Μετάβαση στο περιεχόμενο

Curtiss SB2C Helldiver

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
SB2C Helldiver
A-25 Shrike
SB2C Helldiver
SB2C Helldiver
Περιγραφή
Αποστολή Βομβαρδιστικό Αεροσκάφος Κάθετης Εφόρμησης
Πλήρωμα 2
Κατασκευαστής Curtiss
Διαστάσεις
Μήκος 11,2 m
Εκπέτασμα 15,2 m
Ύψος 4,5 m
Επιφάνεια πτέρυγας 39,2 m²
Βάρος
Άδειο 4.588 kg
Μέγιστο απογείωσης 7.600 kg
Πηγή ισχύος
Κινητήρες 1× Wright R-2600 Cyclone
Ισχύς 1.900 shp
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα 473 km/h
Αυτονομία 1.900 km
Μέγιστο ύψος 7.600 m
Οπλισμός
Πυροβόλα 2 πυροβόλα των 20 mm στις πτέρυγες
2 πυροβόλα των 0.30 in (7.62 mm) στο οπίσθιο κόκπιτ
Βόμβες 900 kg ή 1 τορπίλη Mark 13-2 (στο εσωτερικό διαμέρισμα οπλισμού)
μέχρι 225 kg (σε κάθε υποπτερυγικό σημείο ανάρτησης οπλισμού)
Δύο SBC2C-3 πάνω από το αεροπλάνοφόρο USS Hornet (CV-12)

Το Curtiss SB2C Helldiver ήταν Αμερικανικής κατασκευής βομβαρδιστικό αεροσκάφος κάθετης εφόρμησης για χρήση από τα αεροπλανοφόρα του Αμερικανικού Ναυτικού κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Αντικατέστησε το Douglas SBD Dauntless και παρόλο το μέγεθος του, το SB2C ήταν ταχύτερο από το SBD. Τα πληρώματά του το αποκαλούσαν Big-Tailed Beast (κτήνος με μεγάλη ουρά), Two-Cee (2-C) ή Son-of-a-Bitch 2nd Class (παραφράζοντας τα αρχικά του SB2C, αλλά και λόγω της φήμης του ως προβληματικού σχεδίου)[1].

Σχεδίαση και Εξέλιξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Helldiver αναπτύχθηκε να αντικαταστήσει το Douglas SBD Dauntless. Ήταν ένα αρκετά μεγαλύτερο αεροσκάφος, ικανό να επιχειρεί από τα νεότερα αεροπλανοφόρα της εποχής και να μεταφέρει σημαντικό εύρος οπλισμού, υιοθετώντας ένα εσωτερικό διαμέρισμα οπλισμού, το οποίο μείωνε την οπισθέλκουσα όταν μετέφερε βαρύ οπλικό φορτίο. Οι απαιτητικές προδιαγραφές που έθεσαν τόσο η Αεροπορία του Αμερικανικού Ναυτικού όσο και η Αεροπορία του Αμερικανικού Στρατού, επέβαλλαν στην κατασκευάστρια εταιρεία να ενσωματώσει χαρακτηριστικά αεροσκάφους πολλαπλών ρόλων στο σχέδιο[2].

Το πρωτότυπο μοντέλο XB2C-1 αρχικά υπέφερε από προβλήματα του κινητήρα R-2600 και της τρίφυλλης έλικας. Περαιτέρω ανησυχία προκαλούσαν η αστάθεια κατεύθυνσης και άσχημα χαρακτηριστικά απώλειας στήριξης. Το πρώτο πρωτότυπο πέταξε το Δεκέμβριο του 1940. Μετά την πτώση του πρωτότυπου όμως τον Φεβρουάριο του 1941 η Curtiss υποχρεώθηκε να το κατασκευάσει εκ νέου, ενσωματώνοντας αναθεωρήσεις στο σχέδιο. Το δεύτερο πρωτότυπο όμως καταστράφηκε το Δεκέμβριο του 1941, όταν κατά τη διάρκεια μίας εξόδου από βύθιση σημειώθηκε αστοχία της δεξιάς πτέρυγας και του αντίστοιχου ουραίου πτερυγίου.

