djudjmint
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « judicamentum » , ki respond a on mot fwait Do viebe «djudjî» avou l’ cawete « -mint » (des sustantifs fwaits so des viebes).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒyd͡ʒ.mɛ̃/
- Ricepeures : djudj·mint
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| djudjmint | djudjmints |
djudjmint omrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe «djudjî».
- (pus stroetmint) manire di corwaitî on metou sudjet.
- Mi, dji n' djudje nouk. Et minme cwand dj' djudje, mi djudjmint est veur, a cåze ki dji n' so nén tot seu: dj' a avou mi li Pere, ki m' a-st evoyî. — Jean-Marie Lecomte, Evandjîle sint Djan (ratournaedje) (fråze rifondowe).
- (djustice) decidaedje d' on tribunå dins ene cåze k' on lyi a sometou.
- Li djudjmint do tribunå d' deujhinme schayon d' Brussele tchait come on maca li 22 d' djun 1982. — Lucyin Mahin.
- Mins l’potince n’y prind nin astème, nèni, i fwèrcih’ l’ouh’ dè l’såle dè djudj’mint, èt sins tûser ås pônes qui cisse plèce là a catchî, i vole d’ine hope disqu’à l’tchambe dè l’tchèsturlînne— Joseph Mignolet, "Li payis des soteas", 1926, p. 81.
Mots d’ aplacaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- (manire di corwaitî on metou sudjet) : tuzaedje, idêye, corwaitaedje
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- djudj'mint : E21
- juj'mint : O4
- djudjemint : E1, E34
- jujmint : C8
E rfondou walon :
Ratournaedjes
[candjî]manire di corwaitî on metou sudjet
decidaedje d' on tribunå dins ene cåze k' on lyi a sometou
Waitîz eto
[candjî]