Gaan na inhoud

Roberto Alagna

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Roberto Alagna
Roberto Alagna in 2004
Gebore7 Junie 1963 (1963-06-07) (61 jaar oud) [1]
BeroepOperasanger (tenoor)
EggenootFlorence Lancien (d. 1994)

Angela Gheorghiu (trou 1996; skei 2013)

Aleksandra Kurzak (trou 2015)

Roberto Alagna (Frans: ʁɔ.bɛʁ.to a.la.ɲa; Italiaans: roˈbɛrto aˈlaɲɲa; 7 Junie 1963) is 'n Franse tenoor. Hy is gebore in Clichy-sous-Bois, Seine-Saint-Denis, Frankryk en het op 18-jarige ouderdom Franse burgerskap verkry en terselfdertyd Italiaanse burgerskap behou.[2]

Vroeë jare

[wysig | wysig bron]

Alagna is in 1963 buite Parys gebore in 'n gesin van Sisiliaanse immigrante. As tiener het die jong Alagna popmusiek in Paryse kabarette begin sing.[3] meesal vir fooitjies.[4] Hy is beïnvloed deur die rolprente van Mario Lanza, en het na opnames deur historiese tenore geluister en na opera oorgeskakel. Op die wyse het hy grootliks selfgeleer gebly.[5][6] Hy is ontdek deur Gabriel Dussurget, te wete die mede-stigter van die Aix-en-Provence-fees.[7]

Loopbaan

[wysig | wysig bron]

Nadat hy die Luciano Pavarotti Internasionale Stemkompetisie, 'n inisiatief deur die Italiaanse Ministerie van Kulturele Erfenis en Aktiwiteite wat in Modena in 1988 begin het, gewen het, het Alagna sy professionele buiging as Alfredo Germont in La traviata met die Glyndebourne toer-maatskappy gemaak.[8] Dit het gelei tot verskeie betrekkinge deur die kleiner stede in Frankryk en Italië, weereens hoofsaaklik as Alfredo, welke rol hy eventueel meer as 150 kere sou vertolk. Soos wat sy reputasie gegroei het is hy spoedig uitgenooi om te sing by die belangrikste teaters soos La Scala in 1990, Covent Garden in 1992 en die Metropolitan Opera as Rodolfo in 1996. Sy opvoerings van Roméo in Roméo et Juliette deur Charles Gounod by Covent Garden in 1994 (saam met Leontina Vaduva) het aan hom internasionale roem besorg.[9]

Alagna het die 2006/07 seisoen by La Scala op 7 Desember 2006 geopen in 'n nuwe produksie van "Aida" deur Franco Zeffirelli. Tydens die tweede opvoering op 10 Desember is Alagna, wie se openingsopvoering as onbevredigend beskou is, vanuit die loggione (die goedkoopste sitplekke aan die agterkant van La Scala) beskree toe hy die verhoog verlaat het. Die reaksie van die tenoor op die openbare kritiek is deur die bestuur van La Scala en Zeffirelli as onvolwasse en onprofessioneel bestempel: " 'n Professionele persoon moet nooit op hierdie manier optree nie. Alagna is te sensitief, dit is te maklik om sy gevoelens seer te maak. Hy weet nie hoe om soos 'n ware ster op te tree nie."[10] Die rol van Radames is vir die res van die opvoering suksesvol oorgeneem deur Antonello Palombi, wat die verhoog betree het gekleed in slegs 'n denim en 'n swart hemp.[11]

In 2007 het Alagna die rol van Pinkerton in Madama Butterfly ) by die Metropolitan Opera vertolk. Hy het die ongestelde tenoor Rolando Villazón vervang as Romeo in Roméo et Juliette teenoor die sopraan Anna Netrebko tydens twee optredes in September en twee optredes in Desember. Sy vrou het na New York gevlieg om saam met hom vir die September opvoerings te wees, en is gevolglik ontslaan uit die Lyric Opera of Chicago omdat sy haar repetisiedatums vir "La bohème" misgeloop het. Alagna is ook op die laaste nippertjie deur die Metropolitan Opera betrek om vir die ongestelde Marco Berti [it] in te tree in 'n opvoering van Aida op 16 Oktober 2007. Na afloop van die opvoering het die gehoor hom toegejuig. [12] Die opvoering van Roméo et Juliette op 15 Desember met Alagna en Netrebko is in hoë definisie in 447 teaters wêreldwyd uitgesaai en deur ongeveer 97.000 mense aanskou.[13]

