Gaan na inhoud

Mercia

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Miercna rīce (Oud-Engels)
Merciorum regnum (la)

Koninkryk Mercia
527 – 918

Flag of Koninkryk Mercia
Vlag

Ligging of Koninkryk Mercia
Ligging of Koninkryk Mercia
Die strekking van die Koninkryk Mercia (dik lyn) en sy magsgebied tydens die Merciaanse Oorheersing tussen 600 en 900 toe Mercia die Angel-Saksiese Heptargie oorheers het (groen skakering)
Hoofstad Tamworth (as koningsetel)
Taal/Tale Oud-Engels
Godsdiens Heidendom, Christendom
Regering Monargie
Koning
 - 527–? Icel (eerste)
 - omstreeks 626–655 Penda
 - 716–757 Ethelbald
 - 757–796 Offa
 - omstreeks 881–911 Ethelred
 - 918 Æthelwynn (laaste)
Wetgewer Witenagemot
Historiese tydperk Vroeë Middeleeue
 - Gevestig 527
 - Ontbind 918

Mercia (Oud-Engels: Miercna rīce) was een van die magtigste van die sewe klein koninkryke in Engeland wat in die tydperk tussen die vestiging van Angel-Saksiese stamme in die 5de eeu n.C. en hulle vereniging tot die Koninkryk van Engeland in die vroeë 10de eeu bestaan het. Na hierdie sewe ryke word ook verwys as die Angel-Saksiese Heptargie.

Die Latynse benaming Mercia is afgelei van die Oud-Engelse Mierce of Myrce ("grensbewoners", "grensvolke"; vergelyk die Duitse term mark). Die koninkryk het die vallei beslaan wat deur die Trentrivier en sy syriviere gevorm is, 'n gebied wat tans as die Engelse Middellande bekendstaan. Tamworth in Staffordshire het sedert 584 as setel van Merciaanse konings gedien nadat koning Creoda hier 'n vesting laat bou het.[1]

Verwysings

[wysig | wysig bron]