Η παραγωγή μεγάλης κλίμακας είχε σχεδιαστεί να ξεκινήσει στις 29 Νοεμβρίου 1940, με ένα μεγάλο αριθμό τροποποιήσεων για τα μοντέλα παραγωγής. Το μέγεθος των πτερυγίων και του πηδαλίου διεύθυνσης μεγάλωσε, η ποσότητα του μεταφερόμενου καυσίμου αυξήθηκε, προστέθηκε η ικανότητα αυτοσφράγισης των δεξαμενών καυσίμου και ο σταθερός οπλισμός του διπλασιάστηκε με 4 πυροβόλα των 0.50 ιντσών στις πτέρυγες, έναντι δύο που έφεραν τα πρωτότυπα. Το SB2C-2 κατασκευάστηκε με μεγαλύτερες δεξαμενές καυσίμου, βελτιώνοντας σημαντικά την εμβέλειά του.

Το πρόγραμμα του Helldiver καθυστέρησε τόσο που το Grumman TBF Avenger εισήλθε σε υπηρεσία πρώτο, παρόλο που η εξέλιξη του ξεκίνησε 2 χρόνια μετά το Helldiver. Ο ρυθμός παραγωγή του Helldiver επιταχύνθηκε με ταυτόχρονη παραγωγή του στο Κολόμπο του Οχάιο και 2 καναδικά εργοστάσια, το Fairchild Aircraft Ltd. (Canada), στο οποίο κατασκευάστηκαν συνολικά 300 αεροσκάφη με κωδικούς XSBF-l, SBF-l, SBF-3 και SBF-4E, και το Canadian Car and Foundry όπου κατασκευάστηκαν 894 αεροσκάφη με κωδικούς SBW-l, SBW-3, SBW-4, SBW-4E και SBW-5. Συνολικά κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου κατασκευάστηκαν 7140 SB2C[3].

Επιχειρησιακή Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο μεγάλος αριθμός τροποποιήσεων και αλλαγών στη γραμμή παραγωγής εμπόδισαν το Curtiss Helldiver να χρησιμοποιηθεί σε μάχη μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 1943, οπότε η VB-17 μοίρα στο Αεροπλανοφόρο USS Bunker Hill επιτέθηκε στο, υπό Ιαπωνική κατοχή, λιμάνι του Ραμπαούλ, στη νήσο Νέα Βρετανία (New Britain), βόρεια της Παπούα Νέα Γουινέα. Ακόμα και μετά την είσοδο του σε υπηρεσία όμως το Helldiver εμφάνιζε δομικά προβλήματα σε σημείο που είχε απαγορευτεί στα πληρώματα να επιχειρούν βομβαρδισμούς κάθετης εφόρμησης. Στο SB2C-1 είχαν υιοθετηθεί αεροδυναμικά βοηθήματα τα οποία βοηθούσαν τον έλεγχο σε μικρές ταχύτητες. Παρόλα αυτά η αρχική άποψη των πληρωμάτων δεν ήταν θετική, κυρίως λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους και βάρους συγκριτικά με το SBD που αντικαθιστούσε[4]. Το Helldiver αντιμετώπιζε επίσης προβλήματα λόγω του αδύναμου κινητήρα του, της μικρότερης ακτίνας δράσης σε σχέση με το SBD, το αναξιόπιστο ηλεκτρικό σύστημά του και το γεγονός ότι πολλές φορές ήταν βιαστικά κατασκευασμένο.

Μη ναυτική Υπηρεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφος SBC2C

Η Αεροπορία του Αμερικανικού Στρατού παρήγγειλε 900 αεροσκάφη, κατασκευασμένα από το εργοστάσιο της Curtiss στο Σαιντ Λούις, με την ονομασία A-25A Shrike[5]. Τα πρώτα δέκα αεροσκάφη είχαν αναδιπλούμενες πτέρυγες, κάτι το οποίο δε υπήρχε στα επόμενα αεροσκάφη παραγωγής. Άλλες διαφορές, συγκριτικά με την έκδοση του Ναυτικού, αφορούσαν μεγαλύτερους τροχούς του κύριου συστήματος προσγείωσης, πνευματικό ουραίο τροχό, σκοπευτικά πυροβόλων, μεγαλύτερες εξαγωγές καυσαερίων και ασυρμάτους με προδιαγραφές του στρατού. Όμως στα τέλη του 1943 που το A-25 κατέστη υπηρεσιακό ο Αμερικανικός Στρατός δεν χρειαζόταν ένα βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης. Το αεροσκάφος προσφέρθηκε στη Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας, η οποία αφού παρέλαβε δέκα αεροσκάφη απέρριψε την προσφορά, αναγκάζοντας τον Αμερικανικό στρατό να μεταφέρει 410 αεροσκάφη στο σώμα των Πεζοναυτών. Τα A-25 των πεζοναυτών τροποποιήθηκαν στο επίπεδο SB2C-1, ενώ δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ σε μάχη, αλλά κυρίως σε εκπαιδευτικούς ρόλους. Ανάλογους ρόλους ανέλαβαν και τα υπόλοιπα A-25 του στρατού, καθώς και ρόλους ρυμούλκησης στόχων[5].

