Saltar al conteníu

Gran Premiu de Mónacu

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Gran Premiu de Mónacu
Xeneral
Tipu de competición actividá deportiva periódica
Deporte deporte de motor
País Mónacu
Organizador Automobile Club de Monaco (es) Traducir
Historia
Fundación 1929
Competición
Periodicidá Cada añu
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

El Gran Premiu de Mónacu ye una carrera d'automovilismu de velocidá que s'apuesta añalmente con monoplaces nel circuitu de Mónacu del principáu de Mónacu. Ye unu de los grandes premios más antiguos de Fórmula 1 y un de los más prestixosos. El fundador d'esti circuitu foi Antony Noghès, y a pesar de qu'ésti se terminó de construyir nel añu 1920, nun foi hasta 1929 que se corrió la primer carrera. La edición 1933 de la carrera foi'l primer Gran Premiu de la historia del automovilismu en que la parrilla de salida determinar según los tiempos de vuelta marcaos nes sesiones d'entrenamientos, en cuenta de por sortéu.

El Gran Premiu de Mónacu apostábase tradicionalmente el Día de l'Ascensión, que xeneralmente ye en mayu. Sicasí, nos últimos años el gran premiu celebróse en feches próximes por motivos loxísticos. El circuitu de Mónacu tien gran cantidá de xubíes y baxaes, rectes curties, curves zarraes y estreches víes, polo que ye un circuitu bien agotador pa pilotos y vehículos. Tamién ye de los más peligrosos ente los qu'anguaño s'utilicen na Fórmula 1. Per otra parte, ye de los más siguíos polos espectadores na televisión.

El Gran Premiu de Mónacu formó parte del primer Campeonatu Mundial de Fórmula 1 dende'l 21 de mayu de 1950, añu de creación d'esti premiu automovilísticu, ganada por Juan Manuel Fangio con un Alfa Romeo. A partir de 1955 esti premiu apostóse tolos años. Al pie de la fecha de Fórmula 1 apuéstense carreres d'exhibición, por casu d'automóviles históricos, y de campeonatos menores. La Fórmula Junior corrió en Mónacu en 1950 y dende 1959 hasta 1963. Ente 1964 y 1997 celebróse una carrera de Fórmula 3, que sirvía como puntu d'alcuentru de los pilotos de los distintos campeonatos nacionales de Fórmula 3. La Fórmula 3000 Internacional tomó'l so llugar en 1998 y dio pasu en 2005 a la so socesora, la FIA Formula 2. La Fórmula 3 Euroseries corrió en Mónacu per única vegada en 2005, y la World Series by Renault facer dende esi mesmu añu.

El Gran Premiu de Mónacu ye l'únicu del calendariu de Fórmula 1 que nun supera los 305 km de distancia total del Gran Premiu, por cuenta de una clausa especial que la FIA tien aprobada pa Mónacu. Apuéstense solo 78 vueltes, con una distancia total de 260 km, yá que si apostar col mínimu de 305 km, tendríen de completase un total de 92 vueltes, y a una velocidá media de 155 km/h nunca daría tiempu material de completales toes por cuenta de la estrema lentitú del circuitu.

Anguaño este ye unu de los circuitos más famosos y prestixosos de Fórmula 1. Ente lo más famoso d'esti escenariu atopa la curva Loews, que s'atopa enfrente del luxosu hotel Fairmont, que ye la más lenta de tol circuitu, pa más palantre llegar al túnel que pasa per debaxo del hotel Loews.

El Gran Premiu de Mónacu nació casi por accidente. Foi una idea rescamplu d'Antony Noghès cuando, n'ochobre de 1925, los miembros de l'Asociación Internacional d'Automóviles Clubes Reconocíus, l'órganu de gobiernu de la Federación Internacional, manifestaron ciertes reticencies a l'almisión como miembru de plenu derechu del Automóvil Club de Mónacu.

Una de les condiciones esixíes, la organización d'una gran manifestación automovilística, nun se cumplía, yá que los sos miembros entendíen que'l Rally de Montecarlu nun yera una prueba monegasca sinón europea. Noghès decidió entamar una competición que dexara satisfaer los requisitos esixíos pola Asociación. Pa concretala, concibió'l trazáu del posible circuitu (práuticamente invariado na so esencia dende entós) y solicitó l'ayuda de Louis Chiron, unu de los meyores pilotos del momentu, que nun cesó d'emponderar el trazáu propuestu. El 14 d'abril de 1929, con Rudolf Caracciola y la so Mercedes como favoritos, diose la salida al primera Gran Premiu de Mónacu. La victoria foi para William Grover, qu'acababa de recibir el más potente Bugatti 35 de la parrilla, con un motor d'ocho cilindros en llinia y 2,2 llitros. Al añu siguiente, la prueba repitióse y los pilotos comprobaron de forma clara les dificultaes y la durez del trazáu, solu seis de los 17 que salieron llegaron a la meta.