Alagna was op 25 Julie 2018 geskeduleer om sy buiging tydens die Bayreuth-fees te maak op die openingsdag in die titelrol van 'n nuwe produksie van Richard Wagner se Lohengrin. Alagna het egter op 29 Junie 2018 aan die fees onttrek omdat hy nie betyds die rol kon baasraak nie.[14]

Repertorium

[wysig | wysig bron]

In onlangse jare was Alagna 'n voorstander van die herstel van die verwaarloosde Franse operas - Alfano se Cyrano de Bergerac, Massenet se Le juggler de Notre-Dame, Lalo se Fiesque, en nuwe werke - Vladimir Cosma se Marius et Fanny en sy broer David Alagna Le dernier jour d'un condamné. Hy het ook ligte musiek opgeneem met 'n huldigingsalbum vir Luis Mariano getitel Sicilien en Pasión.

Persoonlike lewe

[wysig | wysig bron]

Alagna se eerste vrou, Florence Lancien, is in 1994 aan 'n breingewas oorlede; hulle het een dogter (Ornella) gehad wat in 1992 gebore is. In 1996 het hy met die Roemeense sopraan Angela Gheorghiu getrou.[15] Die paartjie het in 2009 aangekondig dat hulle paaie skei, maar was teen 2011 herenig. In Januarie 2013 het die paartjie egter ooreengekom op 'n egskeiding.[16] Alagna en die Poolse -sopraan Aleksandra Kurzak het 'n verhouding begin, en hul dogter Malena is op 29 Januarie 2014 gebore.[17] Alagna en Kurzak het in 2015 getrou.[18]

Alagna het saam met sy broers Frédérico Alagna en die verhoogdirekteur en komponis David Alagna aan verskeie projekte saamgewerk. Die drie broers het 'n album met ligte musiek getitel Serenades opgeneem en saamgewerk aan die opera van die jonger broer David, gebaseer op Hugo se "Last Day of a Condemned Man". Alagna sing dikwels Alfano se Cyrano saam met sy skoonsuster Nathalie Manfrino as Roxane.

Die regering van Frankryk het Alagna in 2008 as 'n Chevalier de la Légion d'honneur benoem.

Operarolle

[wysig | wysig bron]
Rol Werk Komponis
Alfredo La traviata Verdi
Manrico Il trovatore Verdi
Don José Carmen Bizet
Rodolfo La bohème Puccini
Roméo Roméo et Juliette Gounod
Edgardo Lucia di Lammermoor Donizetti
Edgar Lucie de Lammermoor (Franse verwerking) Donizetti
Fritz L'amico Fritz Mascagni
Hoffmann Les Contes d'Hoffmann Offenbach
Mario Cavaradossi Tosca Puccini
MacDuff Macbeth Verdi
Nemorino L'elisir d'amore Donizetti
Paolo Francesca da Rimini Zandonai
Roberto Roberto Devereux Donizetti
Cyrano Cyrano de Bergerac Alfano
Don Carlos Don Carlos Verdi
Don Carlo Don Carlo (Italiaanse verwerking) Verdi
Werther Werther Massenet
Le Chevalier des Grieux Manon Massenet
Jean Le jongleur de Notre-Dame Massenet
Faust Faust Gounod
Ruggero La rondine Puccini
Orphée Orphée et Eurydice Gluck
Pinkerton Madama Butterfly Puccini
Turiddu Cavalleria rusticana Mascagni
Canio Pagliacci Leoncavallo
Duc de Mantoue Rigoletto Verdi
Fiesque Fiesque Lalo
Marius Marius et Fanny Cosma
Radamès Aida Verdi
Rodrigue Le Cid Massenet
Ulysse Pénélope Fauré
Enée Les Troyens Berlioz
Nadir Les pêcheurs de perles Bizet
Riccardo Un ballo in maschera Verdi
Calaf Turandot Puccini
Des Grieux Manon Lescaut Puccini
Samson Samson et Dalila Saint-Saëns
Otello Otello Verdi