Ανάλογη απόπειρα προσφοράς του αεροσκάφους έγινε στη Βρετανική Αεροπορία. Συνολικά 26 αεροσκάφη (μέρος μίας παραγγελίας 450 αεροσκαφών) παραδόθηκαν στην Αεροπορία του Βασιλικού Ναυτικού, όπου και πήραν την ονομασία Helldiver I. Ύστερα από μία σειρά ανεπιτυχών δοκιμών κανένα από τα Βρετανικά Helldiver δεν χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά[6].

Μεταπολεμικά, πλεονάζοντα αεροσκάφη πουλήθηκαν στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ταϊλάνδη.

Το SB2C Helldiver σε Ελληνική Υπηρεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφος SBC2C της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε 42 βομβαρδιστικά Helldiver από τις ΗΠΑ την άνοιξη του 1949, τα οποία ενταχθηκαν στην 336 Μοίρα Βομβαρδισμού, και χρησιμοποιήθηκαν στην τελευταία μεγάλη μάχη του Εμφυλίου (Γράμμος - Πυρσός Γ' - Αύγουστος 1949). Άρχισαν να αποσύρονται το 1953 ενώ κάποια υπηρέτησαν ως φωτογραφικά μέχρι το 1957.

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυστραλία
Γαλλία
Ελλάδα
Ιταλία
Πορτογαλία Πορτογαλία
Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη
Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο
Ηνωμένες Πολιτείες

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συγκρίσιμα Αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Shettle 2001, p. 29.
  2. ↑ Winchester 2004, p. 63.
  3. ↑ Taylor 1969, p. 480.
  4. ↑ Winchester 2004, p. 62.
  5. ↑ 5,0 5,1 Stern 1982, p. 15.
  6. ↑ Winchester 2004, p. 62-63.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Andrews, Harald. The Curtiss SB2C-1 Helldiver, Aircraft in Profile 124. Windsor, Berkshire: Profile publications Ltd., 1967, reprinted 1971 and 1982. No ISBN.
  • Bowers, Peter M. Curtiss Aircraft 1907-1947. London, UK: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
  • Drendel, Lou. U.S. Navy Carrier Bombers of World War II. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications, Inc., 1987. ISBN 0-89747-195-4.
  • Forsyth, John F. Helldivers, US Navy Dive-Bombers at War.Osceola, WI: Motorbooks International, 1991. ISBN 0-87938-493-X.
  • Kinzey, Bert. SB2C Helldiver in Detail & Scale, D&S Vol.52. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1997. ISBN 1-888974-04-4.
  • Shettle, M.L. Jr. United States Marine Corps Air Stations of World War II. Bowersville, Georgia: Schaertel Publishing Co., 2001. ISBN 0-9643388-2-3.
  • Smith, Peter C. SB2C Helldiver. Ramsbury, Marlborough, Wiltshire: The Crowood Press Ltd., 1998. ISBN 1-86126-710-X.
  • Stern, Robert. SB2C Helldiver in action, Aircraft Number 54. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1982. ISBN 0-89747-128-8.
  • Taylor, John W. R. "Curtiss SB2C/A-25 Helldiver." Combat Aircraft of the World from 1909 to the present. New York: G.P. Putnam's Sons, 1969. ISBN 0-425-03633-2.
  • Tillman, Barrett. Helldiver Units of World War 2. London: Osprey Publishing, 1997. ISBN 1-85532-689-2.
  • Tillman, Barrett and Lawson, Robert L. U.S. Navy Dive and Torpedo Bombers of WWII. St. Paul, MN: Motor Books Publishing, 2001. ISBN 0-7603-0959-0.
  • Winchester, Jim. "Curtiss SB2C Helldiver." Aircraft of World War II: The Aviation Factfile. Kent, UK: Grange Books plc, 2004. ISBN 1-84013-639-1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Curtiss_SB2C_Helldiver&oldid=10466796"