Los grandes premios asocediéronse, y el prestíu nun fixo sinón dir n'aumentu gracies a duelos que pasaron a la posteridá, como'l Varzi y Nuvolari en 1934, y sobremanera pola durez d'esti circuitu, apináu de trampes que cacen a los pilotos al más mínimu error. Los accidentes múltiples son práuticamente una constante nesti trazáu, el primeru d'ellos en 1936, cuando, na segunda vuelta y a la entrada al puertu, topetaron por una mancha d'aceite Chiron, Rosmeyer, Farina y Von Brauchist. En 1950, el primer campeonatu del mundu, vio como Fangio consagrábase ganador del Gran Premiu de Mónacu, consiguiendo una impresionante fazaña. Acabó con una vuelta de ventaya sobre'l segundu, Ascari, dos sobre Chiron, trés sobre Raymond Sommer, y cinco sobre'l príncipe Bira. Ello ye que Fangio beneficiar de dir en cabeza y poder superar en solitariu'l viraje del Bureau de Tabac, onde nueve coches quedaron destruyíos: una fola inesperada anubriera la pista. Precisamente, el puertu ye una carauterística especial d'esti circuitu. Este ye l'únicu gran premiu nel qu'un coche, el d'Alberto Ascari, cayó a l'agua (mientres la edición de 1955). Un accidente similar tuvo a puntu de repitise en 1957, cuando los Ferrari de Hartwort y Collins quedaron práuticamente colgando nel muelle.[1] En 1967, Lorenzo Bandini sufrió un grave accidente, perdiendo la vida trés díes depués.

El mayor trunfador nel Gran Premiu de Mónacu foi Ayrton Senna, quien conquistó seis victories, siguíu de Graham Hill y Michael Schumacher con cinco y Alain Prost con cuatro. Los franceses Jean Pierre Beltoise y Oliver Panis consiguieron la so única victoria en Fórmula 1 en Mónacu, en dambos casos so agua.

El circuitu de Mónacu ye cruel y nun perdona a naide. Dellos grandes campeón saber. Michael Schumacher y Ayrton Senna teníen tolos premios ganaos, dada la ventaya acumulada, y acabaron topetando contra una valla, quiciabes porque se relaxaron por demás. Pero la peor esperiencia vivir Jack Brabham en 1970 cuando, al encetar l'últimu viraje verdaderu (el gabitu de Tascar) salióse rectu. Los frenos veníen dándo-y problemes, fallaron y topetó contra les bales de paya, prosiguió col morru torcíu y a baxa velocidá, xusto cuando l'austriacu Jochen Rindt, autor d'una arrogante remontada, superábalu a menos de 200 metros de la meta.[2]

Ganadores

[editar | editar la fonte]

