hırçın

Türkçe

Kökeni

hır kavga, gürültüden.

Ön ad

hırçın (karşılaştırma daha hırçın, üstünlük en hırçın)

[1] Çabuk kızıp sinirlenen, kırıcı davranışlarda bulunan, aksi, huysuz

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: tərs (az)
• İbranice: זועף‎ (he) (zoef)