Mont d’an endalc’had

seblant

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar seblant-, pennrann ar verb seblantout, hep dibenn-ger.

Furm verb

seblant /ˈseːblãnt/

  1. Furm ar verb seblantout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • Ne seblant ket klañv.
    • Da vab a seblant bezañ paotr fin.
    • Ouz sklerijenn al loar, al lutun a zeblant d'ezan bras-bras; [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 60.)
    • Ha p'o gwel deuet en ti, e kemer ar glorenn, e sil ar yod e-barzh, e seblant er c'hempenn [...]. — (Joakim Gwilhom, Livr el labourer, Lamarzelle, Gwened, 1849, p. 15.)
  2. Furm ar verb seblantout en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
    • (Hennezh a seblant ur verb ha ne vez ket lakaet en doare gourc'hemenn!)

Anv-kadarn

seblant

  1. bezañ seblant udb, a udb;
    seblant glav,
    seblant amzer fall :
    seblant a amzer greñv,
    seblant vat
    • N'eo ket ur seblant vat Klevout ar merc'hed o c'hwitellat. Krennlavar.
  2. un dra a seblant bezañ ha n'eus ket anezhañ:
    • ur seblant a garantez, une imitation de l’amour, ENAEVD
    • ur seblant a zroug, une apparence du mal, ENAEVD 206
  3. seblant skuizh : tres skuizh


Troidigezhioù