koar

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant al latin (cera).

Kavet en henvrezhoneg (coir).

Meneget er C'hatolikon (coar).

Da geñveriañ gant ar ger kembraek cwyr.

Anv-kadarn

koar strollder, unanderenn koarenn

1. • Danvez druz, melen e liv, produet get ar gwenan yaouank.

1. • Ar gouarner-mañ a reas dispenn korf Justina a daolioù fouet, hag hini Siprian gant ivinoù houarn, ha goude se e roas urzh d’o stleper o-daou en ur gaoter leun a bek, a soav hag a goar, lakaet da virviñ en un douez. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 656.)
2. goulaouenn-goar

Stumm all

• koer

Deveradoù

• koaradur
• koaraj
• koarajer
• koarañ
• koarat
• koarek

• koarenn
• koarenniñ
• koarer
• koarerez
• koarenn
• koarenniñ
• koaret
• koarus

Gerioù kevrennek

• gouloù-koar
• kantol-goar
• koar-gwenan
• koar skouarn

Troidigezhioù

• esperanteg : vakso ^(eo)
• galleg : cire ^(fr)  ; hypocrite ^(fr) (sens figuré)
• kembraeg : cwyr ^(cy)

• saozneg : wax ^(en)