Diskografie

[wysig | wysig bron]

Albums

[wysig | wysig bron]
Jaar Album Krediete Speellys
BEL
(Wa)

[19]
FRA SPA SWI MEK
1996 Chants sacrés 19
2001 Puccini: Tosca Angela Gheorghiu, Roberto Alagna en Ruggero Raimondi 89
2002 Donizetti: Lucie de Lammermoor Natalie Dessay, Roberto Alagna, Ludovic Tézier en Evelino Pidò 150
2003 Bizet: Carmen Gheorghiu & Alagna 59
2005 Chante Luis Mariano 14 4 89
2006 Tenor 86 40
Viva Opéra! 29 43
2007 Credo – Airs sacrés 56 18
2008 Sicilien 4 2 71
2009 Le jongleur de Notre-Dame 198 94
Sicilien – Live 72 56
2010 Hommage à Luis Mariano – C'est magnifique! 53 27
Les stars du classique 191
2011 Pasión 5 4 34 100
2012 Pasión Live 80
2013 Robertissimo 24 11
2014 Little Italy 71
Ma vie est un opéra 50 33
2016 Malèna Yvan Cassar, London Orkes & Roberto Alagna 47
2018 Puccini in Love Roberto Alagna / Aleksandra Kurzak 160

Enkelsnitte

[wysig | wysig bron]
Jaar Album Speellys
FR
2003 "Petit Papa Noël" 91

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Roberto Alagna" deur Amanda E. Fuller, Encyclopædia Britannica
  2. R. Alagna, Je ne suis pas le fruit du hasard, Parys, Grasset, 2007, Hfstk. "Canonnier Alagna !", ISBN 978-2246685418.
  3. Clare Colvin (11 November 2012). "Roberto Alagna: I want to sing everything but there is no time". Daily Express (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2019. Besoek op 6 Julie 2015.
  4. "Current Biography  – Roberto Alagna". H.W. Wilson Company. 1997: 8. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  5. "Matinee Idol". The Metropolitan Opera News. Besoek op 3 Julie 2008.
  6. Duffy, Martha; Denbigh, Dorrie (29 April 1996). "So Happy Together". Time (in Engels). pp. 83–84. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Junie 2013. Besoek op 3 Julie 2008.
  7. Aix-en-Provence Historical Society: Gabriel Dussurget
  8. Cummings, David M. (2003). International Who's Who In Classical Music 2003. Londen, Engeland: Europa Publications. p. 9. ISBN 1-85743-174-X.
  9. Waleson, Heidi (18 November 1995). "Alagna Slated For Tenor Stardom". Billboard. pp. 1–2. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2017. Besoek op 3 Julie 2008.
  10. Owen, Richard (12 Desember 2006). "Tenor who stormed off La Scala stage vows he will return". The Times. UK. Besoek op 3 Julie 2008.
  11. "Booed tenor quits La Scala's Aida". BBC News Online. 11 Desember 2006. Besoek op 3 Julie 2008.
  12. Deseret Morning News, 21 Oktober 2007, bladsy E9, Associated Press/Verena Dobnik, "Once-booed tenor wows the Met"
  13. "Metropolitan Opera's broadcast is a digital gift"[dooie skakel], Newport News Daily Press, 23 Desember 2007
  14. Brug, Manuel (30 Junie 2018). "Star-Tenor sagt "Lohengrin" ab – Text nicht gelernt". Welt (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2018. Besoek op 3 Julie 2018.
  15. Fuller, Amanda E. "Alagna, Roberto, and Gheorghiu, Angela". Encyclopædia Britannica (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Desember 2014. Besoek op 3 Julie 2008.
  16. Harriet Alexander (2 Julie 2013). "Opera's most famous couple divorce: Angela Gheorghiu accuses Roberto Alagna of violence". Telegraph (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Maart 2019. Besoek op 6 Julie 2015.
  17. Judith Hecht (20 September 2014). "Roberto Alagna: "Es ist schlecht, über jemanden zu urteilen"". Die Presse (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 September 2016. Besoek op 6 Julie 2015.
  18. Merrin Lazyan (14 Februarie 2018). "A Powerful Elixir". wqxr blog (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 April 2019. Besoek op 10 Januarie 2019.
  19. Robert Alagna Discographie

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]