Fórmula 1

[editar | editar la fonte]
Circuitu de Mónacu nel añu 1931.
  • Los eventos que nun formaron parte del Campeonatu Mundial de Fórmula 1 tán señalaos con un fondu en color rosado.
Añu Pilotu Equipu Resultaos
1929 Bandera del Reinu Xuníu William Grover-Williams Bugatti Type 35 Resultaos
1930 Bandera de Francia René Dreyfus Bugatti Resultaos
1931 Bandera de Mónacu Louis Chiron Bugatti Resultaos
1932 Bandera d'Italia Tazio Nuvolari Alfa Romeo Resultaos
1933 Bandera d'Italia Achille Varzi Bugatti Resultaos
1934 Bandera de Francia Guy Moll Alfa Romeo Resultaos
1935 Bandera d'Italia Luigi Fagioli Mercedes-Benz Resultaos
1936 Bandera de Alemaña nazi Rudolf Caracciola Mercedes-Benz Resultaos
1937 Bandera de Alemaña nazi Manfred von Brauchitsch Mercedes-Benz Resultaos
1938-
1947
Nun s'apostó.
1948 Bandera d'Italia Giuseppe Farina Maserati Resultaos
1949 Nun s'apostó.
1950 Bandera d'Arxentina Juan Manuel Fangio Alfa Romeo Resultaos
1951 Nun s'apostó.
1952 Bandera d'Italia Vittorio Marzotto Ferrari Resultaos
1953-
1954
Nun s'apostó.
1955 Bandera de Francia Maurice Trintignant Ferrari Resultaos
1956 Bandera del Reinu Xuníu Stirling Moss Maserati Resultaos
1957 Bandera d'Arxentina Juan Manuel Fangio Maserati Resultaos
1958 Bandera de Francia Maurice Trintignant Cooper-Climax Resultaos
1959 Bandera de Australia Jack Brabham Cooper-Climax Resultaos
1960 Bandera del Reinu Xuníu Stirling Moss Lotus-Climax Resultaos
1961 Bandera del Reinu Xuníu Stirling Moss Lotus-Climax Resultaos
1962 Bandera de Nueva Zelanda Bruce McLaren Cooper-Climax Resultaos
1963 Bandera del Reinu Xuníu Graham Hill British Racing Motors Resultaos
1964 Bandera del Reinu Xuníu Graham Hill British Racing Motors Resultaos
1965 Bandera del Reinu Xuníu Graham Hill British Racing Motors Resultaos
1966 Bandera del Reinu Xuníu Jackie Stewart British Racing Motors Resultaos
1967 Bandera de Nueva Zelanda Denny Hulme Brabham-Repco Resultaos
1968 Bandera del Reinu Xuníu Graham Hill Lotus-Ford Resultaos
1969 Bandera del Reinu Xuníu Graham Hill Lotus-Ford Resultaos
1970 Bandera de Austria Jochen Rindt Lotus-Ford Resultaos
1971 Bandera del Reinu Xuníu Jackie Stewart Tyrrell-Ford Resultaos
1972 Bandera de Francia Jean-Pierre Beltoise British Racing Motors Resultaos
1973 Bandera del Reinu Xuníu Jackie Stewart Tyrrell-Ford Resultaos
1974 Bandera de Suecia Ronnie Peterson Lotus-Ford Resultaos
1975 Bandera de Austria Niki Lauda Ferrari Resultaos
1976 Bandera de Austria Niki Lauda Ferrari Resultaos
1977 Bandera de Sudáfrica Jody Scheckter Wolf-Ford Resultaos
1978 Bandera de Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford Resultaos
1979 Bandera de Sudáfrica Jody Scheckter Ferrari Resultaos
1980 Bandera d'Arxentina Carlos Reutemann Williams-Ford Resultaos
1981 Bandera de Canadá Gilles Villeneuve Ferrari Resultaos
1982 Bandera d'Italia Riccardo Patrese Brabham-Ford Resultaos
1983 Bandera de Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford Resultaos
1984 Bandera de Francia Alain Prost McLaren-TAG Resultaos
1985 Bandera de Francia Alain Prost McLaren-TAG Resultaos
1986 Bandera de Francia Alain Prost McLaren-TAG Resultaos
1987 Bandera de Brasil Ayrton Senna Lotus-Honda Resultaos
1988 Bandera de Francia Alain Prost McLaren-Honda Resultaos
1989 Bandera de Brasil Ayrton Senna McLaren-Honda Resultaos
1990 Bandera de Brasil Ayrton Senna McLaren-Honda Resultaos
1991 Bandera de Brasil Ayrton Senna McLaren-Honda Resultaos
1992 Bandera de Brasil Ayrton Senna McLaren-Honda Resultaos
1993 Bandera de Brasil Ayrton Senna McLaren-Ford Resultaos
1994 Bandera d'Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford Resultaos
1995 Bandera d'Alemaña Michael Schumacher Benetton-Renault Resultaos
1996 Bandera de Francia Olivier Panis Ligier-Honda Resultaos
1997 Bandera d'Alemaña Michael Schumacher Ferrari Resultaos
1998 Bandera de Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes Resultaos
1999 Bandera d'Alemaña Michael Schumacher Ferrari Resultaos
2000 Bandera del Reinu Xuníu David Coulthard McLaren-Mercedes Resultaos
2001 Bandera d'Alemaña Michael Schumacher Ferrari Resultaos
2002 Bandera del Reinu Xuníu David Coulthard McLaren-Mercedes Resultaos
2003 Bandera de Colombia Juan Pablo Montoya Williams-BMW Resultaos
2004 Bandera d'Italia Jarno Trulli Renault Resultaos
2005 Bandera de Finlandia Kimi Räikkönen McLaren-Mercedes Resultaos
2006 Fernando Alonso Renault Resultaos
2007 Fernando Alonso McLaren-Mercedes Resultaos
2008 Bandera del Reinu Xuníu Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Resultaos
2009 Bandera del Reinu Xuníu Jenson Button Brawn-Mercedes Resultaos
2010 Bandera de Australia Mark Webber Red Bull-Renault Resultaos
2011 Bandera d'Alemaña Sebastian Vettel Red Bull-Renault Resultaos
2012 Bandera de Australia Mark Webber Red Bull-Renault Resultaos
2013 Bandera d'Alemaña Nico Rosberg Mercedes Resultaos
2014 Bandera d'Alemaña Nico Rosberg Mercedes Resultaos
2015 Bandera d'Alemaña Nico Rosberg Mercedes Resultaos
2016 Bandera del Reinu Xuníu Lewis Hamilton Mercedes Resultaos
2017 Bandera d'Alemaña Sebastian Vettel Ferrari Resultaos
2018 Bandera de Australia Daniel Ricciardo Red Bull-TAG Heuer Resultaos
2019 Bandera del Reinu Xuníu Lewis Hamilton Mercedes Resultaos
2021 Bandera de Países Baxos Max Verstappen Red Bull Racing-Honda Resultaos
2022 Bandera de Méxicu Sergio Pérez Red Bull Racing-RBPT Resultaos
2023 Bandera de Países Baxos Max Verstappen Red Bull Racing-Honda RBPT Resultaos
2024 Bandera de Mónacu Charles Leclerc Ferrari Resultaos

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Vealo en Coches de Competición.com, Historia del Gran premiu de Mónacu (I) Parte.
  2. Vealo en Coches de Competición.com, Historia del Gran premiu de Mónacu (II) Parte.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]