2. Dünya Savaşı'ndan bu yana Avrupa'da gerçekleşen en büyük katliam olan Srebrenitsa soykırımı yalnızca Bosna Hersek'te değil dünyada acının ve adalet arayışının sembolü oldu. Katliamın 24. yılında insanlık tarihinin yüz karası olan soykırımı gerçekleştirenleri, buna seyirci kalanları nefretle anıyorum. Hayatını kaybeden Boşnak kardeşlerimize Allah'tan rahmet diliyorum.[1]
Bu tören dolayısıyla bir kere daha hep beraber hem Srebrenitsa katliamının boyutlarını iyice hatırlamak, onları yeniden gözden geçirmek hem de bugün dünyanın dört bir tarafında devam eden katliamlara, iç savaşlara, baskılara, soykırımlara karşı neler yapabiliyoruz, niye vazifelerimizi yapamıyoruz sorusunu da kendimize sormak mecburiyetindeyiz.[2]
Soykırımın üzerinden çeyrek asır geçse de acımız halen tazedir. Ortaya çıkarılan her toplu mezarla yüreklerimiz yeniden dağlanıyor. Hala kadınlar kocalarına, çocuklar anne-babalarına kavuşmanın umuduyla yaşıyor. Aradan geçen bunca zamana rağmen hala çocuklarının yolunu gözleyen anneler var. 25 yıldır mavi kelebeklerin izinde sevdiklerimizi arıyoruz. Rabb'imiz şehitler için, 'Allah yolunda öldürülenler için ölüler demeyin, bilakis, onlar diridirler fakat siz bilemezsiniz' buyuruyor. Bizler de şehitlerimizin hep aramızda olduğuna, diri olduğuna inanıyoruz. Merhum Aliya İzetbegoviç 'Soykırımı asla unutmayın, unutulan soykırım tekrarlanır.' derdi. Ne şehitlerimizi unutacak ne de Srebrenitsa Soykırımı'nı unutturacağız. Bosnalı kardeşlerimize karşı işlenen cinayet ve katliamların takipçisi olacak, hak ve adalet arayışınızda sizleri asla yalnız bırakmayacağız.[3]
Üzerinden geçen 26 yıla rağmen Srebrenitsa'da vahşice katledilen 8 bin 372 kardeşimizin yarası yüreğimizi kanatmaya hala devam ediyor. Keşfedilen her toplu mezarla acılarımız tekrar tazeleniyor. Bu mezarlar aynı zamanda bize soykırımı unutmama ve unutturmama sorumluluğumuzu hatırlatıyor. Merhum Aliya'nın dediği gibi 'Unutulan soykırım tekrarlanır.' Hem bir daha benzer acıları yaşamamak hem de Batı'nın soykırım gerçeğiyle yüzleşmesini sağlamak için bunu yapmak durumundayız. İşte sizler de takip ediyorsunuz; Avrupa'sından Kanada'sına her fırsatta bize insan hakları, demokrasi, özgürlük nasihati verenlerin tarihindeki utanç lekeleri birer birer ortaya dökülüyor. Rabb'im bizleri bu tür ayıplardan muhafaza eylesin.[4]
Üzerinden 26 yıl geçmesine rağmen, Srebrentisa'nın kalbimizde açtığı yaralar hala kanamaya devam ediyor (…) Avrupa ve insanlık tarihinin bu kara lekesinin ne surette olursa olsun geri plana itilmesine müsaade etmeyeceğiz.[5]
Vikipedi maddesi
Vikiveri öğesi