίνα και το άροτρο για να τους βοηθήσει να καλλιεργήσουν ευκολότερα τη γη, χαρίζοντάς τους έτσι αφθονία αγροτικών αγαθών και ευημερία.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Black, Jeremy and Green, Anthony (1992). Gods, Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia An Illustrated Dictionary, The British Museum Press. ISBN 0-7141-1705-6
- Dalley, Stephanie (1989). Myths from Mesopotamia Creation, the Flood, Gilgamesh, and Others. Oxford University Press. ISBN 9780199538362
- Kramer, Samuel Noah (1944). Sumerian Mythology: A Study of Spiritual and Literary Achievement in the Third Millennium B.C. ISBN 9780812210477
- Leick, Gwendolyn (1991). A Dictionary of Ancient Near Eastern Mythology. Routledge. ISBN 9780415198110
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Enlil στο Wikimedia Commons
- Encyclopedia Mythica