digantañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an araogenn digant hag an dibenn-ger -añ.

Furm araogenn

Gour	Furm
U1	diganin, diganen
U2	diganit, diganez
U3g	digantañ
U3b	diganti
L1	diganeomp, diganimp
L2	diganeoc'h
L3	diganto, digante
D	diganeor

digantañ /diˈɡãntã/

Furm an araogenn digant, displeget en trede gour unan gourel.
Gant ar verb goulenn (peurliesañ):
- Her gwelet a rit, n’eus Doue ebet, rak ma vije unan en divije hor friket amañ, evel m’her goulennomp digantañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 118.)
- — Doue a roio nerz d'eomp. En em daoulinomp hon diou da c'houlen sklerijenn ha kaloun digant-han. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 255.)
- Abred e savas, ha d'e vamm-gozh o c'houlenn digantañ da belec'h edo o vont, e lavaras :
  — Da zornañ !... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)
- Goulenn digantañ o velhouedenni petra emañ aze. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 345.)
Gant ar verb mont
- An hini a ya e benn digantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- Darn a lavare eh aje e wreg digantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 132.)
- Job zo aet e wreg digantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 85.)
Gant ar verb lemel :
- Ne oar ket kap da lemel ze digantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- Araok ma vezo tremenet an deiz a zo erru, o devezo klevet hano euz a Ian Pennors, pe Doue en devezo lammet he vuez digant-han. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 87.)
Gant ar verb mervel :
- E wreg a oa marvet digantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
Gant ar verb kaout :
- Ma mab am boa bet ul lizher digantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 85.)

Troidigezhioù

galleg : ^(fr)