mage
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar mag-, pennrann ar verb magañ, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | mage |
| dre vlotaat | vage |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | vage |
mage /ˈmɑː.ɡe/
- Furm ar verb magañ e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :
- Tud an eured a oa tomm d'o fri, hag a vage jolivari ar mil diaoul, met lavaret e vije bet ouzhpenn edont o fringal en ur gaoteriad voged. — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 25.)
- Peseurt doujañs, a gred deoc'h, e vage d'ar moc'h-se ur c'horporal pe ur soudard ? — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 34.)
- Kloc'h an iliz-veur, a-zioc'h va fenn, a roe an eur, hag ar c'havaned a vage cholori ar mil gurun, o kildreiñ en-dro d'ar mogerioù kozh. — (Youenn Drezen, An dour en-dro d'an inizi, Al Liamm, 1972, p. 15.)
Troidigezhioù
- galleg : (elle)/(il) produisait (fr) , provoquait (fr) ; ressentait (fr) (sentiment)
Galleg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)